Określenie „Msza łacińska” nazywana również Trydencką (od soboru powszechnego we włoskim Trydencie w latach 1543-63 ) odnosi się do dekretu św. Papieża Piusa V ,który ogłosił w dniu 14 lipca A.D. 1570 roku konstytucję apostolską Quo Primum , normalizującą kwestię odprawiania mszy św. w całym świętym kościele katolickim, zalecenia te utwierdzały i znormalizowały pozycję mszy gregoriańskiej stanowiącej istotę katolicyzmu. Była ona jedyną powszechnie odprawianą formą liturgii od jej oficjalnego ustanowienia przez św. Grzegorza w 590 roku aż do ogłoszenia przez Pawła VI dekretu o Novus Ordo Missae w 1969 roku. Było to jedno z następstw II soboru watykańskiego, który całkowicie zmienił tradycyjny ryt mszy świętej, po części także upodobnił do nabożeństw protestanckich. Kolejni papieże w coraz większym stopniu odchodzili od tradycji do tego stopnia, iż odeszła prawie całkowicie w zapomnienie. Czyżby nie czytali konstytucji wszech czasów Cum ex apostolatus, w której pisze wyraźnie , że nie wolno zmieniać nic , co zawarte w tradycji oraz utwierdzone przez wszystkie powszechne sobory odbywające się u korzeni naszej religii .
Z biegiem czasu zauważyć można coraz wyraźniej podobieństwa Novus Ordo do protestanckich nabożeństw, co ukazuje niefortunność zmian posoborowych. Dawną świętość i zadumę zastąpiono dźwiękiem gitar oraz śpiewem mającym niewiele wspólnego z dumnym chorałem gregoriańskim. Dawne modlitwy przybliżające do Boga znikły pod naporem wrzasków tłumu. To samo spotkało piękne kościoły, witraże , kapliczki Maryjne.
W liturgii Kościoła Rzymsko-Katolickiego ,a dokładnie w Tridentine Massa można dostrzec głębokie bogactwo teologiczne . Koncepcja mszy jako bezkrwawej ofiary jest mistycznym przedstawieniem ofiary Chrystusa na krzyżu. Sobór Trydencki zawarł tą prawdę w tych oto słowach : „Ten sam Chrystus, który sam siebie ofiarował w sposób krwawy na krzyżu, jest ofiarowany w sposób bezkrwawy podczas Mszy” Podczas tej bezkrwawej ofiary nie ma miejsca na odstępstwo od ogólnie przyjętych zasad , modlitwy oraz czytania są ściśle ustalone , przez co ofiara jest sprawowana w dokładnie ten sam sposób w każdym kościele na świecie.
Tradycyjny mszał jest żywym Katechizmem wiary, wierni którzy uczestniczą w Tridentine Missae oraz postępują zgodnie z modlitwami i czytaniami, otrzymują podstawę dla swej wiary, jak przez wieki nauczał Kościół oraz jego świeci. Aby ułatwić wiernym naukę modlitw zawartych w Tridentine Missae, mszały zawierają tekst Mszy ,także modlitwy i odczyty w języku łacińskim ,wspólnym dla całego Kościoła, oraz języku miejscowym.
Dla większości katolików, którzy zwykle korzystają z Novus Ordo , wersja mszy używana przez ostatnie 40 lat stała się rzeczą normalną i oczywistą. Papież Paweł VI dozwolił na odprawianie mszy łacińskiej jedynie za zgodą biskupów ,co w zasadzie sprawiło prawie całkowity jej zanik w życiu kościoła . Zamiast tradycyjnego ołtarza przy którym na pierwszym miejscu był Chrystus, teraz to kapłan stał się osobą pierwszorzędną, zwróconą niejako w stronę wiernych. Dawniej kapłan był częścią wspólnoty wierzących, razem z nimi był pokornie zwrócony w stronę krzyża Chrystusowego .Msza Trydencka oferowała nam jeden ściśle ustalony ryt Modlitwy Eucharystycznej (Kanon Rzymski) ,teraz mamy do wyboru sześć różnych modlitw eucharystycznych ,a jeszcze więcej zostało dodanych lokalnie.
W nowej mszy występują liturgiczne różnorodności .Lokalna diecezja a nawet osobna parafia może dodawać modlitwy eucharystyczne, chociaż takie praktyki są oficjalnie zakazane przez kościół .Celebracja Mszy Św. w lokalnym języku zaniżają jej powszechność ,a także powszechność wiary i całego Kościoła. Duży w pływ wywierają tu migracje ludności. Dawniej ścisła zgodność praktyk religijnych w każdym zakątku świata umożliwiała wiernym modlitwę nawet poza swym miejscem zamieszkania , z dala od rodzimego kraju. Teraz jest inaczej, ponieważ obywatel danego kraju wyjeżdżając za granicę nie zrozumie Słowa Bożego oraz całej Eucharystii w obcym języku .
2 lipca 1998 papież Jan Paweł II wydał Motu Poprio zatytułowane Ecclesia Dei, w którym ustosunkował się do Mszy Trydenckiej twierdzeniem, że wszędzie powinien być okazywany szacunek dla tradycji liturgicznej, wyraził też swój zapał do szerokiego i hojnego zastosowania dyrektyw wydanych przez Stolicę Apostolską , pozwalających na korzystanie z mszału rzymskiego z 1962 roku .W praktyce oznaczało to jednak poparcie dla zmian soborowych, co zaowocowało nałożeniem dyspensy na Bractwo św. Piusa X i abp. Lefebvre’a ,jego założyciela.
Papież Benedykt XVI wyraża w swych działaniach i wypowiedziach pragnienie szerszego stosowania Tridentine Missae , czego nie krył już jako kardynał , jego postawa i zapał sprawiły ,że 28 czerwca A.D. 2007 r. wydano dokument pozwalający każdemu kapłanowi na publiczne odprawienie Mszy łacińskiej bez pozwolenia biskupa czy nawet proboszcza parafii. Co więcej kapłan jest zobowiązany do odprawiania Tradycyjnej Mszy gdy zgłosi się do niego co najmniej 30 osób z wiernych parafii. Papież Benedykt zawarł wiele tradycyjnych elementów w swym pontyfikacie , np. wystąpił z inicjatywą przetłumaczenia Tradycyjnej Mszy na języki narodowe, by łatwiej było ją poznać wiernym na całym świecie oraz by całe jej teologiczne bogactwo zostało zachowane dla kolejnych pokoleń. Wszystkie te działania mają ograniczyć nadużycia w celebracji Novus Ordo oraz zachęcić do korzystania z łaciny i chorału gregoriańskiego .Papież wyraził przekonanie, że szersza celebracja Mszy Łacińskiej w rycie Trydenckim pozwoli tradycyjnej mszy obowiązywać w przyszłości jako standard dla całego kościoła.
Z biegiem czasu zauważyć można coraz wyraźniej podobieństwa Novus Ordo do protestanckich nabożeństw, co ukazuje niefortunność zmian posoborowych. Dawną świętość i zadumę zastąpiono dźwiękiem gitar oraz śpiewem mającym niewiele wspólnego z dumnym chorałem gregoriańskim. Dawne modlitwy przybliżające do Boga znikły pod naporem wrzasków tłumu. To samo spotkało piękne kościoły, witraże , kapliczki Maryjne.
W liturgii Kościoła Rzymsko-Katolickiego ,a dokładnie w Tridentine Massa można dostrzec głębokie bogactwo teologiczne . Koncepcja mszy jako bezkrwawej ofiary jest mistycznym przedstawieniem ofiary Chrystusa na krzyżu. Sobór Trydencki zawarł tą prawdę w tych oto słowach : „Ten sam Chrystus, który sam siebie ofiarował w sposób krwawy na krzyżu, jest ofiarowany w sposób bezkrwawy podczas Mszy” Podczas tej bezkrwawej ofiary nie ma miejsca na odstępstwo od ogólnie przyjętych zasad , modlitwy oraz czytania są ściśle ustalone , przez co ofiara jest sprawowana w dokładnie ten sam sposób w każdym kościele na świecie.
Tradycyjny mszał jest żywym Katechizmem wiary, wierni którzy uczestniczą w Tridentine Missae oraz postępują zgodnie z modlitwami i czytaniami, otrzymują podstawę dla swej wiary, jak przez wieki nauczał Kościół oraz jego świeci. Aby ułatwić wiernym naukę modlitw zawartych w Tridentine Missae, mszały zawierają tekst Mszy ,także modlitwy i odczyty w języku łacińskim ,wspólnym dla całego Kościoła, oraz języku miejscowym.
Dla większości katolików, którzy zwykle korzystają z Novus Ordo , wersja mszy używana przez ostatnie 40 lat stała się rzeczą normalną i oczywistą. Papież Paweł VI dozwolił na odprawianie mszy łacińskiej jedynie za zgodą biskupów ,co w zasadzie sprawiło prawie całkowity jej zanik w życiu kościoła . Zamiast tradycyjnego ołtarza przy którym na pierwszym miejscu był Chrystus, teraz to kapłan stał się osobą pierwszorzędną, zwróconą niejako w stronę wiernych. Dawniej kapłan był częścią wspólnoty wierzących, razem z nimi był pokornie zwrócony w stronę krzyża Chrystusowego .Msza Trydencka oferowała nam jeden ściśle ustalony ryt Modlitwy Eucharystycznej (Kanon Rzymski) ,teraz mamy do wyboru sześć różnych modlitw eucharystycznych ,a jeszcze więcej zostało dodanych lokalnie.
W nowej mszy występują liturgiczne różnorodności .Lokalna diecezja a nawet osobna parafia może dodawać modlitwy eucharystyczne, chociaż takie praktyki są oficjalnie zakazane przez kościół .Celebracja Mszy Św. w lokalnym języku zaniżają jej powszechność ,a także powszechność wiary i całego Kościoła. Duży w pływ wywierają tu migracje ludności. Dawniej ścisła zgodność praktyk religijnych w każdym zakątku świata umożliwiała wiernym modlitwę nawet poza swym miejscem zamieszkania , z dala od rodzimego kraju. Teraz jest inaczej, ponieważ obywatel danego kraju wyjeżdżając za granicę nie zrozumie Słowa Bożego oraz całej Eucharystii w obcym języku .
2 lipca 1998 papież Jan Paweł II wydał Motu Poprio zatytułowane Ecclesia Dei, w którym ustosunkował się do Mszy Trydenckiej twierdzeniem, że wszędzie powinien być okazywany szacunek dla tradycji liturgicznej, wyraził też swój zapał do szerokiego i hojnego zastosowania dyrektyw wydanych przez Stolicę Apostolską , pozwalających na korzystanie z mszału rzymskiego z 1962 roku .W praktyce oznaczało to jednak poparcie dla zmian soborowych, co zaowocowało nałożeniem dyspensy na Bractwo św. Piusa X i abp. Lefebvre’a ,jego założyciela.
Papież Benedykt XVI wyraża w swych działaniach i wypowiedziach pragnienie szerszego stosowania Tridentine Missae , czego nie krył już jako kardynał , jego postawa i zapał sprawiły ,że 28 czerwca A.D. 2007 r. wydano dokument pozwalający każdemu kapłanowi na publiczne odprawienie Mszy łacińskiej bez pozwolenia biskupa czy nawet proboszcza parafii. Co więcej kapłan jest zobowiązany do odprawiania Tradycyjnej Mszy gdy zgłosi się do niego co najmniej 30 osób z wiernych parafii. Papież Benedykt zawarł wiele tradycyjnych elementów w swym pontyfikacie , np. wystąpił z inicjatywą przetłumaczenia Tradycyjnej Mszy na języki narodowe, by łatwiej było ją poznać wiernym na całym świecie oraz by całe jej teologiczne bogactwo zostało zachowane dla kolejnych pokoleń. Wszystkie te działania mają ograniczyć nadużycia w celebracji Novus Ordo oraz zachęcić do korzystania z łaciny i chorału gregoriańskiego .Papież wyraził przekonanie, że szersza celebracja Mszy Łacińskiej w rycie Trydenckim pozwoli tradycyjnej mszy obowiązywać w przyszłości jako standard dla całego kościoła.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.