Proporzec Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
Prezentujemy poniżej listę legalnych i prawowitych władców Polski w ubiegłym i aktualnym stuleciu, zarówno Królestwa Polskiego (tzw. kongresowego) jak również Rzeczpospolitej Polskiej – II i III. Między tymi trzema bytami politycznymi istnieje pełna ciągłość formalno-prawna, oraz ciągłość legalnej władzy państwowej. Ciągłość władzy państwowej gwarantuje nam osoba Głowy Państwa, czy jest to Król (lub Regent, w jednej lub kilku osobach) czy też Prezydent. Prezydent jest w republice niejako figurą monarchy, jest Głową Państwa i Ojcem Narodu. Mieliśmy w naszej historii zarówno wspaniałych i wielkich królów, jak choćby Bolesław I Chrobry, Kazimierz III Wielki, Władysław II Jagiełło, Kazimierz IV Jagiellończyk, Zygmunt III Waza, Jan II Kazimierz Waza czy Jan III Sobieski. Ale mieliśmy też królów wyjątkowo słabych, wręcz zdrajców, morderców jak Bolesław II Śmiały, czy uciekinierów jak Henryk Walezy, albo gnuśnych jak Michał Korybut Wiśniowiecki, August II Mocny czy w końcu – Stanisław August Poniatowski który ostatecznie doprowadził Rzeczpospolitą do rozbiorów i utraty niepodległości.
I. KRÓLESTWO POLSKIE (kongresowe)
1. Mikołaj II Aleksandrowicz Romanow
Król Polski tytularnie od 1 listopada 1894 r. do 15 marca 1917 r.
2. Michał II Aleksandrowicz Romanow
Król Polski tytularnie (de iure) od 15 marca 1917 r. do 16 marca 1917 r.
3. Rada Regencyjna Królestwa Polskiego
Rada Regencyjna. Od lewej: Józef August hr. Ostrowski h. Korab, x abp. Aleksander kard. Kakowski, Zdzisław xiążę Lubomirski
Powołana 5 listopada 1916 r. reskryptami niemieckich i austro-węgierskich władz.
Kadencja od 27 października 1917 r. do 14 listopada 1918 r.
W dniu 7 października 1918 roku wydała Orędzie do Narodu Polskiego, w którym proklamowała niepodległość Polski.
II. NIEPODLEGŁA POLSKA (od 7 października 1918 r.)
a) Królestwo Polskie
3. Rada Regencyjna Królestwa Polskiego
od 7 października 1918 r. do 14 listopada 1918 r.
14 listopada 1918 r. Rada Regencyjna rozwiązała się przekazując całość władzy zwierzchniej Naczelnemu Wodzowi Wojsk Polskich Józefowi Piłsudskiemu.
4. Józef Piłsudski
Regent Królestwa Polskiego (de iure), Naczelny Dowódca W. P.
od 14 listopada 1918 r. do 22/29 listopada 1918 r.
b) II Rzeczpospolita (Republika) Polska 4. Józef Piłsudski
od 22/29 listopada 1918 r. do 14 grudnia 1922 r.
5. Gabriel Narutowicz
Pierwszy Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
od 11 grudnia 1922 r. (de iure)
14 grudnia 1922 r. (de facto)
do 16 grudnia 1922 r.
Wybrany przez Zgromadzenie Narodowe, zgodnie z konstytucją marcową.
6. Stanisław Wojciechowski, ps. „Wacław”
(II) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
od 20 grudnia 1922 r. do 15 maja 1926 r.
Wybrany przez Zgromadzenie Narodowe, zgodnie z konstytucją marcową.
7. Ignacy Mościcki
.jpg)
(III) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
od 4 czerwca 1926 r. do 30 września 1939 r.
Wybrany przez Zgromadzenie Narodowe, zgodnie z konstytucją marcową.
(w 1926 i 1933 r.)
II. OKUPACJA I-sza i II-ga
a) Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie (1939–1990)
8. Władysław Raczkiewicz
(IV) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
od 30 września 1939 r. do 6 czerwca 1947 r.
Zgodnie z Ustawą Konstytucyjną z 23 kwietnia 1935 roku zarządzeniem Prezydenta RP Ignacego Mościckiego został wyznaczony „na następcę Prezydenta Rzeczypospolitej na wypadek opróżnienia się urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej przed zawarciem pokoju”.
Do 5 lipca 1945 r. był powszechnie uznaną na arenie międzynarodowej głową państwa polskiego, a rząd RP na uchodźstwie stanowił legalną kontynuację rządu polskiego z września 1939 r. (Stolica Apostolska nigdy nie cofnęła uznania).
9. August Zaleski
(V) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie
od 9 czerwca 1947 r. do 7 kwietnia 1972 r.
Zgodnie z Ustawą Konstytucyjną z 23 kwietnia 1935 roku zarządzeniem Prezydenta RP Władysława Raczkiewicza został wyznaczony „na następcę Prezydenta Rzeczypospolitej na wypadek opróżnienia się urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej przed zawarciem pokoju”.
10. Stanisław Ostrowski
(VI) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie
od 9 kwietnia 1972 r. do 8 kwietnia 1979 r.
Zgodnie z Ustawą Konstytucyjną z 23 kwietnia 1935 roku zarządzeniem Prezydenta RP Augusta Zaleskiego został wyznaczony „na następcę Prezydenta Rzeczypospolitej na wypadek opróżnienia się urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej przed zawarciem pokoju”.
11. Edward Bernard Raczyński
(VII) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie
od 8 kwietnia 1979 r. do 8 kwietnia 1986 r.
Zgodnie z Ustawą Konstytucyjną z 23 kwietnia 1935 roku zarządzeniem Prezydenta RP Stanisława Ostrowskiego został wyznaczony „na następcę Prezydenta Rzeczypospolitej na wypadek opróżnienia się urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej przed zawarciem pokoju”.
12. Kazimierz Aleksander Sabbat
(VIII) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie
od 8 kwietnia 1986 r. do 19 lipca 1989 r.
Zgodnie z Ustawą Konstytucyjną z 23 kwietnia 1935 roku zarządzeniem Prezydenta RP Edwarda Raczyńskiego został wyznaczony „na następcę Prezydenta Rzeczypospolitej na wypadek opróżnienia się urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej przed zawarciem pokoju”.
13. Ryszard Kaczorowski
(IX) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie
od 19 lipca 1989 r. do 22 grudnia 1990 r.
Zgodnie z Ustawą Konstytucyjną z 23 kwietnia 1935 roku zarządzeniem Prezydenta RP Kazimierza Sabbata został wyznaczony „na następcę Prezydenta Rzeczypospolitej na wypadek opróżnienia się urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej przed zawarciem pokoju”.
22 grudnia 1990 r. złożył urząd na ręce nowo wybranego w pierwszych, od zakończenia II wojny światowej, wolnych wyborach w kraju i zaprzysiężonego prezydenta RP Lecha Wałęsy. Na Zamku Królewskim w Warszawie uroczyście przekazał mu insygnia władzy państwowej II Rzeczypospolitej Polskiej.
b) III Rzeczpospolita Polska (od 1990 roku)
14. Lech Wałęsa
(X) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
od 22 grudnia 1990 r. do 22 grudnia 1995 r.
Pierwszy w historii prezydent RP wybrany w wyborach powszechnych.
Tajny współpracownik komunistycznej służby bezpieczeństwa ps. „Bolek”.
15. Aleksander Kwaśniewski
(XI) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
od 23 grudnia 1995 r. do 23 grudnia 2005 r.
Wybrany w wyborach powszechnych (w 1995 i 2000 r.)
16. Lech Aleksander Kaczyński
(XII) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
od 23 grudnia 2005 r. do 10 kwietnia 2010 r.
Wybrany w wyborach powszechnych
17. Bronisław Maria Komorowski
(XIII) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
od 6 sierpnia 2010 r. do 6 sierpnia 2015 r.
Wybrany w wyborach powszechnych
18. Andrzej Sebastian Duda
(XIV) Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
od 6 sierpnia 2015 r. do 6 sierpnia 2025 r.
Wybrany w wyborach powszechnych (w 2015 i 2020 r.)
19. Karol Tadeusz Nawrocki
(XV) Prezydent elekt Rzeczypospolitej Polskiej
wybrany w wyborach w 2025.
objęcie urzędu nastąpi 6 sierpnia 2025 r.
Wybrany w wyborach powszechnych
Uroczystość wręczenia Karolowi Nawrockiego zaświadczenia o wyborze na urząd Prezydenta RP, Zamek Królewski w Warszawie, 11 czerwca 2025 r.
Modlitwy w intencji Rzeczpospolitej i Prezydenta RP według Rituale Romanum dla diecezji polskich z 1927 roku :
Jednym z elementów Konkordatu zawartego przez II RP ze Stolicą Apostolską w 1925 r. był obowiązek odmawiania po niedzielnych oraz trzeciomajowych nabożeństwach modlitwy za pomyślność Ojczyzny i Prezydenta RP.
Choć nie mamy aktualnie ustroju prezydenckiego (nie było go także w chwili uchwalania ww. Konkordatu!), podobnie jak nie mamy obecnie niepodległości, to jednak modlitwa za rządzących jest jednym z nakazów chrześcijaństwa (por. 1 Tm 2, 2), a Prezydent dalej jest najwyższym przedstawicielem naszego kraju (art. 126 konstytucji III RP) . Zważywszy na trudną sytuację międzynarodową sądzimy, że regularna modlitwa za ojczyznę i rządzących jest jak najbardziej potrzebna.
Modlitwy za Ojczyznę i Prezydenta na tekturce można nabyć tutaj:
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
LJCH, Szanowny Panie Redaktorze, czy cesarza Franciszka Józefa oraz Karola I można uznać za legitymistycznego władcę Polski -Galicji. Z Panem Bogiem Maciej
OdpowiedzUsuńIn saecula saeculorum, tak, jak najbardziej, i w początkowym zamierzeniu chciałem ich tutaj również umieścić, ale ostatecznie stwierdziłem że zaburzyło by to zarówno chronologię jak i zasadę ciągłości władzy (choć Rada Regencyjna miała swą władzę od Niemiec i Astro-Węgier, to jednak była Radą Regencyjną Królestwa Polskiego, tego samego którego królem był wcześniej car, którą siedzibą był Zamek Królewski w Warszawie, a więc miejsce w którym car Mikołaj I został koronowany na Króla Polski). Ale wówczas należało by tu umieścić również cesarzy niemieckich, jako władców Wielkopolski. Cesarze Austro-Węgier byli królami Galicji, ale Galicja była wyłącznie regionem, jak np. Śląsk czy Wielkopolska, nie przyjęli nigdy tytułów Królów Polski (jak cesarze Rosyjscy) dlatego ciężko liczyć ich jako władców Polski. Choć jako potomek mieszkańców dawnej Galicji, czy raczej Małopolski Wschodniej (moja rodzina pochodziła ze Lwowa) osobiście czuję się zdecydowanie bardziej poddanym cesarza Franciszka Józefa oraz Karola I, i to właśnie portret tego ostatniego wisi na honorowym miejscu nad moim biurkiem, centralnie pośrodku, przed moimi oczami, a portret Mikołaja II, ostatniego (tytularnego) Króla Polski, wisi nieco bardziej z boku, tak że muszę odwrócić głowę, by na niego spojrzeć... Z cesarzami niemieckimi nie czuję się zaś związany wcale, mimo urodzenia i zamieszkania na Górnym Śląsku, czyli w dawnej Rzeszy.
UsuńSzczerze to osobiście nie powiesiłbym sobie portretów Franciszka Józefa, Karola czy Mikołaja II. Kiedyś miałem Franciszka Józefa jako profilowe na FB, ale zdjąłem to uznając, że niezbyt przystoi eksponowanie jakby nie było zaborczych monarchów, niezależnie od ich praw do władzy nad naszym narodem.
UsuńAlbo ktoś myśli jak katolik i legitymista, a wtedy to są NASI monarchowie (i do takiego myślenia zachęcał Polaków Kościół, papieże wręcz nakazywali posłuszeństwo prawowitej i legalnej władzy, gdyż "każda władza pochodzi od Boga"), albo ktoś myśli jak masoński rewolucjonista, w wtedy będzie popierał różne, brzemienne w skutkach [anty]narodowe lewackie ruchawki, jak powstanie listopadowe etc. Wybór jest prosty...
UsuńJa osobiście nie czuję się politycznie z wymienionymi władcami państw zaborczych związany i nigdy ich portretów nie powieszę sobie w pokoju tak samo jak nie powieszę sobie portretu Wałęsy, czy Komorowskiego. Ci wszyscy władcy zaborczy już nie żyją tak jak nie istnieją już ich państwa więc prawnie w żaden sposób nie jestem wobec nich zobowiązany. Nie wierzę w ślepy legalizm oderwany od konkretnego państwa tak jak nie wierzę w abstrakcyjny nacjonalizm oderwany od konkretnego narodu. Pełne posłuszeństwo polityczne w sprawach świeckich (w granicach religii i etyki oczywiście) czuję się zobowiązany tylko Polsce. Przy czym rząd choć jest potrzebny jest wtórny wobec Polski więc jeśli posłuszeństwo rządowi stoi w sprzeczności posłuszeństwu Polsce (czyli interesowi Polski) to mając do wyboru jedno lub drugie wybieram Polskę.
UsuńSzanowny Anonimowy, ale to właśnie Anonimowy głosi legalizm oderwany od konkretnego państwa. Jako katolik, i jako legalista, a nie anarchista, mam obowiązek posłuszeństwa wobec państwa, na terenie którego się znajduję. Prosty przykład, wyjeżdżam na wakacje do kraju muzułmańskiego, w którym obowiązuje np. zakaz spożywania alkoholu, mam obowiązek tego zakazu przestrzegać, mimo iż w moim kraju takiego zakazu nie ma, i mimo iż uważam go za głupi i absurdalny. W przeciwnym razie mogę być słusznie skazany, przez miejscowe władze, nawet na karę więzienia, ponieważ złamałem ich prawo państwowe. Tak samo w okresie zaborów, gdy nie mieliśmy własnego, niepodległego państwa, mieliśmy obowiązek posłuszeństwa wobec legalnych i prawowitych władz państw, na terenie których się rodziliśmy i mieszkaliśmy. To były nasze państwa i nasze władze, byliśmy ich pełnoprawnymi obywatelami (nie byliśmy przecież niewolnikami, nie byliśmy pozbawieni praw publicznych). Doskonale rozumieli to zresztą polscy patrioci i prawdziwi Ojcowie polskiej Niepodległości (w przeciwieństwie do anarchistów z PPS jak Piłsudski i jego banda która wysadzała pociągi) - np. Roman Dmowski był posłem II i III Dumy Państwowej Imperium Rosyjskiego, zaś gen. Tadeusz Rozwadowski, zanim został generałem broni Wojska Polskiego, szefem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w czasie bitwy warszawskiej 1920 r. i jej faktycznym zwycięzcą, był wcześniej Feldmarschall-Leutenant (ranga generalska) cesarskiej i królewskiej Armii Austro-Węgier.
Usuń