Antypapież Karol Józef Wojtyła aka Jan Paweł II

Karol Józef Wojtyła aka Jan Paweł II (ur. 18.5.1920)
Antypapież (16.10.1978 – 2.04.2005)

System filozoficzny Karola Józefa Wojtyły wywodził się od urodzonego w Czechach Żyda, Edmunda Husserla (1859 – 1938).

Uważał on, że możliwe byłoby wykorzystanie metodologii fenomenologa Maxa Schelera jako punktu wyjścia do przebudowania chrześcijańskiej etyki.

Wszystko to znalazło swój wyraz w pracy habilitacyjnej Wojtyły zatytułowanej “Ocena możliwości oparcia etyki chrześcijańskiej na założeniach systemu Maksa Schelera” napisanej na dawnych ziemiach polskich na kontrolowanym przez marksistów Uniwersytecie Jagiellońskim.

Jego kontakty przerodziły się w zażyłą przyjaźń z heretykiem antypapieżem Pawłem VI i zaowocowały szybką karierą w hierarchii sekty Vaticanum II.

Został nominowany na członka “pontyfikalnej komisji” ustanowionej dla zbadania możliwości zintegrowania doustnej antykoncepcji (czyli grzechu ciężkiego) z katolicką teologią moralną.

Osobą, która ukartowała wybór Wojtyły na tron antykościoła Vaticanum II był antykardynał Benelli – dobrze znany ze swej skrajnie modernistycznej postawy.

Wojtyła podobnie jak jego poprzednik antypapież Jan Paweł I odmówił złożenia przysięgi podczas obejmowania urzędu i ukoronowania Tiarą.

Herezje Antypapieża Jana Pawła II

W grudniu 1983 roku wobec luteran w Rzymie pochwaliwszy heretyka Lutra za jego “głęboką pobożność”, antypapież Jan Paweł II wziął udział w obchodach pięćsetnej rocznicy urodzin Lutra uczestnicząc w luterańskim “nabożeństwie” w Rzymie. W czasie tego wydarzenia miał na sobie stułę – liturgiczną szatę, którą kapłan powinien zakładać tylko wtedy gdy uczestniczy w sakramentalnych czynnościach.

Papież Leon X, Decet Romanum Pontificem, 3 stycznia 1521 roku:

On (Marcin Luter) został obecnie uznany za heretyka, a więc także inni naśladowcy niegodziwej i heretyckiej sekty Martina Lutra, winni dzielić z nim jego kary i imię i brać wszędzie od niego swe miano jako ‘Luteranie’, którzy popadają w te same co on kary.

Święty Papież Agaton mówił:

Kto modli się z heretykami, sam staje się heretykiem.

Antypapież Jan Paweł II był bardzo zadowolony modląc się z animistami i sekciarzami 

Antypapież Jan Paweł II przyłączył się do żydowskiego “nabożeństwa” w rzymskiej synagodze, pochylając głowę gdy śpiewano “oczekujemy nadejścia Mesjasza”.

Jest to jawne zanegowanie wiary w Jezusa Chrystusa jako Mesjasza, a więc całkowite odrzucenie fundamentu Katolickiej Wiary!

Podczas swoich rozlicznych podróży do Afryki otrzymał “błogosławieństwo” od czcicieli węży, a podczas podróży do Indii przyjął “Tilak” czyli rytualny znak na czole.

W Asyżu modlił się z animistami i sekciarzami do ich bóstw, czyli do demonów.

Pozwolił buddystom, by umieścili posążek Buddy na tabernakulum w kościele w celu wykonania swoich rytuałów.

Święty Paweł jednoznacznie przestrzega:

Ależ właśnie to, co ofiarują poganie, demonom składają w ofierze, a nie Bogu. Nie chciałbym, byście mieli coś wspólnego z demonami. Nie możecie pić z kielicha Pana i z kielicha demonów; nie możecie zasiadać przy stole Pana i przy stole demonów. (1 Kor 10, 20-21)

Święci męczennicy Kościoła Katolickiego umierali śmiercią męczeńską i po straszliwych torturach za Wiarę. Często tylko dlatego, że nie chcieli oddać hołdu innym bożkom. A ten heretycki “Judasz” robił to z pełną świadomością i to podszywając się pod Święty Kościół Katolicki.

Antypapież Jan Paweł II całuje Koran

Antypapież Jan Paweł II całował Koran i tym samym potwierdził, że był heretykiem.

Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie! (Wj 20, 3)

Na wzór swego duchowego ojca antypapieża heretyka Pawła VI propagował “kult człowieka”:

Musimy afirmować Człowieka ze względu na niego samego, a nie z jakiejś innej przyczyny lub motywu. Wyłącznie ze względu na niego samego! A nawet więcej, musimy kochać człowieka, ponieważ jest Człowiekiem, z powodu specjalnej godności, jaką posiada. (Wystąpienie w UNESCO, 2 czerwca 1980).

W swej książce “Znak sprzeciwu” zestawia on przemyślenia heretyka Teilharda de Chardin z Księgą Rodzaju.

Jako antybiskup przystąpił do wprowadzania swych “personalistycznych” i “egzystencjalnych” pomysłów – określanych jako jego “heideggerowsko-husserlowsko-schelerowskie koncepcje” – do kluczowego dokumentu Soboru Watykańskiego II zatytułowanego “Gaudium et spes”, znanego również jako “Kościół w świecie współczesnym”.

Ten heretycki dokument nawet obiektywnie w świecie nazwano “traktatem niegodnym katolickiego Soboru” oraz “wątpliwym kompromisem ze wszystkim, co leży u podstaw wszelakiego zła nękającego ludzkość”.

Idąc śladami swych poprzedników w antykościele, propagował nowotwór mszy jako Mszę katolicką.

30 kwietnia 1983 roku przewodniczył on koncelebrowanemu nowotworowi mszy w ogromnej Sali Pawła VI w Watykanie pod auspicjami pierwszego Międzynarodowego Kongresu kapłanów i zakonników, którą koncelebrowało z nim 5500 duchownych antykościoła Vaticanum II, wśród których było 18 anglikańskich duchownych, luterańscy i reformowani pastorzy, czy kilku prawosławnych “papieży”.

 Koncelebra w Sali Pawła VI w Watykanie

Jego bliskim przyjacielem był arcyheretyk Karl Rahner, ulubieniec modernistycznych heretyków intelektualistów i prawdopodobnie najbardziej wpływowa osoba w antykościele Vaticanum II, który został potępiony przez ostatniego Papieża Piusa XII, a “zrehabilitowany” przez antypapieża heretyka Pawła VI.

Apokatastaza, czyli herezja, że wszyscy ludzie będą zbawieni

Z założeń przedstawionych przez antypapieża Jana Pawła II wynika, że wszyscy ludzie są zbawieni.

Użycie słowa “wszyscy” zamiast “wielu” w nowotworze mszy sekty Vaticanum II nie jest więc przypadkowe.

Dał to wyraźnie do zrozumienia 27 kwietnia 1980 roku, kiedy stwierdził, że:

Chrystus raz na zawsze nabył dla człowieka zbawienie – dla każdego człowieka i dla wszystkich ludzi, których nikt nie zdoła wyrwać z Jego ręki … Któż może odmienić fakt, że jesteśmy odkupieni – fakt tak potężny i zasadniczy jak samo stworzenie. Staliśmy się znów własnością Ojca dzięki tej miłości, która nie cofa się przed hańbą Krzyża by móc zagwarantować wszystkim ludziom: “nikt nie wyrwie cię z mej ręki” (J 10, 28). Kościół obwieszcza dziś paschalną pewność Zmartwychwstania, pewność zbawienia.

Niemal to samo obwieszcza w “Dives in misericordia”:

… owa tajemnica wybrania odnosi się do każdego człowieka, do całej wielkiej rodziny ludzkiej (4, 12).

I powtarza to samo w “Redemptor hominis”:

… każdy bowiem jest ogarnięty Tajemnicą Odkupienia, z każdym Chrystus w tej tajemnicy raz na zawsze się zjednoczył (13, 3)

Kościół Katolicki głosi zgoła odmienną naukę podaną choćby przez Synod w Quierzy w 853 roku:

Wszechmocny Bóg pragnie, aby wszyscy ludzie bez wyjątku zostali zbawieni, mimo że nie wszyscy ludzie dostąpią zbawienia. To zaś, że jedni dostępują zbawienia, jest darem zbawiającego Boga; lecz to, że drudzy giną, ginących jest winą.

oraz z Pisma Świętego:

Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. (Mk 16, 16)

Fragment jego pracy doktorskiej pod tytułem “Zagadnienie wiary u świętego Jana od Krzyża” (pisanej na Angelicum w Rzymie pod kierunkiem Garrigou Lagrange):

Wiara … nie tylko nie wydaje żadnej wiedzy i nauki, lecz jak stwierdziliśmy, oślepia duszę i pozbawia ją wszelkiej innej wiedzy i nauki, które nie mogą właściwie osądzić. Inne rodzaje wiedzy mogą zostać nabyte dzięki światłu umysłu, ale wiedza, która z wiary pochodzi przyswajana jest bez światła umysłu. Wiara neguje naturalne światło i jeżeli to światło nie zostanie zaciemnione, wiara ginie.

Święty Paweł głosił dokładnie przeciwnie, że to właśnie niewierni, czyli ci, co wiary nie mają, mają zaślepiony umysł:

… dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata, aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga. (2 Kor 4, 4)

W swojej katechezie z 14 kwietnia 1982 roku zanegował wyższość dziewictwa nad małżeństwem i oskarżył o manichejskie tendencje tych, którzy przestrzegają katolickiej doktryny wyrażonej w X Kanonie Soboru Trydenckiego (Sesja XXIV).

W podobny sposób wypowiedział się przynajmniej ośmiokrotnie.

Tym samym podążył drogą heretyka Jowiniana (IV wiek).

Głosił on właśnie między innymi jednakową wartość małżeństwa i dziewictwa wybranego z miłości do Boga oraz że katolicy, którzy ten pogląd odrzucali przedkładając celibat nad małżeństwo popadali w manicheizm.

Herezje Antypapieża Jana Pawła II vs Nauka Kościoła Katolickiego

Zestawienie twierdzeń i zachowań wyciągniętych z nauk i życia Antypapieża Jana Pawła II podczas jego “pontyfikatu”, które stoją w jawnej sprzeczności z Pismem Świętym, nauką Świętych oraz Magisterium Kościoła Katolickiego.

Kościół Katolicki w całej swej pięknej Tradycji głosił, że wszystkie inne religie poza katolicyzmem są fałszywe i prowadzą na wieczne potępienie, a modlitwa z ich wyznawcami jest bluźnierstwem. Antypapież heretyk Jan Paweł II uważał jednak inaczej.

Poznaj Herezje Antypapieża Karola Józefa Wojtyły na podstawie jego książki “Przekroczyć próg nadziei”

ZA: https://www.sanctamissa.pl/antykosciol-vaticanum-ii/antypapiez-karol-jozef-wojtyla-aka-jan-pawel-ii/