Amerykanie odkryli na nowo wykład, który wygłosił abp Marceli Lefebvre 11 maja, 1976 roku w Minneapolis (stan Minnesota). Arcybiskup mówiąc o zmianach przeprowadzanych w widzialnej instytucji Kościoła jednoznacznie potępił Sobór Watykański II, który jest istotną przyczyną sytuacji, w jakiej się do dziś znajdujemy. Mocne słowa Arcybiskupa na temat heretyckiego soboru warte są uwagi także ze względu na bezpośredni kontekst ówczesnych relacji z rzymskimi władzami, bowiem zostały wypowiedziane tuż przed słynnym „gorącym latem” 1976 roku („l’été chaud”). Łatwo zauważyć jakże poniższe słowa sprzeczne są z poglądami wielu duchownych, którzy dziś uważają się za prawdziwych synów francuskiego purpurata:
„Może się wydawać, że odrzucamy Sobór Watykański II w całości. Otóż, 95% z niego zachowujemy. To raczej przeciwko duchowi się sprzeciwiamy, przeciwko nastawieniu.” J. Eks. bp Bernard Fellay, Przełożony Generalny FSSPX (za: DICI, nr 8, 18 maja 2001).
„Proszę nie myśleć, że odrzucamy całe nauczanie soboru. Treści szesnastu dekretów soborowych w jakichś 80% odzwierciedlają tradycyjną naukę Kościoła, często bardzo trafnie przedstawioną, w sposób bardzo katechetyczny, choć może nie zawsze tak wyraźnie jakbyśmy tego chcieli. Wobec tych wypowiedzi nie mamy żadnych zastrzeżeń.” x. Karol Stehlin, przełożony FSSPX w Polsce (wywiad z lutego 2009 roku)
Na to zaś liczenie procentów przez „tradycjonalistycznych” matematyków słowa abp Lefebvre’a:
„Niektórzy mówią, że sobór był dobry i zawiera rzeczy dobre, ale tylko reforma jest zła. Ale to nie prawda! Dlaczego? Ponieważ gdy Rzym wprowadził reformę, zawsze mówią, że reformy, których dokonują, dokonują je w imię soboru. W imię soboru! To oczywiste, że wszelka reforma pochodzi od soboru i jeśli reforma jest zła, niemożliwe, by sobór był dobry, a wszystkie reformy złe. Ponieważ to jest autentyczną interpretacją soboru przez Rzym!”
„Nigdy… Nie akceptuję soboru! Ponieważ niszczycie katolickie Państwo w imię soboru! To pewne! To oczywiste!… Ten sobór daje te same prawa błędowi jak prawdzie! To niemożliwe… Ta nowa wiara, to nowa religia. To religia protestancka. Taka jest rzeczywistość! Jak to możliwe, że papież autoryzuje tę zmianę? Jakże to możliwe, żeby papież mógł podpisać tę konstytucję (o reformie liturgicznej? To głęboka tajemnica… Jeśli przyjmę stanowisko soboru, zdradzam moją Matkę Kościół.”
Niestety, abp Lefebvre nie przyjął jedynego teologicznie dającego się uzasadnić wyjaśnienia tej sytuacji. Skoro ani sobór, ani reformy wprowadzane w jego imieniu przez watykańskie władze nie są katolickie, nie mogą one pochodzić od władz katolickich. Nie da się pogodzić nieomylności Kościoła z głoszoną i narzucaną herezją oraz powszechną szkodliwą dla dusz dyscypliną poprzez powoływanie się wyłącznie na „tajemnicę”, której nie da się zgłębić.Skoro sobór i soborowe reformy nie są katolickie, władze autorytatywnie je ogłaszające i narzucające nie mogą posiadać władzy Chrystusowej nad Kościołem.
Wspomnianego wykładu, który abp Lefebvre wygłosił w języku angielskim, można wysłuchać na stronie Radia True Restoration (odcinek „From the Pulpit XVIII: Archbishop Lefebvre’s 1976 Conference”).
Pelagiusz z Asturii