Niedziela IV. Wielkiego Postu - Introit
(Laetare - "Wesel się", Is. 66, I0 et II; Ps. 121, I)
Laetare, Ierusalem: et conventum facite, omnes qui diligitis eam: gaudete cum laetitia, qui in tristitia fuistis: ut exsultetis, et satiemini ab uberibus consolationis vestrae. Ps. Laetatus sum in his, que dicta sunt mihi: in domum Domini ibimus. V. Gloria Patri.
Wesel się, Jeruzalem! A wszyscy, którzy je miłujecie, śpieszcie tu gromadnie; bierzcie udział w jego radości, którzyście społem się smucili; radujcie się i nasycajcie rozkoszą - tutaj u źródeł waszej pociechy. Ps. Uradowałem się, bo mi powiedziano: pójdziemy do domu Pańskiego. V. Chwała Ojcu.
Czwarta niedziela Postu nosi na sobie znamię radości oraz nastroju pełnego ufności, który przebija z całej liturgii. Przepisy dozwalają na używanie organów, ubranie ołtarza kwiatami i na kolor różowy ornatu.
W średniowieczu nazywano tę niedzielę "niedzielą róż", gdyż ofiarowywano sobie wzajemnie pierwsze róże wiosenne; Papież do dziś dnia jeszcze święci złotą róże, którą następnie ofiaruje jakiejś znakomitej osobistości. Zbieramy się dziś w Bazylice Krzyża, zwanej pospolicie "Jeruzalem", a która była pierwotnie pałacem (tzw. Sesoriańskim), gdzie zamieszkiwała św. Helena, matka Konstantyna. Wiele więc tekstów mówi o tej "Górnej Jerozolimie", do której z radością dążymy. Do każdej gromadki wiernych, do każdej parafii zwraca się Kościół słowami Introitu: "Wesel się, Jeruzalem, i gromadźcie się wszyscy, którzy je - czyli wasz Kościół i wiarę katolicką - miłujecie."
Niedziela ta przede wszystkim jest świętem radości chrześcijańskiej, która płynie z nadmiaru łaski udzielanej nam przez Sakramenty Pokuty i Eucharystii (kolekta). Chrzest i Pokuta rozwiązały nasze grzechy i uczyniły nas dziećmi wolności. Tłumaczy to w sposób nieco zawiły św. Paweł w Epistole. Aby ją zrozumieć, trzeba pamiętać, że wypadki z życia rodzinnego Abrahama były rzeczowym proroctwem i mają przez to znaczenie symboliczne.
Izmael, syn Agary, niewolnicy, jest obrazem ducha niewolniczego, przykutego do litery prawa i do ciała. Izaak natomiast jest przedstawicielem uczniów Chrystusa, którzy jako dzieci Boże, winny służyć Bogu z miłości, a staną się przez to dziedzicami obietnic Bożych.
Źródłem dzisiejszej radości jest również Eucharystia (Ewangelia), zwłaszcza ta komunia wielkanocna, która dla wielu będzie dniem pogodzenia się z Bogiem i bliźnimi. Cud rozmnożenia chleba, który Chrystus spełnił na tydzień przed Paschą żydowską, w drugim roku nauczania, jest zapowiedzią innego Chleba, który karmi miliony serc rozsianych na całym świecie.
ZA: Mszał Rzymski z dodaniem Nabożeństw Nieszpornych, o G. Lefebvre OSB, przekład polski oo. Benedyktynów z Opactwa w Tyńcu, 1949 r.