Gdy w 1727 roku Polska występowała po raz pierwszy do Stolicy Apostolskiej z prośbą o ustanowienie liturgicznego święta Najświętszego Serca Pana Jezusa, czyniła to nie tylko w imieniu Rzeczpospolitej Obojga Narodów, ale prosiła o święto dla całego Kościoła! Polski król i wielki książę litewski August II czynił to zatem nie tylko w imieniu swoejgo Kraju, ale chrześcijaństwa w ogóle. Ważna rola w tych staraniach przypadła Przełożonej krakowskiego klasztoru wizytek, Matce Teresie Szembek i biskupowi krakowskiemu ks. Konstantemu Szaniawskiemu. Pomimo umiejętnej walki stoczonej przez ks. Józefa Gallifet S.I. o ustanowienie święta, pod wpływem kardynała Prospera Lambertini Stolica Apostolska odrzuciła prośbę Polski. Głównym powodem był zarzut nowości i niechęć do mnożenia "zbędnych" nabożeństw. Sam Lambertini jako papież Benedykt XIV zresztą wspierał nabożeństwo w Rzymie i Kościele.
Drugie podejście miało miejsce w latach 1762-1764. Wtedy to Polska-Litwa ponowiła starania o ustanowienie liturgicznego święta Serca Bożego pod rządami Augusta III, który z Warszawy skierował listownie prośbę do papieża w tej sprawie. Prośby króla popierali liczni biskupi Najjaśniejszej Rzeczypospolitej, a także z Francji Stanisław Leszczyński i jego córka Maria- królowa Francji.
Początkowo do tej petycji dołączył król Hiszpanii Filip V, ale pod wpływem ministra Manuela de Rhody, wycofał swoje poparcie. Druga polska petycja była już tylko w imieniu Rzeczypospolitej- by zwiększyć szanse na sukces. Po wykazaniu, że kult Najświętszego Serca Pana Jezusa nie jest wcale nowy (na posiedzeniu 26 stycznia 1765 r.), a w licznych diecezjach już od dawna cieszy się on błogosławieństwem ordynariuszy, a także po wykazaniu jego pozytywnych efektów duchowych, Stolica Apostolska zezwoliła wreszcie na liturgiczne obchody święta Serca Bożego w Polsce i na Litwie dekretem z 6 lutego 1765 roku- już za panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. To pierworództwo w kulcie liturgicznym Najświętszego Serca Pana Jezusa potraktujemy jako wielkie zobowiązanie.
ks. Rafał J. Trytek ICR, w święto św. Norberta
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.