 |
Oficjalne logo modernistycznego "synodu o synodalności"
4 października br. rozpoczął się jego ostatni, watykański etap. |
W środę, 4 października rozpoczął się w okupowanym przez modernistów Watykanie "synod o synodalności", czyli zgromadzenie modernistycznych biskupów, duchownych oraz świeckich (w tym kobiet), które ma debatować o tym jak "pomóc wszystkim członkom Kościoła odbudować naderwane relacje i wzbudzić wzajemne zaufanie, aby wspólnie iść jedną drogą, jaką jest podążanie za Chrystusem". Synod, lub też droga synodalna "ma też służyć odnalezieniu lepszej formy bycia Kościołem (mentalności, struktur, sposobów przewodzenia itp.), aby wszyscy ochrzczeni – duchowni, świeccy, konsekrowani – bardziej współpracowali w kształtowaniu jego życia i misji." (za Katolicka Agencja Informacyjna).
"Synod to podjęcie na nowo drogi razem z wszystkimi, wychodząc naprzeciw szczególnie tym, którzy czują się zranieni lub zmarginalizowani. Wszyscy możemy szukać wspólnego dobra, aby kształtować lepszy świat. Pośród różnorodności światopoglądów możemy wsłuchiwać się razem w głos Ducha Świętego, który rozbrzmiewa w sumieniu każdego człowieka, niezależnie od jego przekonań czy przynależności religijnej.
Celem synodu nie jest więc tworzenie dokumentów, ale by „zrodziły się marzenia, powstały proroctwa i wizje, rozkwitłe nadzieje, umocniła się ufność, zostały opatrzone rany, nawiązały się relacje, wstał świt nadziei, by uczono się od siebie nawzajem i budowano pozytywną wyobraźnię, która oświeci umysły, rozpali serca, przywróci rękom siły” (Sobór Watykański II)." (ibidem)
Widzimy więc że moderniści po raz kolejny nawiązują wprost do Vaticanum II, po raz kolejny twierdząc, że celem tego zgromadzenia "nie jest tworzenie dokumentów" (skąd my to znamy - sobór "pastoralny", a nie dogmatyczny, który sam co prawda nie ogłosił żadnego dogmatu, ale został ogłoszony hiperdogmatem, fundamentem nowej religii i nowego, fałszywego kościoła...). Niektórzy mówią wprost o "Soborze Watykańskim III", nazywając w ten sposób aktualnie trwający synod (są pewne podobieństwa, jest to chyba pierwszy w historii posoborowego kościoła synod który trwa aż 3 lata, podobnie jak Vaticanum II, choć dopiero teraz rozpoczął się etap watykański, który potrwa do października 2024 r.) Za pewne będzie on przez wielu tak traktowany, zarówno przez jego największych zwolenników, skrajnych liberałów i progresistów, jak i największych przeciwników, czyli konserwatystów Novus Ordo i grupy indultowe (tzw. "pogodzonych" tradycjonalistów w ramach Neokościoła).
Już teraz widzimy, jak przedstawiciele tej ostatniej grupy reagują na wieści o synodzie, pisząc tak, jakby przespali rewolucję Vaticanum II i ostatnie 60 lat posoborowia... Pan redaktor Paweł Chmielewski z portalu PCh24.pl napisał :
Kościół, który, jak Nietzsche, zabił Boga. Kościół, który czeka na ponowne odkrycie Chrystusa, żeby odzyskać własną tożsamość. Oto perspektywa, przed którą stajemy.
Wraz z Synodem o Synodalności rodzi się nowe chrześcijaństwo; a nawet więcej – nowa religia. Nie będzie to już religia katolicka, bo katolicyzm to partykularyzm i zewnętrzna forma cywilizacyjna, która przykrywa prawdziwą wiarę.
Nie będzie to już religia chrześcijańska, bo także chrześcijaństwo wprowadza podziały. Naszym celem ma być tymczasem pełne pojednanie ze światem, objęcie wszystkiego i wszystkich, inkluzja posunięta do granic "pokornego" odrzucenia własnej tożsamości.
(cały artykuł: https://pch24.pl/kosciol-musi-zniknac-inkluzja-jako-ostateczny-sens-misji-chrystusa/)
Panie Chmielewski (oraz pozostali Redaktorzy i Czytelnicy portalu PCh24.pl) : nowa religia nie rodzi się wraz z "synodem o synodalności", nowa religia narodziła się wraz z Soborem Watykańskim II! W najbliższą środę, 11 października będziemy obchodzić 61 rocznicę inauguracji Vaticanum II przez antypapieża Jana XXIII (drugiego antypapieża o tym imieniu). To był rzeczywisty początek nowej religii, która nie jest już religią katolicką. Kilka miesięcy później, 60 lat temu, 11 kwietnia 1963 r. Angelo Roncalli dał publiczny wyraz temu że jest heretykiem a więc i fałszywym papieżem, ogłaszając jawnie heretycką encyklikę Pacem in terris (był to pierwszy jawnie heretycki dokument [anty]magisterium kościoła soborowego) :
„Wśród praw człowieka należy wymienić prawo do czczenia Boga zgodnie z prostą normą jego sumienia i wyznawania religii prywatnie i publicznie”. ( Jan XXIII, Pacem in terris, # 14, 11 kwietnia 1963 r.)
Źródło: https://www.vatican.va/.../hf_j-xxiii_enc_11041963_pacem...
To herezja. Nie jest prawem człowieka publicznie czcić fałszywych bogów. To zostało potępione przez wielu papieży. Kiedy teolog Świętego Oficjum, P. Ciappi powiedział Janowi XXIII, że jego encyklika Pacem in terris jest sprzeczna z naukami papieża Grzegorza XVI i Piusa IX o wolności religijnej, Jan XXIII odpowiedział:
„Nie obrażaj się niektórymi punktami, jeśli większość z nich błyszczy”
(Catholic Restoration, marzec-kwiecień 1992, Madison Heights, MI, s. 29. )
Czyż podobnie nie brzmią dziś odpowiedzi Bergoglio na "dubia" konserwatywnych "kardynałów" Novus Ordo, w których wyrażają oni swoje (słuszne poniekąd, ale spóźnione o kilkadziesiąt lat) obawy dotyczące m.in. zmiany nauczania kościelnego, niezmienności Bożego Objawienia, zgodę na "komunię" dla rozwodników żyjących w nowych związkach, na "błogosławienie" par sodomitów czy "kapłaństwo" kobiet?
