Minął już rok od wybuchu wojny na tzw. Ukrainie.

Mapa pokazująca tereny oficjalnie przyłączone do Rosji w 2014 i 2022 r.

 Kiedy dokładnie rok temu, 24 lutego 2022 r. „bohaterscy żołnierze rosyjscy” (jak wyraził się nie dawno w uroczystym przemówieniu pod Zamkiem Królewskim w Warszawie [p]rezydent Andrzej Duda) wkroczyli na tereny tzw. Ukrainy, byliśmy przekonani, że działania zbrojne, nazwane przez stronę rosyjską „specjalną operacją wojskową”, zakończą się w ciągu kilku dni, że Kijów zostanie szybko otoczony i zdobyty, [p]rezydent Zieleński ucieknie z kraju, a Rosja przywróci władzę nielegalnie obalonemu za żydo-jankeskie srebrniki na tzw. Majdanie, legalnemu prezydentowi Wiktorowi Janukowyczowi, aby mógł dokończyć bezprawnie przerwaną w 2014 roku kadencję. Wówczas sytuacja ustabilizowała by się bardzo szybko, i wojska rosyjskie po kilku tygodniach mogłyby opuścić terytorium tzw. Ukrainy, obeszło by się bez ofiar i bez zniszczeń. Niestety tak się jednak nie stało. Żydo-jankesi zbyt dużo zainwestowali w ten konflikt, aby teraz tak szybko odpuścić. 

 To że tzw. Ukraina wytrzymała rok, i wszystko wskazuje na to że wytrzyma jeszcze kolejny rok a może dłużej (konflikt póki co stanął w martwym punkcie i żadna ze stron nie potrafi posunąć się na przód), jest zasługą tylko i wyłącznie żydo-jankesów z masońskiego USA i NATO, którzy wspierają tzw. Ukrainę finansowo i militarnie, wysyłają najnowszy sprzęt wojskowy, zbrojenia i amunicję, oraz nowoczesne technologie, pozwalające mieć przewagę technologiczną (bo przecież nie liczebną) nad armią rosyjską. Niestety, hubem przerzutowym dla tych niekończących się dostaw zbrojeń jest Polska, co jest naszym gwoździem do trumny, gdyż automatycznie stawia nas to na pierwszym miejscu do ewentualnego ataku w sytuacji, gdy ten konflikt nabierze charakteru globalnego... Gdyby nie całe to ogromne militarne wsparcie ze strony zachodu (które przecież miało miejsce już przed 24 lutego 2022 r.), to ukraiński reżim za pewne nie przetrwał by tygodnia. Tak więc winę za cierpienie niewinnych ludzi w wioskach i miasteczkach w centrum i na wschodzie tzw. Ukrainy ponoszą przede wszystkim żydo-jankesi, oraz w drugiej kolejności państwa ich aktywnie wspierające, współpracujące i przerzucające broń z zachodu na wschód, oraz wysyłające tam własnych obywateli jako najemników...

Sytuacja militarna na dzień dzisiejszy, 24 lutego 2023 r.

 Bardzo mylą się jednak ci wszyscy, którzy twierdzą że Rosja przegrywa tę wojnę. Takie głosy słychać już zresztą mniej więcej od wiosny 2022 r., przynajmniej od maja/czerwca. Jakoś tak już od 9 miesięcy Rosja "przegrywa", ale jeszcze nie przegrała, i nic na to nie wskazuje, aby miała przegrać. To, że Rosji nie udało się osiągnąć celów strategicznych takich jak zdobycie Kijowa czy zajęcie całego terytorium Donbasu na początku tej kampanii, to wcale nie oznacza, że nie osiągnęła żadnych celów, czy że jest w odwrocie. Rosji udało się całkowicie odciąć Ukraińców od Morza Azowskiego, co ma wyraźny wymiar symboliczny (słynny neo-banderowski batalion Azov w swej nazwie odwołuje się właśnie do Morza Azowskiego, skąd wg. nich mają pochodzić Ukraińcy, traktują więc te ziemie jako swoją kolebkę, podobnie jak my Wielkopolskę, choć w rzeczywistości to zwykły nazistowski mit, podobnie jak hitlerowskie bajki o pochodzeniu rasy aryjskiej).

 30 września cztery obwody (odpowiednik naszego województwa) tzw. Ukrainy zostały oficjalnie włączone do Federacji Rosyjskiej (mimo iż Rosja nie kontrolowała całości terytorium tych obwodów). Morze Azowskie stało się więc wewnętrznym akwenem Federacji Rosyjskiej. Oczywiście wówczas niektórzy komentatorzy i "geopolitycy" twierdzili że to bardzo głupia zagrywka Kremla, gdyż w ciągu miesiąca tzw. Ukraina odzyska te tereny. Minęło już prawie pół roku, a linia frontu pozostała praktycznie prawie bez zmian... Jak widać, wszelkie ich przewidywania o rychłej porażce Rosji i zwycięstwie "wolnego świata" (czyt. interesów USA), są równie wiarygodne, jak nasze przewidywania o rychłej porażce tzw. Ukrainy, z tą różnicą, że ja nie uważałem się nigdy się za wybitnego geopolityka i znawcę w tym temacie. 

Zamek Królewski w barwach tzw. Ukrainy, flagi Polskie w mniejszości,
przemawia suweren który przyjechał odwiedzić prowincjonalną kolonię...

 Ciężko mówić więc o przyszłości, o tym co będzie dalej i jak oraz kiedy to się skończy. Tego nie wiemy, a wszelkie przewidywania są jak wróżenie z fusów. Za pewne zarówno Rosja jak i USA nie odpuszczą, być może jednak po jakimś czasie dogadają się jakoś nad głowami Ukraińców (oczywiście teraz USA będą zarzekać się, że tego nigdy nie zrobią, ale dobrze wiemy jak już kiedyś potraktowali nas nasi wielcy egzotyczni "sojusznicy", Anglicy i Amerykanie w Jałcie, gdzie dogadali się ze Stalinem i sprzedali mu nasz Kraj, ta sytuacja może się bardzo szybko znowu powtórzyć...). Warto skupić się jeszcze na niedawnym wydarzeniu, a więc tragikomicznej wizycie ledwo trzymającego się na nogach "Dziadka Joe" w Kijowie i w Warszawie. Można to skomentować jednym zdaniem, jak napisał jeden internauta na Facebooku: „Przyjechał stary dziadyga zza wielkiej wody, poklepał frajerów w Kijowie w Warszawie, a frajerzy z radości skaczą pod niebiosa”. Byłoby naprawdę śmiesznie, gdyby nie było aż tak tragicznie. Warszawski, PiSowski [nie]rząd z [p]rezydentem Dudą na czele pokazali po raz kolejny całkowitą uległość i wierno-poddańczość wobec USA i ich interesów, oraz wobec tzw. Ukrainy i jej interesów, całkowicie lekceważąc przy tym interesy Polskie. Jak to mówią "polscy" politycy : „Jesteśmy sługami narodu Ukraińskiego” [oraz interesów USA...].

 To wszystko może skończyć się, jak już wielokrotnie w historii bywało, najgorzej dla nas. Zamiast zachować postawę neutralną, zdroworozsądkową jak Węgry, "państwo polskie" zaangażowało się bezpośrednio w ten konflikt stawiając się wyraźnie po jednej ze stron. Podobnie było w przypadku innych wojenek wszczynanych przez Amerykę w ciągu ostatnich 30 lat (m.in. w Kosowie w Serbii), jednak tym razem jest to pierwszy raz, gdy konflikt ten odbywa się bezpośrednio za naszą wschodnią granicą, w bardzo bliskim sąsiedztwie, i ma charakter największego konfliktu zbrojnego w Europie od 1945 r. Tak poważnej sytuacji stwarzającej bezpośrednie zagrożenie dla naszego bezpieczeństwa nie było do tej pory od prawie 80 lat, więc powinniśmy zachować szczególną ostrożność i neutralność. Niestety, jedną z naszych głównych wad narodowych jest to, że nie potrafimy uczyć się na własnych błędach. Jak mówił nasz wielki wieszcz narodowy Jan Kochanowski już w XVI wieku: „Polak przed szkodą, i po szkodzie głupi” (Pieśni. Księgi wtóre, 1586 r.).

Miejmy nadzieję, abyśmy nie musieli po raz kolejny się o tym boleśnie przekonać...

Niech dobry Bóg tym razem zlituje się nad nami, naszą Ojczyzną i Narodem...

TO NIE NASZA WOJNA! NIE IDŹMY NA TĘ WOJNĘ!

Michał Mikłaszewski, redaktor naczelny