11 czerwca: Boże Ciało w [nienaruszonej] liturgii Rzymskiej Kościoła katolickiego (sprzed 1955 r.)

Dziś, 11 czerwca AD 2020 Kościół Święty katolicki obchodzi święto Bożego Ciała. 

Warto skupić się na liturgii tego święta, która została nie mniej zniekształcona przez modernistycznych, przedsoborowych "reformatorów" (z komisji liturgicznej Hannibala Bugniniego), niż liturgia Wielkiego Tygodnia. W tradycyjnej liturgii Rzymskiej na Boże Ciało i jego Oktawę we Mszy Św. czytana/śpiewana jest Prefacja bożonarodzeniowa, podobnie jak  doksologia i melodia do hymnów w mniejszych godzinach jest z Bożego Narodzenia. Dlaczego? Mówiąc wprost, ten sam Chrystus Pan, który przyjął ludzkie ciało i narodził się w czasie, jest Tym, który jest również cielesny pod postaciami chleba i wina. Prawdziwa Obecność jest cielesna. Święto Bożego Ciała nie tylko radośnie celebruje ustanowienie tego Sakramentu w Wielki Czwartek, ale także podsumowuje Wcielenie. Niestety użycie tzw. "Prefacji Szopki" [bożonarodzeniowej], hymnów i doksologii Wcielenia zostało odrzucone w połowie XX wieku. Nowy mszał z 1962 r. zawiera Prefację Wspólną (o Trójcy Przenajśw.) i doksologie Per Annum na tak wielką uroczystość. Czy można się dziwić, dlaczego znowu wiara w prawdziwą obecność Naszego Pana jest tak zmniejszona? 

Zmień Liturgię, a zmienisz wiarę...

BOŻE CIAŁO 

Ryt zdwoj. I kl. z okt. uprzyw.   Szaty białe 

      Najświętszy Sakrament Ciała i Krwi Pańskiej czci Kościół w każdej Mszy świętej ; w Wielki Czwartek obchodzimy rocznicę ustanowienia Eucharystii, ponieważ jednak radosne wspomnienie Ostatniej Wieczerzy tłumiło w Wielkim Tygodniu rozważanie męki Chrystusa, zostało ustanowione osobne święto, którego celem jest publiczne wyznanie wiary w obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie, oddanie Mu czci należnej i uwielbienia, podziękowanie za łaski płynące przez ten Sakrament, wreszcie przebłaganie Go za zniewagi wyrządzone przez słabość i oziębłość naszą i bluźnierstwa niewiernych.

      Powodem ustanowienia były objawienia jakie miewała św. Julianna augustynka z Cornillon (1193-1258). Po zbadaniu sprawy ustanowiono święto w diecezji Liège (Belgia). Papież Urban IV wprowadził je do Kościoła powszechnego ; jego zarządzenia potwierdził Papież Klemens V i Jan XXII, który dodał oktawę. Oficjum i Mszę ułożył św. Tomasz z Akwinu, który tak dobrał teksty, aby służyły do rozważania najgłówniejszych prawd o Eucharystii. W Sekwencji zaś św. Tomasz zawarł streszczenie nauki katolickiej o Najświętszym Sakramencie. 

     Po Mszy wychodzi z kościoła głównego danej miejscowości procesja na główne ulice miasta. W Polsce istnieje od XV wieku zwyczaj śpiewania czterech Ewangelii przy czterech ołtarzach ustawionych w drodze pochodu. Ten śpiew Ewangelii jest wyznaniem wiary, że pod postaciami chleba mamy wśród siebie tego samego Pana Jezusa Chrystusa o którym opowiadają Ewangelie. 

Introitus. Ps 80, 17. Cibavit eos ex adipe frumenti, alleluia : et de petra, melle saturavit eos, alleluia, alleluia, alleluia. Ps ibid, 2. Exsultate Deo adiutori nostro : iubilate Deo Iacob. Ꝟ. Gloria Patri…

Introit. Ps. Karmił ich pszenicą przewyborną, alleluja. A z opoki miodem nasycił ich, alleluja, alleluja, alleluja. Ps. Śpiewajcie z radością Bogu, mocy naszej, wznoście okrzyki Bogu Jakuba. Ꝟ. Chwała Ojcu…

Oratio. – Deus, qui nobis sub Sacramento mirabili passionis tuae memoriam reliquisti : tribue, quaesumus, ita nos Corporis et Sanguinis tui sacra mysteria venerari ; ut redemptionis tuae fructum in nobis iugiter sentiamus : Qui vivis…

Módlmy się. – Boże, Tyś w przedziwnym Sakramencie pamiątkę nam zostawił męki swojej: daj nam, prosimy, tak uczcić świętą Tajemnicę Ciała i Krwi Twojej, abyśmy ustawicznie w nas odczuwali owoc odkupienia Twego. Który żyjesz…

Lekcja (1 Kor 1, 11)

Grad. Ps 144, 15-16. Oculi omnium in te sperant, Domine : et tu das illis escam in tempore opportuno. Ꝟ. Aperis tu manum tuam : et imples omne animal benedictione.

Grad. Ps. Oczy wszystkich z ufnością patrzą na Ciebie Panie; Ty dajesz im pokarm we właściwej porze. Ꝟ. Otwierasz rękę swoją i napełniasz wszystko, co żyje, błogosławieństwem.

Alleluia, alleluia. Ꝟ. Joann. 6, 56-57. Caro mea vere est cibus, et sanguis meus vere est potus : qui manducat meam carnem, et bibit meum sanguinem, in me manet et ego in eo.

Alleluia, alleluia. Ꝟ. Jo. Ciało moje prawdziwe jest pokarmem, Krew moja prawdziwie jest napojem. Kto pożywa Ciało moje i pije Krew moją, we Mnie mieszka, a ja w nim.

Sekwencja

Św. Tomasz z Akwinu

Zbawiciela chwal, Syjonie,

W hymów i kantyków tonie,

Wodza i pasterza.

Z całej duszy chwal Go śmiało,

Gdyż przewyższa wszystko chwałą

I co pieśń zamierza.

Przedmiot chwały dziś przedziwny,

Chleb żyjący i pożywny

Będzie opiewany.

Co przy świętej uczty stole

Był w dwunastu uczniów kole

Najprawdziwiej dany.

Niech pieśń jasna i donośna,

Pełna wdzięku i radosna

Cieszy nas po społu.

Gdyż obchodzim dzień świąteczny,

By w pamięci ważyć wieczny

Prawzór tego stołu.

Ucztą tą Król nowy dawa

Nowej Paschy nowe prawa

I dawna ustała.

Przed nowością przeszłość znika,

Cień od prawdy precz umyka,

Światłość noc wygnała.

Co Pan czynił przy wieczerzy,

Rzekł, że czynić nam należy

Dla Jego wspomnienia.

Pouczani tą godziną,

Przemieniamy chleb i wino

W ofiarę zbawienia.

Jest pewności naszej skała,

Że się chleb przemienia w Ciało,

Wino Krwią się staje.

Chociaż myśl i wzrok nie pojmie,

Wiara naszych dusz rękojmią,

Wbrew jawie nam daje.

Pod różnymi postaciami,

Zewnętrznymi pozorami,

Skryty cud ogromny.

Ciało strawą, Krew napojem,

Lecz Pan cały z bóstwem swoim,

W obu jest przytomny.

Przez biorących nie kruszony,

Nie łamany, nie dzielony,

Cały w nich się mieści.

Bierze jeden, tysiąc bierze,

Ten i ów w jednakiej mierze,

Nic nie ginie z treści.

Biorą dobrzy i grzeszniki,

Lecz nierówne są wyniki,

Życie lub zagłada.

Dla złych śmierć, dla dobrych życie;

Choć jednakie jest spożycie,

Jak różny los pada.

Hostii świętej okruszyna

Niech ci wiernie przypomina,

Że to samo odrobina,

Co całość ukrywa.

Nic nie dzieli się w przedmiocie,

Tylko znak się kruszy w krocie,

Lecz nie w stanie i istocie

Pana nie ubywa.

Oto boski chleb aniołów,

Dla pielgrzymów wśród padołów,

Dla synowskich jeno stołów;

Psom nie rzucać chleba.

Stare mieści go przymierze:

Izaak dany w ofierze,

Jagnię – na paschy wieczerzę,

Manna – ojcom z nieba.

O pasterzu, chlebie żywy,

Jezu, bądź nam litościwy,

Nakarm nas i nie gub mściwy,

Daj nam ujrzeć błogie dziwy

W żyjących krainie.

Znawco naszych dusz tajników,

Co nas żywisz, śmiertelników,

Uczyń nas współbiesiadników,

Współdziedziców i wspólników

W wybranych rodzinie.

Amen. Alleluja.

Ewangelia (J 6, 56-59)

Ofert. Levit. 21, 6. Sacerdotes Domini incensum et panes offerunt Deo : et ideo sancti erunt Deo suo, et non polluent nomen eius, alleluia.

Ofert. Kapł. Kapłani Pańscy kadzenie i chleb składają Bogu w ofierze, przeto świętymi być powinni wobec Boga swego, by nie zhańbili Jego Imienia, alleluja.

Secreta. – Ecclesiae tuae, quesumus, Domine, unitatis et pacis propitius dona concede : quae sub oblatis muneribus mystice designatur. Per Dominum.

Sekreta. – Prosimy Ciebie, Panie, użycz łaskawie Kościołowi Twemu darów jedności i pokoju, które mistycznie wyraża ofiara przez nas składana. Przez Pana…

Prefacja z Bożego Narodzenia.

[Albowiem przez tajemnicę wcielonego Słowa zajaśniał oczom naszej duszy nowy blask Twojej światłości, abyśmy poznając Boga w widzialnej postaci, zostali przezeń porwani do umiłowania rzeczy niewidzialnych.]

Comm. 1 Cor 11, 26-27. Quotiescumque manducabitis panem hunc, et calicem bibetis, mortem Domini annuntiabitis, donec veniat : itaque quicumque manducaverit panem, vel biberit calicem Domini indigne, reus erit corporis et sanguinis Domini, alleluia.

Kom. Kor. Ilekroć będziecie ten chleb jedli i kielich pili, śmierć Pańską opowiadać będzie-cie, aż On przyjdzie. Ktokolwiek by przeto chleb ten pożywał lub kielich Pański pił niegodnie, winien będzie Ciała i Krwi Pańskiej, alleluja.

Postcomm. – Fac nos, quaesumus, Domine, divinitatis tuae sempiterna fruitione repleri : quam pretiosi Corporis et Sanguinis tui temporalis perceptio praefigurat : Qui vivis et regnas…

Pokomunia. – Spraw, prosimy Cię Panie, aby w wieczności napełniała nas radość z posiadania Bóstwa Twojego, co wyobraża już doczesne spożycie przenajświętszego Ciała i Krwi Twojej, który żyjesz i królujesz…

[Msza kończy się rozesłaniem Ite Missa est i zwykłą ostatnią Ewangelią; (nieskazitelny) Rzymski Ryt nie odcina części Mszy Św. tylko dlatego, że następuje po jej zakończeniu inny obrzęd liturgiczny.]

Źródło: Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych, o. G. Lefebvre, Benedyktyn, 1949 r.

Kilka ciekawych rzeczy  (odwiecznych zwyczajów)  z Polski :

1. Pierwsze Nieszpory i Msza Św. są coram Sanctissimum (wobec wystawionego Najświętszego Sakramentu)
2. Podczas Mszy świętej ludzie są pobłogosławieni Najświętszym Sakramentem (kapłan intonuje słowo Ecce Panis Angelorum)
3. Procesja ma 4 ołtarze i są to stacje w następującej kolejności: wschód, północ, zachód, południe
4. Na każdej stacji śpiewany jest początek Ewangelii, a następnie kantorzy (przeważnie wcześniejsi niż rzymscy) i błogosławieni przez Najświętszy Sakrament
5. Podczas powrotu do kościoła śpiewa się responsorium Melchisedech Rex Salem. Na pierwsze imię Jezus przednia część procesji jest pobłogosławiona Najświętszym Sakramentem. Na trzecim błogosławiona jest tylna część procesji
6. Jest też niewielka różnica z Błogosławieństwem na końcu procesji. Odbywa się W TRAKCIE Te Deum (słowa Salvum Fac Populum Tuum są powtarzane trzy razy, po czym następuje zmiana położenia)

Uroczystość Bożego Ciała w Krakowie - ul. Kanonicza. 19.06.1930.

(ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego / nac.gov.pl.)