100. rocznica haniebnego Traktatu w Trianon (tzw. Pogrzebu Węgier). To była rzeczywista, niewybaczalna zdrada zachodu i rozbiór Węgier.

4 czerwca 1920 r. [o godz. 16.32] w pałacu Grand Trianon w Wersalu został podpisany traktat [a raczej dyktat] pokojowy między Węgrami a państwami Ententy. Ze strony Węgier miał go podpisać Albert hr. Apponyi - szef węgierskich negocjatorów. Jednak gdy tylko przeczytał tekst traktatu, ostentacyjnie opuścił pałac dając do zrozumienia, że podpisanie  tego dokumentu byłoby czynnością hańbiącą.

Pogrzeb Węgier - Traktat w Trianon 

4 czerwca 1920 r. w pałacu Grand Trianon w Wersalu został podpisany traktat pokojowy między Węgrami a państwami Ententy. Ze strony Węgier miał go podpisać Albert  hr. Apponyi - szef węgierskich negocjatorów. Jednak gdy tylko przeczytał tekst traktatu, ostentacyjnie opuścił pałac dając do zrozumienia, że podpisanie  tego dokumentu byłoby czynnością hańbiącą.

Ostatecznie po wielu naciskach dyplomatycznych Ententy traktat podpisało dwóch członków węgierskiej delegacji, którzy natychmiast podali się do dymisji i wycofali z życia publicznego. W imieniu Polski traktat podpisali  Eustachy  ks. Sapieha – minister pełnomocny RP w Londynie i Erazm Piltz – minister pełnomocny RP w Pradze. Warunki pokoju, które podyktowano Węgrom przeszły najgorsze przewidywania. Na mocy tego traktatu nowopowstałe  Węgry utraciły dwie trzecie ludności (pozostało 8 mln z 21 mln), dwie trzecie obszaru państwa na rzecz Rumunii, Czechosłowacji, Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Austrii, Włoch i [niewielki skrawek] Polski (pozostało 93 tys. km² z 325 tys. km²). Poza granicami Węgier  znalazło się 3,5 mln Węgrów, co stanowiło 1/3 narodu. Konsekwencje tych ustaleń widać do dnia dzisiejszego.

4 czerwca 1920 r. –  dzień podpisania traktatu został ogłoszony dniem żałoby narodowej. W całym kraju bito w dzwony i odprawiano nabożeństwa żałobne, gazety ukazały się w czarnych obwódkach, zamknięto szkoły, urzędu i sklepy, stanął ruch uliczny, wszystkie flagi państwowe opuszczono do połowy masztu. Na ulicach zaczęły się pojawiać napis Nem, nem, soha  (Nie, nie, nigdy!) i Mindent vis-sza!  (Oddać wszystko!).

Rewizja traktatu stała się głównym celem polityki zagranicznej Węgier w okresie międzywojennym i przyczyniła się do zbliżenia z III Rzeszą. W latach 1938 – 1941 Węgrom udało się przy poparciu III Rzeszy zrewidować część postanowień z Trianon. W tym czasie wróciły do kraju ziemie zamieszkałe przez 2 mln Węgrów, a terytorium powiększyło się  do 172 tys. km². Zmiany te zostały anulowane w 1947 r.

Źródło: Materiały Jana Dąbrowskiego / http://archiwum.pan.pl/

Na mocy Traktatu z Trianon terytorium Węgier okrojono z 325 tys. kilometrów kwadratowych do 93 tys. a więc do 28 proc. terytorium sprzed pierwszej wojny światowej. Z 21 milionów mieszkańców pozostało 8 milionów – czyli 36 proc. Rumunia przejęli 102 tys. kilometrów kwadratowych, Królestwo Serbów Chorwatów i Słoweńców 63,5 tys. km kw., Czechosłowacja 62,3 tys. km kw. a Austria przejęła 4022 km kw. węgierskiego terytorium.

Według spisu ludności z 1910 r. etniczni Węgrzy stanowili 45 proc. ludności Korony Świętego Stefana. Jednak traktat pozostawił poza nowymi granicami Węgier aż 3,3 miliona Madziarów czyli 31 proc. całej węgierskiej wspólnoty narodowej.

Etniczni Węgrzy do dziś zamieszkują licznie historyczne ziemie węgierskie. 1,2 mln Madziarów żyje we współczesnej Rumunii, głównie w oddalonym od współczesnego terytorium Węgier górzystym Siedmiogrodzie. 458 tys. Madziarów zamieszkuje obszary Słowacji wzdłuż całej jej granicy z Węgrami. 253 tys. Madziarów zamieszkuje przylegającą do obecnej granicy serbską autonomiczną prowincję Wojwodinę, a 156 tys. żyje na należącym obecnie do Ukrainy Zakarpaciu.

Źródło: https://kresy.pl/

Traktat w Trianon jest dla Węgrów tym samym czym dla nas Polaków są "traktaty pokojowe" w Jałcie, Teheranie etc. w 1945 r., które również były rzeczywistą, niewybaczalną zdradą zachodu (USA, Wlk. Brytanii) i pogrzebem Polski.

PRECZ Z TRIANON!

PRECZ Z JAŁTĄ!

Oddać wszystko!

Pamiętajmy, że „traktaty nie są wieczne” (B. Mussolini) a granice nie są wyryte z marmuru! Nie, nie, nigdy! Nigdy się nie poddamy!