Niedziela Męki Pańskiej (Czarna Niedziela).

Jedną z najbardziej uderzających zmian w okresie Męki Pańskiej
jest udrapowanie krzyży i posągów, co stanowi zewnętrzny znak
wewnętrznego smutku Kościoła. Nietrudno zrozumieć,
dlaczego na posągach nałożono szaty płaczu,
które mogłyby odwrócić naszą uwagę od medytacji Męki Pańskiej.

 NIEDZIELA MĘKI PAŃSKIEJ

STACJA U ŚW. PIOTRA

Ryt zdwoj. I kl.   Szaty fioletowe

   Okres Męki Pańskiej rozpoczyna Kościół śpiewem psalmu 42, który jest psalmem Chrystusa Kapłana, Jego modlitwą w Ogrójcu i na krzyżu. Również psalm 128 śpiewany w Traktusie, wprowadza nas w tajemnice bolesne Serca Jezusowego. Epistoła z Listu do Żydów, jest wykładem o kapłaństwie Chrystusa, którego Krew Przenajświętsza stała się Ofiarą Nowego Przymierza. Ewangelia daje nam obraz nastrojów panujących wśród społeczeństwa na krótki czas przed tragedią Męki. Słowa Chrystusa « Ja nie szukam chwały swej - jest który szuka i sądzi » przypominają nam słowa Introitu.
   Zbawiciel stawia pytanie: «Kto z was dowiedzie na mnie grzechu?», aby podkreślić iż On jeden może być tym « Kapłanem świętym, niewinnym, niepokalanym, odłączonym od grzeszników, który się stał wyższym nad niebiosa » (Hbr 7, 26). Chrystus więc cierpiał za nas niewinnie i dobrowolnie.
   Słowa Chrystusa wzbudzają nienawiść Żydów, którzy Go znieważają i zwąc opętanym przez złego ducha, chcą Go ukamienować. Jezus, jako człowiek, ucieka przed ich kamieniami, ale biada tym, przed których kamiennymi sercami musi uchodzić Syn Boży (św. Augustyn). A św. Grzegorz dodaje : « On przyszedł, aby cierpieć, a nie sądzić i karać. Przez swą cierpliwość zdziałał dla nas coś większego, bardziej błogosławionego w skutkach. Dał nam bowiem przez to naukę, że o wiele szlachetniej i godniej jest na wzór Chrystusa w milczeniu znieść niesprawiedliwość, niż zwyciężyć ją walką i oporem ».

Za: Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych, o. Gaspar Lefebvre, Benedyktyn. Przekład polski opracowali mnisi opactwa w Tyńcu. Opactwo ŚŚ. Piotra i Pawła w Tyńcu – Polska. Opactwo Św. Andrzeja, Bruges – Belgia, 1956 r.