20 grudnia 1879 r. święcenia kapłańskie przyjął Ambroży Damian Achilles Ratti - przyszły Papież Pius XI.
Urodzony w Desio w diecezji Mediolańskiej, pobożnie wychowany, szkołę ludową skończył w mieście rodzinnym, gimnazjum w Mediolanie z celującym postępem. Arcybiskup tamtejszy, poznawszy jego zapał do nauk, zdolności wielkie i prawdziwą pobożność, zauważywszy u niego także znaczny jak na młody wiek stopień wrodzonej dystynkcji, uprzejmości w obcowaniu z ludźmi, posłał go do Rzymu na dokończenie i pogłębienie nauk. W Rzymie na Uniwersytecie Gregoriańskim, w którym uczą OO. Jezuici, w krótkim czasie zdobył trzy doktoraty: teologii, filozofii i prawa kanonicznego. Na kapłana wyświęcony w Rzymie w bazylice św. Jana na Lateranie w r. 1879 d. 20 grudnia, licząc wtedy lat 22 i niecałe 7 miesięcy. W roku 1888 powołano go do grona uczonych, pracujących w Bibliotece Ambrozjańskiej. Benedykt XV Papież wezwał go do Rzymu i tu ustanowił go najprzód wiceprefektem, w r. 1914 prefektem Biblioteki Watykańskiej. 25 kwietnia 1918 został Msgr Ratti mianowany Apostolskim Wizytatorem Kościoła w Polsce. Pomnożył liczbę Polskich biskupów. Benedykt XV Papież zamianował 1919 roku 6 czerwca Wizytatora Nuncjuszem Stolicy Apostolskiej w Polsce, tj. przedstawicielem Stolicy Świętej. Nuncjusz otrzymał konsekrację w Polsce, żeby się przez to "do pewnego stopnia na Polaka odrodził i do Polski bardziej przywiązał". Na konsekrację naznaczył dzień 28 października 1919, dzień śś. Apostołów Szymona i Judy. Konsekratorem był Kardynał Arcybiskup warszawski, Kakowski, Asystentami czyli współkonsekratorami byli najstarsi wiekiem Biskupi. W r. 1919 wyjechał Nuncjusz na Zielone Świątki na Podlasie do Janowa, gdzie po przywróceniu skasowanej katedry odbyła się instalacja 10 kanoników, poprzedzona 8-dniową misją dla ludu pod przewodnictwem OO. Jezuitów. Dobroć Nuncjusza starała się ulżyć narodowi Polskiemu zniszczonemu przez wojnę. Zabiegał u Stolicy Apostolskiej o pomoc materialną osobliwie dla dziatwy polskiej, dla sierot wojennych, licznych w tych dzielnicach, które wojna najbardziej dotknęła. Dnia 13 lipca 1921 Ojciec Święty Benedykt XV zamianował Nuncjusza Msgr. Ratti Arcybiskupem Mediolanu – i zarazem Kardynałem. Po śmierci Benedykta XV zebrało się konklawe, które 6 lutego 1922, w czternastym głosowaniu, wybrało Rattiego na papieża. Elekt przyjął imię Piusa XI. Po koronowaniu udzielił błogosławieństwa Urbi et Orbi z loggii Bazyliki św. Piotra, co wydarzyło się po raz pierwszy od 1870. Idąc z kaplicy Sykstyńskiej do bazyliki św. Piotra spotkał Ojciec Święty sługę Kardynała Kakowskiego, którego to sługę znał dobrze z Warszawy. Służący ukląkł, wiedząc, kim jest teraz Ten, który nadchodzi, ale zbliżyć się nie śmiał. Ojciec Święty zwolnił kroku i rzekł do sługi po polsku: Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. Zmarł w Watykanie 10 lutego 1939.
Encykliki
Ubi Arcano Dei o pokoju – 23 grudnia 1922
Quas Primas ustanawiająca święto liturgiczne na cześć Chrystusa Króla – 11 grudnia 1925
Mortalium animos o popieraniu prawdziwej jedności chrześcijan – 6 stycznia 1928
Miserentissimus Redemptor o powszechnym obowiązku wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Jezusa – 8 maja 1928
Divini Illius Magistri o chrześcijańskim wychowaniu młodzieży – 31 grudnia 1929
Casti connubii o małżeństwie chrześcijańskim – 31 grudnia 1930
Quadragesimo Anno o odnowieniu ustroju społecznego i dostosowaniu go do Prawa Ewangelicznego na czterdziestą rocznicę encykliki Rerum novarum – 15 maja 1931
Non Abbiamo Bisogno o Akcji Katolickiej – 29 czerwca 1931
Lux Veritatis temporumque testis o Powszechnym Soborze Efeskim odbytym przed piętnastoma wiekami – 25 grudnia 1925
Caritate Christi o modlitwie błagalnej jako lekarstwie na problemy świata – 3 maja 1932
Acerba Animi Anxitudo o przykrym położeniu katolicyzmu w Republice Meksykańskiej – 29 września 1932
Dilectissima nobis o ucisku Kościoła katolickiego w Hiszpanii – 3 czerwca 1933
Ad Caatholici Sacerdotti Fastigium o kapłaństwie katolickim – 20 grudnia 1935
Mit brennender Sorge o położeniu Kościoła katolickiego w Rzeszy Niemieckiej – 14 marca 1937
Divini Redemptoris o bezbożnym komunizmie – 19 marca 1937
Nos es muy conocida o sytuacji religijnej w Meksyku – 28 marca 1937
Ingravescentibus Malis o różańcu świętym – 29 września 1937
Przeprowadził ponad 500 beatyfikacji i 33 kanonizacji
Ogłosił świętymi m.in. Teresę z Lisieux, Jana Bosko, Jana Fishera, Tomasza More'a, Piotra Kanizjusza, Alberta Wielkiego, Konrada z Parzham i Andrzeja Bobolę.
Nadał tytuł doktora Kościoła: Albertowi Wielkiemu, Piotrowi Kanizjuszowi, Robertowi Bellarminowi i Janowi od Krzyża.
Kacper Dobrzyński
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz