Herezje "ks." Dominika Chmielewskiego.

 Niedawno w Internecie głośno zrobiło się o kolejnym już nieposłusznym duchownym novus ordo - "księdzu" (*) Dominiku Chmielewskim. Dominik Chmielewski to charyzmatyczny kaznodzieja, który zgromadził wokół siebie sporo zwolenników, i założył tzw. Wojowników Maryi. W swoim nauczaniu Chmielewski miesza tradycyjne nauczanie Kościoła katolickiego z nauczaniem modernistycznym, dodatkowo wprowadzając w to własne przemyślenia i wszystko opierając na podstawie prywatnych objawień, również fałszywych, jak zwłaszcza np. Medjugorie. Mamy więc bardzo podobną sytuację jak z panem "księdzem" Piotrem Natankiem. Duchowny jest w konflikcie ze swoimi przełożonymi, ma niewątpliwy dar przemawiania (choć nie zawsze wszystkie jego wypowiedzi są rozsądne) i przyciąga do siebie szerokie grono zwolenników, zwabionych ładnymi, "pobożnymi" hasłami. 

 Kilka dni temu pojawił się obszerny zbiór "12 herezji" Dominika Chmielewskiego, sporządzonych przez "polskich teologów" (wśród nich miał się znaleźć rzekomo m.in. za wszystko przepraszający i kajający się modernista – publicysta Tomasz Terlikowski, więc ciężko nazwać to poważnymi, teologicznymi zarzutami). Chmielewski zdążył się już do tego poważnie ustosunkować. Wśród tych wszystkich zarzutów praktycznie nie ma tych najważniejszych, wręcz przeciwnie, autorzy zarzucają mu jako rzekome "błędy", zachowywanie katolickiej ortodoksji (od której jednak Chmielewski się częściowo odżegnuje w odpowiedzi, podkreślając swą lojalność wobec "Kościoła Soborowego"). Jednym z rzekomych "zarzutów" przeciwko niemu jest np. zbyt rzadkie cytowanie dokumentów Vaticanum II i posoborowych "papieży", albo też nazywanie Matki Bożej "Wspołodkupicielką", co zostało "zarzucone przez Sobór Watykański II" i jest krytykowane przez Bergoglio.

 W rzeczywistości należy powiedzieć, że prawdziwe herezje Dominika Chmielewskiego są dokładnie po przeciwnej stronie, niż chcieliby to widzieć jego przeciwnicy, którzy występują z pozycji skrajnie modernistycznej. Herezją Dominika Chmielewskiego nie jest to, że nie cytuje dokumentów Vaticanum II i posoborowych "papieży", ale właśnie to, że to robi, do czego wprost przyznaje się i chwali się tym w odpowiedziach na zarzuty. Uznaje więc modernistyczny neokościół i deklaruje wierność mu i jedność z nim. Odprawia ohydę spustoszenia – judeoprotestancką nową "mszę", wymieniając w niej imię heretyka i apostaty Jerzego Bergoglio, nazywając go "papieżem". To jest najpoważniejsza herezja pana Chmielewskiego – trwanie w fałszywym kościele – heretyckiej sekcie. To przekreśla jakiekolwiek jego pozytywne aspekty, wszystko co robi i mówi dobrego traci jakąkolwiek wartość poprzez splamienie publiczną jednością z heretykami. 

 Pozostaje też równie poważny problem nagminnego promowania Medjugorie. Te fałszywe, diabelskie "objawienia" stanowią bardzo istotny punkt nauk "ks". Chmielewskiego. Podobnie jak "ks" Natanek, Chmielewski również opiera się na prywatnych, fałszywych objawieniach bardziej niż na publicznym Objawieniu Bożym, które jest w Piśmie Świętym i Tradycji Apostolskiej, i którego naucza Urząd Nauczycielski Kościoła. Promowanie jednak tych fałszywych, diabelskich objawień to ogromne zagrożenie dla zbawienia dusz. Wszystkie kolejne błędy Chmielewskiego biorą się właśnie z Medjugorie (człowiek jak Bóg, Matka Boża jako bogini, demonizacja rzeczywistości, słabe sakramenty, zbawienie w innych religiach etc.). Najpoważniejszym z tych błędów jest oczywiście zbawienie poza Kościołem, czyli negacja dogmatu Extra Ecclesiam nulla salus (w języku polskim: „poza Kościołem nie ma zbawienia”), promocja ruchów wolnych kościołów (protestantyzacja), współpraca z guru Zielińskim, prywatny misjinanizm, poczucie wybraństwa (czyli znamiona sekty). Dla każdego świadomego katolika to powinno wystarczyć. O tym Chmielewski nie wspomniał w swym dokumencie. Nie ustosunkował się do głównej "prawdy" którą głosi – nie ważne czy jest się protestantem, buddystą, muzułmaninem etc., bo to "nieistotne", a będziemy sądzeni tylko z miłości. Owszem z miłości, ale z prawdziwej Miłości Chrystusowej, jaką nam daje jedynie uczestnictwo w Kościele katolickim. Poza Kościołem katolickim nie ma zbawienia!

"Ksiądz" Chmielewski i charyzmatyczny guru Marcin Zieliński

 Jeżeli "ks" Chmielewski rzeczywiście jest otwarty na korektę i chce poprawić każdą nieścisłość i błąd w tym co głosi, niechże odniesie się do prawdziwych zarzutów, niech odniesie się do głoszenia religii Vaticanum II, odprawiania nowej "mszy", jedności z heretykami, uznawania i promowania fałszywych objawień, głównie Medjugorie (źródłem jego nauczania są objawienia prywatne, a nie Objawienie Boże!) i praktycznej negacji "najbardziej znanego katolickiego Dogmatu". Niech w sposób jasny zadeklaruje się, po czyjej jest stronie. Jego słusznie uwagi nt. tzw. "pandemii" etc. nie zmieniają ogółu sytuacji, która wygląda wyjątkowo niekorzystnie. Jeśli Chmielewski nie opamięta się, to jego ruch pójdzie w kierunku kolejnej sekty na pograniczu modernistycznego neokościoła, zupełnie tak samo jak "Rycerze Chrystusa" Piotra Natanka. A to jest gorsze od "zwykłego" modernizmu...

Michał Mikłaszewski, redaktor naczelny

(*) – wobec duchownych novus ordo używamy słowa "ksiądz" lub skrótu "ks." (ewentualnie xiądz, x.) w cudzysłowie, ponieważ ich nowe, posoborowe "święcenia" od nieważnie konsekrowanych "biskupów" novus ordo są całkowicie nieważne i pozbawione znaczenia. W rzeczywistości są więc zwykłymi świeckimi ludźmi.