85'ta rocznica śmierci Papieża Piusa XI.

Pius XI po śmierci

Papież Pius XI na marach

85 lat temu, 10 lutego AD 1939 odszedł do domu Pana Ojciec Święty, Papież Pius XI. Papież w latach 1922-1939, który podziwiał Polaków – „najbardziej polski” papież w historii, nazywany nieraz papa Polacco, sam żartował podobno, że był polskim biskupem (był pierwszym Nuncjuszem Apostolskim w Rzeczpospolitej Polskiej po odzyskaniu niepodległości, w latach 1918-1921, nominację biskupią otrzymał w 1919 r., konsekrowany na biskupa w archikatedrze Warszawskiej przez Alexandra kard. Kakowskiego, metropolitę warszawskiego, Prymasa Królestwa Polskiego), jako jedyny dyplomata nie opuścił Warszawy w czasie wojny polsko-bolszewickiej, podjął tę decyzję świadomie i prosił kurię rzymską o pozwolenie na pozostanie na miejscu, bo chciał dzielić los warszawian na dobre i na złe. W przededniu bitwy warszawskiej podczas Mszy św. ofiarował swoje życie Bogu. To na jego polecenie, już jako Papieża, w kaplicy letniej rezydencji papieskiej w Castel Gandolfo umieszczono w ołtarzu kopię obrazu Matki Bożej Częstochowskiej i fresk przedstawiający bitwę warszawską 1920 r. W 1925 r. podpisał konkordat z Polską, w którym ustanowiono 5 metropolii łacińskich, jedną ormiańską i jedną unicką. 

Jedną z jego pierwszych inicjatyw była inauguracja (23 grudnia 1922 r.) działalności Akcji Katolickiej. W encyklice Divini Redemptoris (19 marca 1937 r.) potępił ateistyczny komunizm. 14 marca 1937 papież wydał encyklikę Mit brennender Sorge, w której potępił hitleryzm. W dniu 11 grudnia 1925 r. Pius XI ogłosił encyklikę Quas primas, którą ustanowił Święto Chrystusa Króla na ostatnią niedzielę października z jego własnym officium i Mszą św. Przyczynił się do rozwinięcia idei pierwszych piątków miesiąca jako zadośćuczynienia Sercu Jezusa za grzechy ludzkości. W 1928 r. potępił fałszywie pojmowany ekumenizm w encyklice Mortalium animos, gdzie stanowczo przeciwstawił się promowaniu jedności z sektami chrześcijańskimi, które nie pozostawały w łączności doktrynalnej z Kościołem katolickim. W czasie pontyfikatu przeprowadził ponad 500 beatyfikacji i 33 kanonizacji. Ogłosił świętymi m.in. Teresę z Lisieux, Jana Bosko, Jana Fishera, Tomasza More’a, Piotra Kanizjusza, Alberta Wielkiego, Konrada z Parzham i Andrzeja Bobolę. Dodatkowo, nadał tytuł doktora Kościoła: Albertowi Wielkiemu, Piotrowi Kanizjuszowi, Robertowi Bellarminowi i Janowi od Krzyża.

Zmarł w Watykanie 10 lutego 1939, o godzinie 5:30. 14 lutego 1939 r. został pochowany w bazylice św. Piotra. Był to dzień żałoby narodowej we Włoszech i Irlandii. Odznaczony Orderem Orła Białego nadanym postanowieniem Naczelnika Państwa – Józefa Piłsudskiego, który otrzymał od posła i ambasadora Władysława Skrzyńskiego w Watykanie przed konklawe w 1922 r. tj. 2 lutego. Około 1930 r. nazwa ulicy Pięknej w Warszawie została zmieniona na Piusa XI. Po śmierci Piusa XI – pod koniec lutego 1939 r., władze polskich miast Piotrkowa i Kalisza nazwały jego imieniem ulice. W 1930 r. został wybity medal upamiętniający o treści W dziesiątą rocznicę Cudu nad Wisłą (rewers) i Ojciec św. Pius XI w 1920 r. nie opuścił Warszawy (awers), wydany przez Mennicę Warszawską, a zaprojektowany przez Stefana Rufina Koźbielewskiego.

Sala im. Piusa XI na KUL'u

„Polska” kaplica papieska w Castelgandolfo