3 maja: N. Maryji Panny, Królowej Korony Polskiej.

Regina Regni Poloniae - ora pro nobis

Królowo Korony Polskiej, módl się za nami !!!

O Mario, Królowo Korony Polskiej,
błogosław naszej pracy i naszemu orężowi.
O spraw miłościwa Pani,
patronko naszych rycerzy,
by wkrótce u stóp Jasnej Góry i Ostrej Bramy
zatrzepotały polskie sztandary z Orłem Białym
i Twym wizerunkiem. Amen.

Święto zostało ustanowione przez papieża Benedykta XV w 1920 na prośbę polskich biskupów po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918. Upamiętnia ono śluby lwowskie króla Jana Kazimierza, który podczas potopu szwedzkiego powierzył Polskę opiece Matki Bożej.

1 kwietnia 1656 r. w katedrze lwowskiej król Jan Kazimierz w sposób oficjalny ślubował przed wizerunkiem Matki Bożej Łaskawej: „Ciebie za patronkę moją i za królowę państw moich dzisiaj obieram”. W trzechsetną rocznicę ślubów Jana Kazimierza episkopat Polski z inicjatywy więzionego prymasa Stefana Wyszyńskiego dokonał ponownego zawierzenia całego kraju Maryi i odnowienia ślubów królewskich. 26 sierpnia 1956 roku ok. miliona wiernych na Jasnej Górze złożyło Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego.

Najświętsza Maryja Panna Królowa Korony Polskiej jest główną patronką archidiecezji lwowskiej i diecezji przemyskiej.

Najświętsza Maryja Panna Królowa Korony
Polskiej – witraż w Katedrze Łacińskiej we
Lwowie, miejscu ślubów króla Jana Kazimierza

„Broń nas i strzeż jako własność swoją”

Ślubowanie Jana Kazimierza nie jest jedynym aktem tego typu w dziejach Rzeczypospolitej. Król Michał Korybut Wiśniowiecki w grudniu 1669 roku złożył na Jasnej Górze votum w postaci złotego serca z diamentem. Ślubował wówczas: „Oświadczam, że królestwem tym (…) tak będę rządził, że i tron mój Tobie samej oddam i będę Cię uważał za Panią i Najwyższą Królową”.

W dniach od 27 do 29 lipca 1920 roku, podczas wojny polsko-bolszewickiej, zebrali się na Jasnej Górze biskupi polscy. Ponowili wybór Maryi na królową Polski. Dokonano tego formalnym aktem w postaci modlitwy: „Królowo Korony Polskiej, Tobie się oddajemy, Tobie się poświęcamy, broń nas i strzeż jako własność swoją”.

Pobożność maryjna polskiego króla Jana III Sobieskiego miała wpływ na ustanowienie przez papieża Innocentego XI święta Imienia Maryi. Dowodząc wojskami w bitwie pod Wiedniem (1683), polski król jako zawołanie do boju dał swym wojskom imię Maryi. O wielkiej czci Maryi jaką przez wieki okazywano na ziemiach państwa polskiego może świadczyć liczba kościołów oraz kaplic, które związane są z kultem Najświętszej Maryi Panny, a w których przechowuje się i otacza kultem jej wizerunki.

Potwierdzeniem głębokiej wiary w opiekę Matki Bożej nad narodem polskim były uroczystości koronacji jej wizerunków. Zwyczaj ten przywędrował do Polski z Europy Zachodniej. W 1651 roku nuncjusz apostolski nałożył korony na obraz Matki Bożej Łaskawej w Warszawie. Obraz Matki Bożej Częstochowskiej został koronowany 8 września 1717 roku. Do 1939 roku na ziemiach polskich dokonano koronacji 55 maryjnych wizerunków.

„Ja to królestwo bardzo umiłowałam”

Pięknymi zwyczajami związanymi z kultem Matki Bożej w życiu codziennym były i są m.in. noszenie medalika, ryngrafu czy szkaplerza z wizerunkiem bądź symbolem Matki Bożej oraz wkładanie w ręce zmarłych różańca.

Z tytułem Królowej Polski wiąże się mało znane objawienia maryjne, którego – co ciekawe – doświadczył nie żaden mieszkaniec ziem Rzeczypospolitej, ale Włoch, o. Giulio Mancinelli. 14 sierpnia 1608 r. w jezuickim klasztorze w Neapolu ujrzał on Matkę Bożą i usłyszał od niej słowa: „Dlaczego nie nazywasz mnie Królową Polski? Ja to królestwo bardzo umiłowałam i wielkie rzeczy dla niego zamierzam, ponieważ osobliwą miłością do mnie płoną jej synowie”.

Źródło: https://twojahistoria.pl/2018/12/12/kiedy-wlasciwie-matke-boska-koronowano-na-krolowa-polski/