Osoba abp Thuca wywołuje wszędzie kontrowersje. Jest to bez wątpienia człowiek, który nie mając jasnej, klarownej i bezkompromisowej postawy był bardzo zagubiony i manipulowany przez różnego rodzaju grupy po III wojnie światowej.
Nie będę tutaj opisywał po krótka jego biografii, bo ową zainteresowane osoby na pewno znajdą. Chciałbym poruszyć tutaj zagubienie współczesnego katolika, który nawet był wyświęcony przed Soborem Watykańskim II, otrzymał ortodoksyjną naukę, a się pogubił.
W latach '70 poprzedniego wieku dołączył do grupy tradycjonalistów katolickich, którzy nie zgadzali się z reformami na Soborze Watykańskim II.
W 1974 roku poszedł jednak bardzo w lewo sympatyzując z sektą "Kościoła Palmariańskiego".
W Palmar de Troya miały miejsce fałszywe objawienia "Matki Boskiej". Manuel, Carmel i Clemente ("Trzej Bracia Miłośnicy") polecieli do abp Thuca do Rzymu, aby obwieść wietnamskiemu arcybiskupowi, że NMP chce z nim porozmawiać. Arcybiskup Thuc był wielkim czcicielem Matki Boskiej, więc "raz, dwa" udał się do Palmar de Troya. "Matka Boska" życzyła sobie, aby niezwłocznie wyświęcił trójkę przyjaciół na księży, a wkrótce nadał im godność biskupów. Zrobił to uznając początkowo "objawienia" te za prawdziwe. W dniu 11 stycznia 1975 roku Clemente został więc biskupem Fernando, Manuel - biskupem Isidoro, Carmelo zaś - biskupem Eliasem. Sekta Palmarian przejmuje sukcesję apostolską, wyświęca setki(około 300) biskupów i księży, mianuje "kardynałów", a Clemente Domínguez y Gómez ogłasza się "papieżem" Grzegorzem XVII.
Niedługo po tym abp Thuc pragnie się pogodzić z Pawłem VI, jednak nie ze względu na to iż chce z nim "pełnej komunii", a uznając "objawienia" w Palmar de Troya za fałszywe. Po rocznej pokucie wraca do Kościoła katolickiego.
Wydawałoby się, że wszystko jest już dobrze. Jednak nie. W 1977 i 1978 roku dokonał jednak rekonsekracji
sub conditione(święceń warunkowych) jednego byłego biskupa starokatolickiego i dwóch byłych biskupów palmariańskich.
Następnie zrywając całkowicie z sektą palmarian przyjął tezę
sedewakantyzmu. W 1981 roku konsekrował na biskupa
o.Guerarda des Lauriersa i dwóch meksykańskich teologów (Moises Carmona y Rivera i Adolf Zamora y Hernandez). Można powiedzieć, że dzięki tym konsekracjom sedewakantyści przejmują sukcesję apostolską.
25 lutego 1982 roku na zaproszenie niemieckich katolików, odprawiając Mszę św. pontyfikalną wygłasza swoją
deklarację w której stwierdza wakat Stolicy Apostolskiej.
Podsumowując, jest to przykład wielkiego zagubienia współczesnego katolika, który ze względu iż obecnie nie ma autorytetu, który może potępić błędy błąka się. Prawdopodobnie jest to też przykład postawy, która nie jest twarda, klarowna, bezkompromisowa i podatna na manipulacje. Dlatego zawsze warto brać przykład z osób, które są "radykalne" w swoich działaniach i odznaczają się wielką pokorą. Taka osoba zawsze broni swoje owce przed wilkami i nie ucieka przed nimi - przykładem jest abp Lefebvre i bp Guerard des Lauriers, którzy ze względu na twardość w swoich przekonaniach, stali twardo przy Prawdzie i przez to nie dołączyli do żadnej sekty.
Warto tutaj odesłać wszystkich zagubionych katolików do książki abp Lefebvra
"List do zagubionych katolików", która dodaje każdemu tradycyjnemu katolikowi otuchy w tym co robi i pragnie, aby nasze poglądy były stałe (i prawdziwe - obiektywnie :) ).
"Thuc Line":
"To było moje zbawienie. Pomogli mi opuścić kościół luterański "
Jednym z argumentów jakim wysuwają moderniści tradycyjnym katolikom jest to, że nasza forma działania nie ma w dzisiejszych czasach żadnego sensu, że dzisiaj trzeba inaczej do młodzieży trafiać itd. Czy, aby na pewno? Czy posoborowie jest alternatywą dla dzisiejszej młodzieży?
Ministrantura w KRR wymaga bardzo dobrego przygotowania. Począwszy od "wykucia" odpowiedzi do zapamiętania czynności jakie wykonujemy. Z myślą o ministrantach (i osobach zainteresowanych ministranturą w KRR) podajemy strony, które mogą wam pomóc:
KATECHIZM ŚW. PIUSA X
"Chrześcijański porządek społeczny znajduje się na przeciwstawnym biegunie w stosunku do idei marksistowskich, które - w jakiejkolwiek części świata nie zostałyby zastosowane - nigdy nie przyniosą nic oprócz niedoli, uciemiężenia najsłabszych, pogardy dla człowieka, śmierci. Chrześcijański porządek społeczny szanuje własność prywatną, chroni rodzinę przed psującymi ją wpływami, jest za dużymi rodzinami oraz obecnością matki w domu. Zezwala prywatnym przedsiębiorcom na stosowną niezależność, pochwala średni i mały biznes. Popiera powrót do ziemi i docenia rolnictwo jako trwałą jej wartość. Wspiera stowarzyszenia zawodowe, wolność kształcenia oraz ochronę obywateli przed wszelkimi formami przewrotów i rewolucji.
„Że zaś temu sposobowi modlitwy sama Królowa Niebios przydała wielką skuteczność, wnioskujemy z zaprowadzenia go i rozpowszechnienia przez sławnego św. Dominika wskutek Jej własnego opiekuńczego natchnienia w czasach bardzo nieprzyjaznych imieniu katolickiemu i mało różniących się od naszych, aby był pewnego rodzaju narzędziem wojennym, przepotężnym w zwalczaniu nieprzyjaciół wiary ... Tak więc za łaską Najświętszej Dziewicy, chwalebnej Pogromicielki wszystkich herezji, siły bezbożników zostały obalone i złamane, wiara zaś dla bardzo wielu dusz uratowana i nieskażona. ” 
