55 lat modernistycznego neokościoła.

55 lat temu, 8 grudnia 1965 r., zakończyło się najtragiczniejsze wydarzenie ubiegłego wieku, o ile nie w dziejach całego świata. Po "soborze" szumnie określanym jako II Sobór Watykański, wszyscy zrozumieliśmy, że pojawił się nowy, [fałszywy] soborowy kościół, założony przez pseudo-papieża Pawła VI i jego soborowych biskupów. Ale zauważyliśmy również – chociaż nie wszyscy z nas – że jest to bardzo dziwny kościół, który dystansuje się od wszystkiego co Boskie i wszystko co głosi stoi w sprzeczności z tym czego zawsze nauczał Kościół Chrystusowy. Potępił on wszystko, co dotychczas było otaczane czcią i zaczął gloryfikować wszystko, co zostało wcześniej potępione. Konsekrowany ołtarz został zamieniony na stół – w podobny sposób jak zrobił to Marcin Luter w Niemczech i Cranmer w Anglii – a tam, gdzie nie mogli zlikwidować ołtarzy, ponieważ przedstawiały wartość artystyczną, przestali z nich korzystać ustawiając przed nimi swoje stoły. Wszystko to w celu sprawowania tego, co nazywają teraz eucharystyczną celebracją, a nie Świętą Ofiarą Mszy, która została zastąpiona przez protestancką wieczerzę. Ten nowy kościół nie ma zatem nic wspólnego, prócz nielegalnie przywłaszczonej sobie nazwy, z Kościołem katolickim. 

Proces powstawania nowego kościoła - neokościoła, trwał od roku 1958, od śmierci Piusa XII, ostatniego (jak dotąd) katolickiego Papieża. W roku 1958 większość biskupów była katolikami, i nie mieli oni do końca pojęcia, co takiego się stało, że masonerii udało się przeniknąć do struktur Kościoła i po śmierci Papieża doprowadzić do "wyboru" własnego kandydata - kard. Roncalliego (który sam najprawdopodobniej był masonem, lub był całkowicie zależny od masonerii). 

Można więc uznać, że biskupi (o ile sami nie byli jawnymi heretykami) pozostali na swych urzędach aż do 1965 r., gdy podpisali heretyckie dokumenty Vaticanum II, popadając w formalną herezję, lub przynajmniej uznając formalnego heretyka - Montiniego (ps. Paweł VI) za Papieża, i pozostawając z nim i jego nowym, soborowym kościołem (jak określił ten twór sam Montinii) w jedności.  

W 1965 r. sytuacja więc diametralnie się zmieniła, bo wówczas właśnie zdecydowana większość biskupów i xięży dawniej katolickich odpadła od Wiary katolickiej i od prawdziwego Kościoła Chrystusowego - Rzymskokatolickiego, popadając w jawną herezję i schizmę. W ten sposób powstał modernistyczny neokościół – heretycka i bluźniercza, masońska sekta Novus Ordo (Nowego Porządku). Tak oto dokonało się wielkie, powszechne odstępstwo, zapowiedziane w Piśmie Świętym, u Ojców i Doktorów Kościoła, oraz w oficjalnie uznanych przez Kościół Św. objawieniach maryjnych. Trzy lata później zmienione zostały przez modernistów wszystkie ryty sakramentów, w tym święcenia kapłańskie i sakry biskupie, przez co sekta Novus Ordo utraciła ważną sukcesję apostolską. W roku 1969 powstał Novus Ordo Missae – nowy ryt posoborowej "mszy", który niczym się nie różni od rytów protestanckich, przez co dopełniła się zapowiedź Chrystusa cytującego proroka Daniela, czytana przez Kościół Św. w Ewangelii na Ostatnią Niedzielę Roku liturgicznego oraz w I Niedzielę Adwentu, o ohydzie spustoszenia zalegającej na miejscu świętym. W kolejnych latach sekta wprowadziła nowy "kodeks prawa kanonicznego", oraz nowy "katechizm", dostosowany do nowych potrzeb "nowej ewangelizacji", ekumenizmu, wolności religijnej, kolegializmu, i innych herezji wynikających z heretyckich dokumentów Vaticanum II.

Masoneria nigdy nie ukrywała swoich planów, już w XIX wieku pisząc m.in.:

Naszym celem ostatecznym jest cel Woltera i Rewolucji Francuskiej, tj. całkowite unicestwienie katolicyzmu, a nawet wykorzenienie idei chrześcijańskiej …

Trzeba postawić na młodzież, uwieść ją! Konieczne jest, abyśmy przyciągnęli ją w taki sposób, by niczego się nie domyśliła – pod sztandarem tajnych towarzystw. (…)

Chcecie zrobić rewolucję we Włoszech? Szukajcie takiego Papieża, jakiegośmy odmalowali. Chcecie umieścić wybranych na tronie nierządnicy Babilonu?

Niech kler maszeruje pod waszym sztandarem, w przeświadczeniu, że kroczy pod godłem kluczy apostolskich! (…)

Zarzućcie wasze sieci … ale rzućcie je w zakrystiach, seminariach i klasztorach (…). Wyłowicie przyjaciół i poprowadzicie ich do stóp Tronu Apostolskiego (…).

Waszym łowem będzie rewolucja ubrana w tiarę i ornat, maszerująca z krzyżem i chorągwią. Rewolucja, której wystarczy mała iskierka, by podpalić cztery strony świata.

Konspirowanie przeciwko Stolicy Piotrowej nie może być nigdy łączone z innymi celami. (…) Konspirujemy wyłącznie przeciwko Rzymowi! (…)

(Henri Delassus, “Le probleme de l’heure presente”. Desclee et C. Typographes Editeurs 1904, t. I, ss. 353-403).

Ten masoński plan zniszczenia Kościoła katolickiego pozornie powiódł się, gdyż od 62 lat mamy wakat na Stolicy Apostolskiej, a od 55 lat wakują wszystkie stolice biskupie, a wszelkie struktury i obiekty Kościoła katolickiego są okupowane przez heretyków. Jednak Kościół katolicki przetrwał, gdyż jak obiecał nasz Pan Jezus Chrystus, bramy piekielne nie przemogą go. Trwa On wszędzie tam, gdzie jest wyznawana katolicka Wiara. Trwa w katolickich Biskupach, którzy w tych wyjątkowych czasach posiadają ważną Sukcesję Apostolską, trwa w katolickich Kapłanach i Wiernych, zjednoczonych jednością prawdziwej, katolickiej Wiary, Autorytetu (niezmiennego Magisterium Kościoła) i prawdziwego Kultu Bożego. 

Oby dobry Bóg pozwolił nam ujrzeć chwałę Jego zwycięstwa nad swymi wrogami, oraz zmartwychwstania i Tryumfu Jego Świętego, nieomylnego i niepokalanego Kościoła Rzymskokatolickiego, przez powrót Katolickiego Papieża.

Michał Mikłaszewski, redaktor naczelny