BP MARK A. PIVARUNAS CMRI
––––––
Drodzy Przyjaciele i Dobroczyńcy,
Po powrocie z bierzmowania w dwóch naszych kościołach w Oklahomie, skorzystałem z okazji, aby odwiedzić grób arcybiskupa Piotra Marcina Ngo-Din-Thuca. W październiku 1981 roku konsekrował on biskupa Moisesa Carmonę, który z kolei konsekrował mnie we wrześniu 1991 roku. Arcybiskup Thuc został mianowany legatem apostolskim przez papieża Piusa XI.
Ten sam Papież ustanowił w 1926 r. Niedzielę Misyjną, aby przypominać wiernym o Boskiej misji, jaką Chrystus powierzył swojemu Kościołowi, aby kontynuował Jego dzieło tutaj na ziemi. Nasz Boski Zbawiciel ustanowił św. Piotra Skałą, na której zbuduje swój Kościół i zagwarantował, że bramy piekielne go nie przemogą (Mt. 16, 18). Na przestrzeni wieków papieże, następcy św. Piotra konsekwentnie zachowywali prawdziwą wiarę wypełniając tę misję.
W 1870 roku Sobór Watykański I pod przewodnictwem papieża Piusa IX, dobitnie nauczał:
"Albowiem Ojcowie IV Soboru Konstantynopolitańskiego, idąc śladem swych poprzedników, ogłosili następujące wyznanie wiary: «Pierwszym warunkiem zbawienia jest przestrzeganie zasad prawdziwej wiary. A przecież nie można pominąć postanowienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, który mówi: Ty jesteś Opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój (Mt. 16, 18) i słowa te znajdują potwierdzenie w faktach, gdyż wiara katolicka zawsze była zachowana nieskalana na Stolicy Apostolskiej i głoszona święta nauka… Wiedzieli doskonale, iż Stolica Piotrowa jest zawsze wolna od wszelkiego błędu, zgodnie z Boską obietnicą uczynioną przez naszego Pana i Zbawcę głowie Swoich Apostołów: «Ale Ja prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja; a ty kiedyś nawróciwszy się, utwierdzaj braci twoich» (Łk. 22, 32)".
Przed swoim wniebowstąpieniem Chrystus zlecił swoim Apostołom: "Idąc tedy, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego, ucząc je chować wszystko, comkolwiek wam przykazał. A oto ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata" (Mt. 28, 19-20). Co więcej, Pan Jezus oświadczył swoim Apostołom, że będą nauczać w Jego imieniu: "Kto was słucha, mnie słucha" (Łk. 10, 16) i powtórzył Apostołom: "Jako mię posłał Ojciec i ja was posyłam" (Jan 20, 21).
W ten sposób Chrystus ustanowił w swoim Kościele Magisterium, czyli autorytet nauczający chroniony atrybutem nieomylności. Papież Leon XIII w swojej encyklice Satis cognitum oświadczył:
"Gdyby (Żywe Magisterium) mogło być w jakikolwiek sposób fałszywe powodowałoby to ewidentną sprzeczność, gdyż w takim wypadku to sam Bóg byłby autorem błędu".
Wraz z nadejściem Vaticanum II (1962-1965) do Kościoła wprowadzono zmiany doktrynalne, które były radykalnie sprzeczne z tym, czego Kościół katolicki nauczał w przeszłości: wolność religijna i indyferentyzm religijny (potępione przez papieża Piusa IX w jego Syllabusie błędów); fałszywy ekumenizm (potępiony przez papieża Piusa XI w Mortalium animos); Novus Ordo Missae, Nowy Porządek Mszy (sprzeczny z nauczaniem Soboru Trydenckiego na temat Świętej Ofiary Mszy); nowy Kodeks Prawa Kanonicznego (1983), który zezwala na udzielanie Komunii niekatolikom (czego zakazuje kanon 731 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku). Jak powiedział nieżyjący już arcybiskup Lefebvre w swoich "Refleksjach na temat suspensy a divinis" z 29 czerwca 1976 roku: "Kościół, który zatwierdza takie błędy jest równocześnie schizmatycki i heretycki. Ten Soborowy Kościół nie jest zatem katolicki".
Jak możemy pogodzić nieomylność Magisterium Kościoła Chrystusowego z błędami, które wyłoniły się z Vaticanum II? Odpowiedź jest prosta: nie da się ich pogodzić! Współczesna hierarchia neokościoła soborowego nie reprezentuje Magisterium Kościoła. Duch Święty, który prowadzi Kościół i chroni go przed błędami, nie zawiódł Kościoła. To, co się wydarzyło, to nic innego jak Wielka Apostazja, przepowiedziana przez św. Pawła w Drugim Liście do Tesaloniczan: "…bo dzień ten nie nadejdzie, dopóki pierwej nie przyjdzie odstępstwo i nie ukaże się człowiek grzechu... albowiem tajemnica bezbożności już się dokonywa; tylko ten, co teraz powstrzymuje, niech powstrzymuje, aż będzie usunięty" (II Tes. 2, 3-7).
Gdzie jest dziś katolicki Kościół? W jaki sposób wypełnia się dziś obietnica Chrystusa dana Apostołom i ich następcom, że będzie z nimi po wszystkie dni aż do skończenia świata? Nakaz Chrystusa, aby nauczać wszystkie narody, nie ograniczał się tylko do Jego Apostołów, ponieważ Chrystus powiedział, że będzie z nimi "po wszystkie dni aż do skończenia świata". Sobór Watykański I nieomylnie nauczał, że zawsze będą nauczyciele i pasterze Kościoła aż do końca czasów (Denzinger 1821) i że tymi pasterzami i nauczycielami są biskupi, następcy Apostołów (Denzinger 1828). Prawdziwy Kościół można znaleźć wśród tradycyjnego katolickiego duchowieństwa, czyli tych ważnie wyświęconych kapłanów i konsekrowanych biskupów, którzy wyznają wiarę katolicką, ofiarują prawdziwą Mszę św. i sprawują sakramenty święte oraz odrzucają błędy modernistycznego neokościoła.
I to jest celem Seminarium Mater Dei – formowanie seminarzystów w tradycyjnej wierze katolickiej, aby byli prawdziwie drugimi Chrystusami (Sacerdos alter Christus), aby składali Świętą Ofiarę Mszy, udzielali Sakramentów i głosili prawdziwą Wiarę. Duchowieństwo i seminarzyści uczestniczący w misji Kościoła są bardzo wdzięczni za wasze modlitwy i wsparcie finansowe.
Z moimi modlitwami i błogosławieństwem,
Bp Mark A. Pivarunas CMRI
"Adsum". October 2024.
Artykuł z czasopisma "Adsum", October 2024 ( www.materdeiseminary.org )
Tłumaczył z języka angielskiego Mirosław Salawa
ZA: https://www.ultramontes.pl/pivarunas_misja_katolickiego_kosciola.htm
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.