 |
| J.Exc. x. Bp. Donald H. Sanborn |
Rozporządzenie liturgiczne
Instytutu Rzymskokatolickiego
J.E. x. bp Donald H. Sanborn
Ogólną zasadą liturgiczną Instytutu jest zachowanie tradycyjnej liturgii rzymskiej. Instytut utrzymuje, że zmiany w liturgii rzymskiej dokonane przez Komisję do spraw Reformy Liturgicznej, założoną przez papieża Piusa XII w 1948 roku, a prowadzoną przez Hannibala Bugnini, były zmianami przejściowymi poczynionymi w perspektywie Novus Ordo Missae z 1969 roku. Konsekwentnie Instytut odrzuca jakiekolwiek zmiany poczynione z sugestii wspomnianej komisji, nawet jeśli były promulgowane przez papieża Piusa XII. Instytut utrzymuje, że – choć te zmiany zostały właściwie promulgowane przez papieża – ich akceptacja w świetle zmian II soboru watykańskiego byłaby szkodliwa dla utrzymania celu Instytutu, to jest zachowania tradycyjnej liturgii rzymskiej. Niemniej jednak Instytut nie traktuje zmian liturgicznych dokonanych za panowania Piusa XII jako niekatolickich czy grzesznych, jeśli są uczęszczane, lecz raczej jako preludium do ostatecznych zmian II soboru watykańskiego, do których obu przyznaje się Hannibal Bugnini.
Członkowie Instytutu rzymskokatolickiego stosują się wyłącznie do Mszału rzymskiego św. Piusa V, Brewiarza rzymskiego św. Piusa V, wraz z dodatkami i reformami dokonanymi do roku 1948 włącznie. Członkowie Instytutu stosują się do Pontyfikału rzymskiego papieża Benedykta XIV i Leona XIII oraz do Rytuału rzymskiego promulgowanego przez papieża Benedykta XIV.
Instytut akceptuje wszystkie kanonizacje dokonane do dnia 9-tego października 1958 roku i odrzuca jako nieważne jakiekolwiek próby kanonizacyjne dokonane po tym dniu.
Instytut akceptuje każde święto w kalendarzu powszechnym ustanowione do dnia 31-ego grudnia 1954 roku, a odrzuca jakiekolwiek ustanowione później.
Instytut odrzuca zreformowany ryt Wielkiego Tygodnia promulgowany w 1955 roku, włączając w to wcześniejsze reformy dozwolone w roku 1951.
Instytut akceptuje wszystkie zmiany w poście eucharystycznym dokonane przez papieża Piusa XII.
Członkowie Instytutu nie mogą używać gotyckich ornatów. Będą za to używać ornatów wyłącznie rzymskich, francuskich, niemieckich i hiszpańskich. Renesansowe ornaty w stylu św. Filipa są dozwolone.
Członkowie Instytutu podczas czytania lub cytowania Pisma świętego po angielsku będą używać jedynie tłumaczenia w wersji Douay-Rheims. Podczas czytania lub cytowania Pisma świętego po łacinie będą używać jedynie tłumaczenia w wersji Wulgaty klementyńskiej.
Instytut odrzuca tłumaczenie psalmów promulgowane dla opcjonalnego użytku przez papieża Piusa XII w 1945 roku.
Członkowie Instytutu odrzucają sprawowanie tak zwanej Mszy dialogowanej.
Biskupi i księża Instytutu będą zachowywać rubryki Mszału dotyczące wspominania imienia papieża i biskupa podczas wakatu ich stolic.
Członkom Instytutu nie wolno odprawiać Mszy ani odprawiać publicznych czy prywatnych nabożeństw w kościele czy kaplicy zwykle używanej do odprawiania liturgii novus ordo. Cześć relikwii i świętych obrazów w tych kościołach czy kaplicach jest dozwolona.
Członkom Instytutu nie wolno okazywać żadnego znaku czci wobec tego, co udaje przenajświętszy Sakrament w kościołach czy na ołtarzach novus ordo.
Członkowie Instytutu będą dostosowywać wszystkie ceremonie i ryty liturgiczne do instrukcji znalezionych w “Rubricae generales” Mszału i Brewiarza rzymskiego, w Ceremoniale Episcoporum, w Rituale Romanum, a także w zaaprobowanych książkach tradycyjnych rubrycystów, takich jak Martinucci, Moretti, Van der Stappen, O’Connell, O’Kane, Le Vavasseur i innych zaakceptowanych przez Przełożonego. Zwyczaje lokalne czy narodowe – zakładając, że wiekowe i niesprzeczne z rubrykami – także powinny być zachowywane.
Tłum. Dominick Dutton
Źródło: "Most Holy Trinity Seminary Newsletter", kwiecień 2017.