Podsumowanie mijającego, 2022 Roku Pańskiego.

Jam jest Alfa i Omega, początek i koniec…

 

Kończymy właśnie kolejny ciężki rok, któryś już z kolei, który historia z pewnością zaliczy do ciągu ciężkich wyjątkowo lat, do okresu wielkiego kryzysu. Od początku borykamy się z szalejącą inflacją i kryzysem gospodarczym, będącym bezpośrednim skutkiem tzw. P[l]andemii. Do tego, od lutego b.r. doszła "dziwna wojna" tocząca się na wschód od naszego Kraju, między Federacją Rosyjską a Ukrainą. Jest to wojna dziwna pod wieloma względami, m.in. dlatego że wg. wszelkich przewidywań powinna zakończyć się w ciągu kilku dni, maksymalnie tygodni, a trwa już prawie rok, przy czym jej końca nie widać. Nie wiemy jak sytuacja rozwinie się w kolejnych miesiącach, i jaki będzie to miało wpływ bezpośrednio na nas, na nasz Kraj i nasze bezpieczeństwo. Już teraz borykamy się z ogromnym problemem fali ludności przesiedleńczej ze wschodu, a to może być dopiero przedsmak tego co nas czeka. Oby tylko dobry Bóg był dla nas łaskawy i zachował nas przed niebezpieczeństwem wojny na naszym terytorium, czy co chyba jeszcze gorsze, przed światowym konfliktem nuklearnym. Prośmy naszą Królową, Matkę Najświętszą o ratunek!

Ten rok był także wyjątkowo smutny zwłaszcza z tego powodu, że straciliśmy dwóch katolickich biskupów, przede wszystkim w święto Matki Bożej Dobrej Rady, 26 kwietnia odszedł do Domu Ojca, przeżywszy 70 lat, umiłowanej pamięci duszpasterz kościoła św. Gertrudy Wielkiej ; J. Exc., śp. x. bp Daniel L. Dolan (ur. 28 maja 1951 roku w Detroit, konsekrowany na biskupa 30 listopada 1993 roku przez J. Exc. x. biskupa Marka Pivarunasa) który wielokrotnie okazywał nam wyrazy uznania i wsparcia oraz błogosławił naszym dziełom, a także, 7 marca (w święto św. Tomasza z Akwinu), zmarł w wieku 66 lat założyciel zgromadzenia Słudzy Jezusa i Maryi, J. Exc., śp. x. bp Andreas Morello (ur. w Argentynie w 1955 roku, konsekrowany na biskupa 30 listopada 2006 roku przez J. Exc. x. biskupa Roberta Neville).

Jednocześnie, świat nie znosi pustki, więc ten rok był również radosny i obfity w łaski. W miejsce, niejako, dwóch zmarłych biskupów, Bóg obdarzył swój Kościół trzema nowymi biskupami. W lutym bp. Pio Espina y Leopold z kościoła San José (Molinari, Argentyna), został konsekrowany przez Jego Ekscelencję biskupa Martína Dávilę z Meksyku. 18 maja został natomiast konsekrowany J. Exc. x. Bp. Karol J. McGuire, w kościele pw. św. Gertrudy Wielkiej, w Cincinnati (Ohio), przez J. Exc. x. Bp'a Roderyka da Silvę (na następcę zmarłego bp'a Daniela Dolana). 30 listopada, w święto św. Andrzeja Apostoła, konsekrowany został bp. Germán Fliess.

Biblioteka „Szczerbca”: Ks. Anthony Cekada – Problemy z ważnością nowych święceń biskupich.

 Kolejna książka wydana w ramach Biblioteki „Szczerbca”. Tym razem ponownie skupiamy się na kwestiach religijnych, a więc fundamentalnych z punktu widzenia zrozumienia postępującego upadku narodów tworzących dawną Christianitas.

Wraz z II Soborem Watykańskim przekształcono doktrynę Kościoła Katolickiego, czego najbardziej wyrazistym przejawem była zmiana Mszy Świętej i to jej – z naturalnych przyczyn – poświęcona jest większość publikacji. Modyfikacja nie ograniczyła się jednak do tylko jednego sakramentu, atoli objęła wszystkie siedem, a więc także sakrament święceń.

Niniejsza pozycja stanowi kompilację prac ks. Anthony’ego Cekady poświęconych święceniom biskupim wedle nowego rytu z roku 1968 – skupia się więc na temacie mało opracowanym w publikacjach opozycji antysoborowej.

Ks. Anthony Cekada (1951-2020) – kapłan od 1977 r. i członek Bractwa Św. Piusa X (do 1983) oraz Bractwa Św. Piusa V (1983-89). Następnie pełnił obowiązki duszpasterskie w kościele św. Gertrudy w Westchester w Ohio oraz wykładowcy w seminarium Przenajświętszej Trójcy w Brooksville na Florydzie. Jest autorem „The Problems with the Prayers of the Modern Mass”, „Work of Human Hands: A Theological Critique of the Mass of Paul VI” („La messe de Paul VI en question”) oraz szeregu artykułów, traktujących o kryzysie w Kościele Katolickim (zebrane jako „Don’t Get Me Started!”).

Praca, traktująca o nieważności święceń biskupich ukazała się jako „Del tutto invalido e assolutamente nullo”. Jego publikacje ukazywały się także na łamach pisma „Szczerbiec. Na szlaku idei”.

Patronem medialnym wydawnictwa jest Dziennik Narodowo-Radykalny Nacjonalista.pl.

Do kupienia:

1. Sklep Archipelag – kliknij!

ZA: https://www.nacjonalista.pl/2022/12/16/biblioteka-szczerbca-ks-anthony-cekada-problemy-z-waznoscia-nowych-swiecen-biskupich/

Ks. Joseph Ratzinger zmarł dziś rano w Watykanie.

Ks. Joseph Aloisius Ratzinger (ur. 16 kwietnia 1927 w Marktl, Bawaria, Niemcy), wyświęcony na kapłana w roku 1951, szerzej znany światu pod imieniem "Benedykta XVI" (antypapież), zmarł dziś rano w Watykanie, w wieku 95 lat. R.I.P.

Ratzinger bliski śmierci, Bergoglio prosi o modlitwę.

Z ostatniej chwili: Benedykt XVI bliski śmierci, Franciszek prosi o modlitwę

28 grudnia 2022 r.

Tłumaczenie polskie za:

https://novusordowatch.org/2022/12/benedict16-near-death/

Nagłe pogorszenie z powodu zaostrzonej niewydolności nerek...

Ks. Joseph Ratzinger jako „papież Benedykt XVI”

Na zakończenie swojej cotygodniowej audiencji generalnej „papież” Franciszek wygłosił następujące oświadczenie:

Chciałbym prosić was wszystkich o szczególną modlitwę za papieża emeryta Benedykta, który w milczeniu wspiera Kościół. Pamiętajcie o nim — jest bardzo chory — prosząc Pana, aby go pocieszył i wspierał w tym świadectwie miłości do Kościoła, aż do końca.

(Antypapież Franciszek, Audiencja Generalna, Vatican.va, 28 grudnia 2022)

Następnie rzecznik watykańskiego biura prasowego, Matteo Bruni, wydał następujący komunikat:

Jeśli chodzi o stan zdrowia papieża emeryta, za którego papież Franciszek poprosił o modlitwę na zakończenie dzisiejszej porannej audiencji generalnej, mogę potwierdzić, że w ostatnich godzinach stwierdziliśmy pogorszenie z powodu jego zaawansowanego wieku. Do tego momentu sytuacja jest pod kontrolą, a teraz pod stałą obserwacją lekarzy.

Na zakończenie audiencji generalnej Papież Franciszek udał się do klasztoru Mater Ecclesiae, aby odwiedzić Benedykta XVI. Łączymy się z nim w modlitwie za papieża emeryta.

(„Official Statement of the Vatican’s Spokesman on Benedict XVI’s State of Health”, Zenit, 28 grudnia 2022 r.)

Aby Watykan mógł wygłosić tak szczere oświadczenia, stan 95-letniego Benedykta musi być rzeczywiście poważny. Zazwyczaj Watykan jest ostatnim, który przyznaje, że istnieje poważny problem zdrowotny dotykający „papieża” lub, w tym przypadku, „papieża emeryta”.

Wydaje się zatem jasne, że ks. Joseph Ratzinger (prawdziwe imię Benedykta XVI) jest bliski śmierci, a to oznacza, że jego sąd u Boga Wszechmogącego jest bliski. Módlmy się, aby nawrócił się w ostatnich godzinach, pokutując za przerażające herezje i inne błędy, których osobiście nauczał, promował, rozwijał, insynuował, dopuszczał i tolerował przez dziesięciolecia, jak również za wszystkie inne swoje grzechy.

Pytania do [x.] Josepha Ratzingera.

 Podobno w ostatnim czasie pogorszył się stan zdrowia x. Józefa Ratzingera (pseudopapieża "Benedykta XVI" w latach 2005-2013). Ratzinger przez całe dorosłe życie był znanym modernistą, nigdy nie był katolickim biskupem, kardynałem ani tym bardziej papieżem. Był natomiast katolickim księdzem, otrzymał ważne święcenia kapłańskie i składał przysięgę antymodernistyczną św. Piusa X, którą złamał. Módlmy się więc za niego, aby w ostatniej godzinie swego życia nawrócił się na Wiarę katolicką i powrócił do Kościoła katolickiego, niech Bóg w swym nieskończonym miłosierdziu zlituje się nad nim i da mu łaskę żalu doskonałego i przebaczenia win. Od jego zwolenników, konserwatystów Novus Ordo, nie może się on bowiem spodziewać tego, co umierająca dusza potrzebuje najbardziej w godzinie śmierci, czyli żarliwej modlitwy o Boże miłosierdzie i łaskę żalu za grzechy...

Kanonizacja za życia?.. Oby x. Ratzinger zdążył się nawrócić z
błędów modernizmu, Vaticanum II, fałszywego ekumenizmu etc.,
których nigdy nie porzucił. O to jak najbardziej potrzebny jest
dramatyczny szturm do nieba jeśli to jest jego godzina śmierci!

Jak widać na powyższym przykładzie, konserwatywni moderniści zdążyli go już za życia kanonizować. Wg. nich, Ratzinger nie potrzebuje żadnego modlitewnego szturmu do nieba, ponieważ jego dusza jest "świątobliwa i dobrze zaopatrzona na drogę", a za drzwiami czeka na niego "życie wieczne". Widać więc, że nie zamierzają modlić się o jego nawrócenie z modernizmu (które nigdy nie nastąpiło) i powrót do integralnego wyznawania Wiary katolickiej, całej i nieskalanej... Przypomnijmy więc kim naprawdę był Józef Ratzinger, a także zadajmy pytania, na które pewnie nigdy już nie otrzymamy od niego odpowiedzi, oby jednak zdążył odpowiedzieć na nie przynajmniej sam przed sobą i przygotować się na zdanie z nich raportu przez Trybunałem Miłosiernego, ale też Sprawiedliwego Boga! Niech mu Bóg wybaczy!

Joseph Ratzinger, w wieku 45 lat; 1972 r.

Joseph Ratzinger: pochodzenie niemieckie; zarzut: relatywizm dogmatyczny, ekumenizm; podejrzany o herezję przez Święte Oficjum; członek Komisji Wiary i Porządku Rady Ekumenicznej; jego najbardziej znana wówczas praca (we współpracy z modernistycznym kolegą Karlem Rahnerem): „Episkopat i Prymat”. Ekspert w „Soborze Watykańskim II” zlecony przez panmodernistycznego biskupa Fringsa; [Kontynuował obronę Nostra aetate, dokumentu na temat związków z innymi religiami, ekumenizmu i deklaracji prawa do religijnej wolności.] wschodząca gwiazda „nowej teologii” lub „nouvelle theologie”, już potępionej przez Piusa XII w Humani Generis. Joseph Ratzinger - później znany też jako Benedykt XVI, zachowując, broniąc i rozpowszechniając te same błędy - jest uważany za jednego z ojców współczesnej myśli rewolucyjnej, szczególnie w dziedzinie dogmatyczno-moralnej, która później rozwinie się w dziedzinie profanum, przyjmując nazwę „lat sześćdziesiątych” „w sferze społecznej”. Dla samego Ratzingera, dziś „papieża emeryta” (sic!), problem niemoralności rozprzestrzeniony wśród tak zwanego duchowieństwa [novus ordo] byłby rokiem '68 [w Kościele]. Moje kondolencje dla naiwnych, którzy złapali haczyk.

Veritas de terra orta est i etustustia de caelo prospexit. - Z ziemi wyłania się prawda, a z nieba wyłania się sprawiedliwość.  

[PSALMUS 85 (84), 12]

(Z Carlo Di Pietro-Sursum Corda FB)

[x.] Joseph Ratzinger - 30 lipiec 1990 r.
Święcenia kapłańskie - 29 czerwca 1951 r.

Pytania do [xiędza] Josepha Ratzingera :

1. Josephie Ratzinger, jaką rolę odegrałeś podczas bandyckiego pseudosoboru, zwanego watykańskim drugim?

Zbójecki anty-sobór Vaticanum II

2. Josephie Ratzinger, czy prawdą jest że walnie przyczyniłeś się do likwidacji Świętego Oficjum? 

Siedziba Świętej Kongregacji Świętego Oficjum
(dawniej Świętej Inkwizycji Rzymskiej i Powszechnej)

Bergoglio twierdzi, że Dziewica Maryja miała bóle porodowe, podważa [znowu] katolicki dogmat.

 Franciszek twierdzi, że Dziewica Maryja miała bóle porodowe, podważa katolicki dogmat

22 grudnia 2022 r.

Tłumaczenie polskie za:

https://novusordowatch.org/2022/12/francis-claims-virgin-mary-painful-childbirth/

Cytaty z Pisma Świętego zaczerpnięte z Biblii Wujka (1962)

„Wesołych Świąt” od Bergoglio!

Rok po roku argentyński apostata Jorge Bergoglio („Papież Franciszek”) wygłasza swoje coroczne przemówienie bożonarodzeniowe do Kurii Rzymskiej, zaledwie kilka dni przed wielkim świętem Narodzenia Pańskiego. Tego samego dnia przekazuje również życzenia świąteczne pracownikom Watykanu. To właśnie w tym przemówieniu zrzucił dziś quasi-heretycką i bluźnierczą bombę.

Głównym tematem jego krótkich uwag do pracowników Watykanu było to, że życzył im pogody ducha na Boże Narodzenie, pogody ducha takiego, jakiego doświadczyła Święta Rodzina. To piękne i szlachetne życzenie, bez wątpienia, ale Franciszek nie byłby Franciszkiem, gdyby nie udało mu się również włączyć zniewagi świętej Matki Bożej jako części swojej „ach-jakże-pobożnej” przemowy:

Życzę wam przede wszystkim pogody ducha: pogody ducha dla każdego z was i dla waszych rodzin. Spokój nie oznacza, że wszystko jest w porządku, że nie ma problemów, trudności, nie, to nie znaczy tego. Ukazuje nam to Święta Rodzina Jezus, Józef i Maryja. Możemy sobie wyobrazić, że kiedy przybyli do Betlejem, Matka Boża zaczynała odczuwać ból [la Madonna cominciava a sentire i dolori], Józef nie wiedział, dokąd iść, pukał do tylu drzwi, ale nie było miejsca... Jednak w sercu Maryi i Józefa była ukryta pogoda ducha, która pochodziła od Boga, wynikała ze świadomości, że są w Jego woli, że szukają jej razem, w modlitwie i wzajemnej miłości.

(Antypapież Franciszek, Boże Narodzenie do pracowników Watykanu, Vatican.va, 22 grudnia 2022; podkreślenie dodane.)

Tak więc Franciszek twierdzi, że Niepokalana Matka Boża doświadczyła bólów porodowych! W ten sposób zaprzecza pośrednio, a przynajmniej podważa dogmaty o Niepokalanym Poczęciu i Wiecznym Dziewictwie Matki Najświętszej.

Rozważmy dowody na to.

Jezus Się Rodzi Dla Naszego Zbawienia - x R. Trytek

Kazanie ks. Rafała Trytka wygłoszone na Święto Bożego Narodzenia 25.12.2022, w kaplicy Matki Bożej Królowej Polski w Krakowie, ul. Sarego 18/2. 

Temat: Jezus Się Rodzi Dla Naszego Zbawienia

Życzenia od Redakcji na Święta Bożego Narodzenia.

A SŁOWO CIAŁEM SIĘ STAŁO i zamieszkało między mami.

Szanowni Państwo, drodzy Czytelnicy, Przyjaciele i Dobroczyńcy!

Życzymy Wam wszystkim, radosnych i błogosławionych Świąt Narodzenia Pańskiego, niech Boża Dziecina przez wszechpośrednictwo Niepokalanej Matki Bożej, Najśw. Maryi Panny obdarzy nas wszystkich prawdziwą radością i pokojem.

W imieniu Redakcyj, członków i sympatyków,

Prezes Stowarzyszenia im. x. dr Piotra Semenenko, Redaktor Naczelny Pisma "Myśl Katolicka - Organ Katolików Świeckich" i portalu "Tenete Traditiones",

Michał Paweł Mikłaszewski

X. Eugen Rissling: Nowe niebo i nowa ziemia.

 Nowe niebo i nowa ziemia

Święte relikwie jako początek eschatologicznej przemiany stworzenia

KS. EUGEN RISSLING

––––––––

   Jak każdy katolik dobrze wie, istotną częścią tradycyjnej wiary katolickiej jest cześć oddawana relikwiom świętych. Przede wszystkim pragniemy pielgrzymować do miejsc, w których przebywał sam Jezus Chrystus w czasie swojego ziemskiego życia i gdzie Jego stopa pozostawiła ślad na ziemi. Na przykład, jeśli ktoś pojedzie do Jerozolimy i odwiedzi Ogród Getsemani, będzie poruszony faktem, że właśnie w tym miejscu Pan Jezus pocił się krwią i żarliwie modlił do Ojca. Jeśli następnie przejdzie się historyczną Drogą Krzyżową, odwiedzi Bazylikę Grobu Pańskiego, odda cześć miejscu, gdzie Pan Jezus został przybity do krzyża, gdzie wzniesiono Jego krzyż i gdzie umarł dla naszego zbawienia, może to wywołać u niektórych pielgrzymów łzy najgłębszego wzruszenia.

   Nawiedzając Kamień Namaszczenia pod wzgórzem Golgoty, jednoczymy się z pobożnymi niewiastami, które zgodnie z tradycją namaściły ciało Pana Jezusa po zdjęciu Go z krzyża. A głęboka pobożność porusza duszę dokładnie w miejscu pochówku i zmartwychwstania Chrystusa.

   Pan Jezus uświęcił wszystkie te i inne analogiczne miejsca swoją obecnością w czasie i przestrzeni – przebywał tu sam Bóg w swojej wcielonej ludzkiej naturze. Rozumie to niemało protestantów i również darzy te miejsca szacunkiem.

   My, katolicy, znamy również i lubimy pielgrzymować do takich miejsc, które mają coś wspólnego ze świętymi, a zwłaszcza z Maryją, Matką Jezusa. Jednak większość protestantów nie rozumie, dlaczego właśnie te miejsca powinny cieszyć się popularnością wśród pobożnych.

   Najlepszym sposobem dostrzeżenia i wyjaśnienia sensu i głębokiego znaczenia katolickiego kultu świętych i miejsc z nimi związanych, a także jego ogólnego celu, jest przyjrzenie się przypadkowi czci relikwii świętych. W klasycznym rozumieniu takie relikwie są częściami kostnymi (ex ossibus) kanonizowanych lub oficjalnie uznanych świętych. Z pewnością wszyscy widzieliśmy, że w wielu, zwłaszcza starszych kościołach, na ołtarzach bocznych często znajdują się specjalne relikwiarze różnego typu i wielkości, które zawierają takie fragmenty kości świętych. Niekiedy są to także większe części, jak np. czaszka czy nawet cały szkielet.

Nowy numer "Myśli Katolickiej - Organu Katolików Świeckich" (XI — XII AD 2022).

   Z największą przyjemnością oddajemy do rąk naszych czytelników kolejny, dwudziesty trzeci numer naszego czasopisma świeckich katolików integralnych w Polsce.[...] 

Zachęcamy wszystkich czytelników do lektury.

W numerze między innymi:

Od redakcji.

„Gaudete in Domino”, mamy polskiego diakona!

J. Exc. Bp Marek A. Pivarunas CMRI: List Rektora seminarium Mater Dei, grudzień AD 2022.

Biskup Guérard des Lauriers OP: Katolik na Mszy una cum

Nowy biskup rzymskokatolicki – J. Exc. x. Bp Germán Fliess ICR. Deo gratias!

      Wszystkie osoby zainteresowane otrzymaniem papierowej lub cyfrowej wersji tego numeru jak również otrzymywaniem prenumeraty kolejnych numerów (cyfrowej bądź papierowej) proszone są o kontakt na adres e-mail naszej redakcji: myslkatolicka@gmail.com .

Serdecznie zapraszamy do kontaktu i współpracy wszystkich ludzi dobrej woli!

INFORMACJA O ZRZUTCE !!! :

Powstała nowa zrzutka internetowa na cele prowadzenia naszej działalności, przede wszystkim na regularne wydawanie naszego czasopisma w coraz lepszej formie wizualnej i merytorycznej, wydawanie kolejnych broszur oraz kalendarza na przyszły, 2023 Rok Pański. Serdecznie zachęcamy do choćby symbolicznego wsparcia!

Link do nowej zrzutki: https://zrzutka.pl/8rxzx2

ZA: https://myslkatolicka.blogspot.com/2022/12/nowy-numer-mysli-katolickiej-organu.html

J. Exc. Bp Marek A. Pivarunas CMRI: List Rektora seminarium Mater Dei, Adsum, Grudzień AD 2022.

  BP MARK A. PIVARUNAS CMRI

––––––––

LIST REKTORA SEMINARIUM MATER DEI

   Drodzy Przyjaciele i Dobroczyńcy,

   Duchowni i seminarzyści Seminarium Duchownego Mater Dei życzą Wam, Waszym rodzinom i przyjaciołom radosnych i błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia oraz pełnego łaski Nowego Roku!

   Ten numer Adsum został opublikowany z opóźnieniem ponieważ chcieliśmy podzielić się zdjęciami z naszych niedawnych święceń niższych i wyższych. Jest to nasz zwyczaj, aby uczcić Naszą Błogosławioną Matkę, naszą Patronkę, przez święcenia w grudniu, w jej święto – Matki Bożej z Guadalupe, 12 grudnia.

   Pragniemy pogratulować Franzowi i Leopoldowi Traunerom (Austria), Krysztofowi Handke (Polska), i Noah'owi Ellis (Kentucky) z okazji otrzymania przez nich niższych święceń ostiariusza i lektora; Bratu Alfonsowi Vincent CMRI (Idaho) z okazji otrzymania święceń niższych egzorcysty i akolity; ks. Caleb'owi Armour (Szkocja), ks. Giles'owi Pardue (Alabama), ks. Matias'owi Chimenton (Argentyna), ks. Adamowi Craig (Michigan), ks. Wojciechowi Więckowskiemu (Polska) i Bratu Alojzemu Hartmanowi CMRI (Arizona) z okazji przyjęcia Diakonatu.

Siedem Antyfon Adwentowych (antyfony "O").

O Sapientia!

Mądrości, która z ust Bożych wypływasz, 

wszystko urządzasz, zewsząd cel dobywasz; 

przybądź i naucz nas dróg roztropności, 

wieczna mądrości!

O Adonai!

O Adonai! Wodzu Izraela, 

coś go wybawił z rąk nieprzyjaciela; 

przybądź upadłym pod ciężkiem brzemieniem 

z silnem ramieniem.

O Radix!

Korzeniu Jesse, Tyś chorągwią ludów, 

zamilkną króle na widok Twych cudów; 

przybądź i pospiesz, użal się złej doli, 

wybaw z niewoli.

O Clavis!

Kluczu Dawidów, Izraela Boże, 

co Ty otworzysz, nikt zamknąć nie może; 

przybądź a wywiedź mocą Twej prawicy 

więźniów z ciemnicy.

O Oriens!

O Wschodzie ranny, Światło wiekuiste, 

Sprawiedliwości Słońce promieniste; 

przybądź i oświeć w ciemnościach siedzące 

nędznych tysiące.

O Rex!

Królu narodów! Tyś ich upragnieniem, 

Tyś jest węgielnym jedności kamieniem; 

przybądź, niech człowiek przez Ciebie stworzony

będzie zbawiony.

O Emmanuel!

Emmanuelu, Królu, Prawodawco, 

Oczekiwanie narodów i Zbawco; 

przybądź i nasze wysłuchaj wołanie, 

Boże, nasz Panie!

W czterotysięcznej utęsknienia nocy 

Patryjarchowie, Króle i Prorocy, 

i naród wszystek takie głosy wznosił, 

o Zbawcę prosił.

Też głosy wznosim dziś w kościele nowym 

w czteroniedzielnym czasie Adwentowym, 

pamiętni skutków upadku ciężkiego 

Adamowego.

Ty, coś z szatańskiej wykupił nas ręki, 

o Chryste, przyjmij cześć naszę i dzięki; 

daj Twój obchodzić w czystości sumienia 

dzień narodzenia. Amen.

Słowa i Milczenie Świętej Rodziny - ks. Rafał Trytek

Kazanie ks. Rafała Trytka wygłoszone na czwartą niedzielę Adwentu - 18.12.2022, w kaplicy Matki Bożej Królowej Polski w Krakowie, ul. Sarego 18/2. 

Temat: Słowa i Milczenie Świętej Rodziny

Święcenia subdiakonatu u franciszkanów Tradycji.

12 grudnia br. również odbyły się święcenia kapłańskie subdiakonatu w Brazylii, w franciszkańskim konwencie św. Michała i św. Antoniego (Franciszkanie OFM). Święceń udzielił J. Exc. x bp. Pio Espina y Leopold, konsekrowany na biskupa w lutym br. przez J. Exc. x. bpa'a Martina Davila Gandara, konsekrowanego w maju 1999 roku przez dwóch amerykańskich biskupów – Marka A. Pivarunasa i Daniela L. Dolana. Konwent ten należy do duchowej rodziny CMRI (Kongregacji Maryi Niepokalanej Królowej), i pozostaje pod duchową opieką bp'a Marka Pivarunasa.

Czy w kaplicach FSSPX w Polsce łatwiej można trafić (w konfesjonale lub przy ołtarzu) na świeckiego pana z Novus Ordo niż ważnie wyświęconego kapłana?

"W czwartek 8 grudnia 2022 r., w święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny, w warszawskim kościele noszącym to wezwanie oblacje złożyło trzech kapłanów, wstępujących do Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X – ks. Piotr Dzierżak, ks. Piotr Świerczek oraz ks. Michał Wierzejewski (do tej pory o. Bonawentura)."

https://news.fsspx.pl/.../warszawa-oblacje-w-bractwie-sw.../

Szkoda że nie napisano, że ci trzej panowie nie mają ważnych święceń kapłańskich...

  Kiedy byłem pierwszy raz w życiu w kaplicy FSSPX (była to niedziela, najprawdopodobniej 20 lub 27 czerwca 2010 r.) w Chorzowie, bractwo w Polsce liczyło ok. 8 księży, z czego tylko jeden, xiądz [?] Wesołek, był kapłanem wątpliwie wyświęconym (miał święcenia w nowym rycie, od ważnie konsekrowanego biskupa). Z bractwem "współpracował" wówczas x. Zygmunt Głąbała (który został później brutalnie wyrzucony z warszawskiego przeoratu, o czym pisaliśmy tutaj), ale jego święcenia były akurat niezaprzeczalnie ważne, on załapał się jako ostatni rocznik na święcenia "w starym rycie" (jak sam wspominał) w 1969 r., tuż przed wprowadzeniem NOM. To właśnie on odprawiał tą Mszę św., na której byłem pierwszy raz, a więc mogę powiedzieć, że była to pierwsza Msza św. w moim życiu.

 Dziś sytuacja diametralnie się zmieniła. Na stronie FSSPX od dłuższego czasu nie widnieje już wykaz księży, którzy prowadzą posługę w Polsce, nie wiemy więc, ilu ich jest, ani jaka jest dokładnie proporcja między kapłanami ważnie wyświęconymi, a duchownymi z Novus Ordo, przyjętymi w szeregi FSSPX zwłaszcza w ostatnich latach, którym oczywiście nie zostały udzielone ważne święcenia kapłańskie, gdyż FSSPX już dawno porzuciło tą praktykę (początkowo, abp. Lefebvre uważał nowe święcenia kapłańskie za wątpliwe, a nowe sakry biskupie za nieważne, i udzielał kandydatom którzy przychodzili z Novus Ordo święceń sub conditione, później, przekonany przez niemieckich teologów na czele z x. Schmidbergerem porzucił tą praktykę, a obecnie ta niemiecka grupa, która wciąż rządzi FSSPX, w tym x. Karl Stehlin, uważa wbrew oczywistym dowodom i faktom, że "wszystko jest ważne"...)

 W czasach kiedy jeszcze uczęszczałem do FSSPX (lata 2010 - 2013) został przyjęty "x." Konstantyn Najmowicz, który wcześniej był członkiem Instytutu Dobrego Pasterza i studiował we Wrocławiu na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. "X". Najmowicz był pierwszym przyjętym do bractwa w Polsce "duchownym" którego "święcenia" były z całą pewnością nieważne. Najmowicz "święcenia kapłańskie" przyjął z rąk "kardynała" Novus Ordo Henryka Gulbinowicza jako członek zakonu karmelitów bosych. X. Henryk Gulbinowicz został "biskupem" w 1970 r., dwa lata po wprowadzeniu nowej "sakry biskupiej", a więc na 99,99 % nie był nigdy żadnym biskupem. A skoro tak, to "x." Najmowicz nigdy nie był xiędzem, ponieważ tylko biskup może ważnie wyświęcać księży.

 Jednak w ciągu ostatnich kilku lat te liczby znacząco się zmieniły. FSSPX przyjęło kilkunastu, a może nawet ponad 20 duchownych Novus Ordo, czym sami się chwalili (w zeszłym roku pisali o 10 nowych "probacjonistach" : https://news.fsspx.pl/2021/10/spotkanie-formacyjne-ksiezy-probacjonistow-w-bajerzu/). Mając na uwadze, że już wcześniej było kilku duchownych Novus Ordo (m.in. "x." Wesołek, "x." Najmowicz etc.) a kilku nowych zostało przyjętych również w tym roku (m.in. mój znajomy sprzed kilkunastu lat - "x." Marcin Rosa), można uznać, że ta liczba wynosi obecnie ok 20, a więc jest większa, od liczby polskich xięży FSSPX ważnie wyświęconych (przez biskupów FSSPX), których jest ok 10.

7. rocznica śmierci mons. Roberta Fidelisa McKenna.

              Monsignor Robert F. Mackenna urodził się 8 lipca 1927 roku w Danville, Illinois (USA). Jego rodzice, James i Irene, byli pobożnymi katolikami, którzy wykształcili go w wierze i wysłali do Aquinas College, prowadzonego przez ojców dominikanów. Kiedy Robert jako nastolatek wstąpił do Zakonu Kaznodziejskiego św. Dominika, przyjął imię brat Fidelis.

              W 1958 r. br. Robert został wyświęcony na kapłana Chrystusa przez kardynała Amleto Cicognani'ego; zmęczony niepowodzeniami w Zakonie Dominikańskim po Soborze Watykańskim II, dołączył do ojca Francisa Fentona, kapłana diecezji Bridgeport w Connecticut, zakładając Ruch Ortodoksyjno-Katolicki (ORCM) i otwierając kaplicę Matki Bożej Różańcowej w Monroe, Connecticut. Później założył Siostry Dominikanki Niepokalanego Serca Maryi, oddane modlitwie i nauczaniu.

                  W święto Niepokalanego Serca Maryi otrzymał pełnię kapłaństwa, gdy został konsekrowany na biskupa 22 sierpnia 1986 r. w Raveau (Francja) przez bpa Michela-Louisa Guérarda des Lauriers, również dominikanina, który sam był konsekrowany przez abpa Pierre'a Martina Ngo-Ding Thuc.

Kompleta w święto Matki Bożej z Guadalupe.

Męski chór seminarium Mater Dei śpiewa w świętej godzinie Komplety w kościele p.w. Maryji Niepokalanej w Omaha, NE.

Apel o pomoc dla Seminarium Mater Dei, w celu umożliwienia transmisji ceremonii na żywo.

Na Facebook'owej stronie kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia N.M.P. – Mary Immaculate Catholic Church (kościół Seminarium Mater Dei, Kongregacji Maryi Niepokalanej Królowej – CMRI) pojawiła się wczoraj prośba o pomoc w uzyskaniu przez oficjalny kanał Seminarium na YouTube możliwości prowadzenia własnych transmisji na żywo. Jak możemy przeczytać, brakuje osób subskrybujących kanał, aby taka możliwość została odblokowana, stąd niedawne problemy techniczne:

Mieliśmy pewne trudności techniczne z naszą transmisją na żywo podczas święceń. Obecnie korzystamy z aplikacji innej firmy do transmisji na żywo, ponieważ nie mamy więcej niż 1000 subskrybentów na naszej stronie YouTube. Gdybyście wszyscy mogli pomóc nam osiągnąć ten cel, bylibyśmy niezmiernie wdzięczni! Prosimy o udostępnianie i subskrybowanie naszego kanału na YouTube:  

https://youtube.com/@MaterDeiSeminary

Niech Bóg Was błogosławi!

Przetłumaczono z www.DeepL.com/Translator (wersja darmowa)

Oficjalna strona internetowa Seminarium: https://www.materdeiseminary.org/

Dołączamy do tego apelu i również prosimy o pomoc dla kanału Seminarium, to nic nie kosztuje, to jedno kliknięcie, kilka sekund, a może umożliwić wielu osobom na całym świecie możliwość oglądania bez żadnych przeszkód i trudności transmisji na żywo z uroczystości w Seminarium, w tym również święceń naszych kleryków!

https://youtube.com/@MaterDeiSeminary

Subskrybujemy i podajemy dalej! 

Redakcja Tenete Traditiones

Biskup Guérard des Lauriers OP: Katolik na Mszy una cum

        Sodalitium: Czy może Ekscelencja bliżej omówić trudności spowodowane obecnością na tradycyjnej Mszy „una cum”?

Bp Guérard: Trudności wywołane przez fakt obecności na tradycyjnej Mszy „una cum”.

Te trudności wynikają z tego, co właśnie zostało omówione.

Trzeba oczywiście odłożyć na bok przypadki, w których obecność na takiej Mszy jest wymagana przez powód zewnętrzny (extrinsèque) [powód rodzinny na przykład], zakładając, że osoba obecna na takiej Mszy zamanifestuje w sposób jasny i widoczny, że jest obecna BEZ UCZESTNICZENIA.

Jeśli ten ostatni warunek [ZAMANIFESTOWANIE, ŻE SIĘ NIE UCZESTNICZY] nie jest spełniony, wówczas, ex se, sam fakt obecności stanowi uczestnictwo, poparcie dla celebracji. A jako że ta ostatnia jest OBIEKTYWNIE i NIEUCHRONNIE naznaczona przestępstwem świętokradztwa i przestępstwem schizmy, czy nie wynika stąd, że uczestnicząc w takiej celebracji zaciąga się tę samą winę odnośnie tych przestępstw?

„Gaudete in Domino”, mamy polskiego diakona!

 Gaudete in Domino semper: iterum dico, gaudete. 

(Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się!)

~ Introit z III Niedzieli Adwentu.

Europejscy seminarzyści seminarium Mater Dei (CMRI), od lewej:
x. lekt. Krzysztof Handke (PL), x. dk. Wojciech Więckowski (PL),
x. dk. Caleb Armour (SCT), x. lekt. Leopold Trauner (AT), x. lekt. Franz Trauner (AT).

Annuntio vobis gaudium magnum: habemus diaconum!

Dzięki Bogu, mamy teraz polskiego diakona! O krok bliżej do kapłaństwa...

Dzisiejszy dzień był wielkim dniem dla Polski i dla Kościoła. Dziś bowiem w Omaha, w stanie Nebraska (USA), odbyły się wyższe święcenia kapłańskie diakonatu, oraz niższe święcenia. Święcenia diakonatu otrzymał m.in. Polak, xiądz diakon Wojciech Więckowski, natomiast święcenia ostariatu i lektoriatu otrzymał m.in. również Polak, kl. Krzysztof Handke. Deo gratias! Dobry Boże pobłogosław naszym seminarzystom, i prowadź ich na drodze do prawdziwego, katolickiego, Chrystusowego Kapłaństwa! Módlmy się o siłę i wytrwałość w tych trudnych czasach dla kleryków z Polski, z całej Europy i ze świata, oraz za wszystkich kapłanów, braci i siostry zakonne Kongregacji Maryi Niepokalanej Królowej, a zwłaszcza za J. Exc. x. Bp'a Marka Pivarunasa CMRI, Przełożonego Generalnego i Rektora seminarium Mater Dei, Niech Najświętsza Maryja Panna z Guadelupe, której święto dziś obchodziliśmy, obdarzy ich swoją opieką i pomocą!

Prosimy o modlitwę za wszystkich młodych seminarzystów, którzy przyjęli święcenia kapłańskie, oraz o dalsze powołania. Na chwałę Jezusa i Maryi!

Redakcja Tenete Traditiones

Święcenia kapłańskie w Kongregacji Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI) - 12.12.2022 r.

12 grudnia o godzinie 8.00 w kościele pw. Niepokalanego Poczęcia N.M.P. w Omaha (Nebraska, USA) odbędą się święcenia kapłańskie. Oto sześciu subdiakonów, którzy w poniedziałek otrzymają wyższe święcenia kapłańskie diakonatu:

Brat sdk. Aloysius Hartman CMRI (Arizona),

Wiel. x. sdk. Caleb Armour (Szkocja),

Wiel. x. sdk. Wojciech Więckowski (Polska), 

Wiel. x. sdk. Matias Chimenton (Argentyna)

Wiel. x. sdk. Gile Purdue (Alabama),

Wiel. x. sdk. Adam Craig (Michigan)

Święceń dokona Jego Eksc., x. Biskup Marek A. Pivarunas, Przełożony Gen. CMRI. 

Seminarzyści Kongregacji przyjmą również święcenia niższe. Wśród nich również Polak, x. kler. Krzysztof Handke, a także : x. kler. Franz Trauner, x. kler. Leopold Trauner, i x. kler. Noah Ellis, otrzymają święcenia ostariatu i lektoriatu.

Egzorcystat i akolitat otrzyma brat Alphonsus CMRI.

Mamy nadzieję, że transmisja uroczystości będzie dostępna na kanale seminarium : 

https://www.youtube.com/channel/UCTIGZntO4WIx4dfi834Mmog

(należy dodać 7 godzin, a więc będzie to godz. 15:00 czasu polskiego)

Módlmy się za tych młodych mężczyzn, którzy przyjmą święty sakrament kapłaństwa  oraz niższe święcenia!

Korona Męczeństwa i Żywot Anieli Salawy - ks. Rafał Trytek, kazanie na niedzielę Gaudete AD 2022.

Kazanie ks. Rafała Trytka wygłoszone na trzecią niedzielę Adwentu (Gaudete) - 11.12.2022, w kaplicy Matki Bożej Królowej Polski w Krakowie, ul. Sarego 18/2. 

Temat: Korona Męczeństwa i Żywot Anieli Salawy

80 lat temu papież Pius XII poświęcił Rosję i świat Niepokalanemu Sercu Maryi.

Dzisiaj, w uroczystość 8 grudnia przypada 80. rocznica aktu dokonanego przez Piusa XII, w którym Kościół świadomie wypełnił prośbę Matki Bożej. Czyn papieża jest dla nas gwarancją, że przesłanie z Fatimy zostało skierowane przez samego Boga. Maryja w 1917 r. zapowiedziała, że przyjdzie, aby prosić o poświęcenie Rosji. W 1929 r. wyjaśniła, że to papież w jedności z biskupami całego świata żeby uratować Rosję, ma ją poświęcić Niepokalanemu Sercu Maryi.

Już 31 października 1942 r. w orędziu radiowym skierowanym do narodu portugalskiego, na zakończenie uroczystości fatimskich w Portugalii, papież wspomniał o prośbie Maryi i dokonał poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi. Ten sam akt ponowił uroczyście 8 grudnia 1942 r. w Watykanie. W treści aktu z 1942 r. nie padło słowo „Rosja”, ale s. Łucja, jedna z wizjonerek fatimskich, nie kładła akcentu na słowo, ale szczególną intencję poświęcenia Rosji przez papieża w jedności z biskupami całego świata. Pius XII dokonał zawierzenia w 25. rocznicę objawień fatimskich, a także 25. rocznicę swojej sakry biskupiej.

W 1946 roku J. Emm. x. abp. Benedetto Aloisi kard. Masella 
w imieniu Piusa XII koronował figurę Matki Bożej Fatimskiej

Inicjatywy z 1942 r. znalazły swoją kontynuację w wydarzeniach kolejnych lat. 4 maja 1944 r. Ojciec Święty Pius XII ustanowił święto Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny (22 sierpnia), aby przypomnieć, że w treści orędzia jest prośba o nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi. 13 maja 1946 r. poprzez swojego legata kard. Masella papież koronował figurę Matki Bożej Fatimskiej w Kaplicy Objawień w Cova da Iria, ogłaszając ją tym samym Królową świata i pokoju. W 1954 r. Pius XII ogłosił encyklikę „Ad Caeli Reginam” („Do Królowej nieba”), w której ustanowił święto Najświętszej Maryi Panny Królowej na 31 maja.

8 grudnia – Niepokalane Poczęcie N. M. Panny.

8 GRUDNIA

NIEPOKALANE POCZĘCIE N. M. P.

Ryt zdwojony I-ej kl.   Szaty białe.

     Święto dzisiejsze ma na celu podanie wiernym do uczczenia przywileju Matki Boskiej, mocą którego dla zasług Jezusa Chrystusa od pierwszej chwili swego istnienia była wolna od grzechu pierworodnego. Dogmat ten został uroczyście ogłoszony przez papieża Piusa IX, 8 grudnia 1854 roku, czyniąc zadość powszechnej chrześcijańskiej tradycji, która od wieków czciła tę, która według słów Ewangelii była « łaski pełna » .

      Samo święto jest pochodzenia wschodniego, gdzie obchodzono je już w VIII wieku, 9 grudnia, w IX wieku przyjęto je w południowej Italii, stamtąd przeszło do Normandii i Irlandii. W Polsce przyjęło się około XIV w. Benedyktyni z św. Anzelmem i Franciszkanie z Duns Scotem († 1308) sprzyjali świętu « Niepokalanego Poczęcia » obchodzonemu od 1128 r. w klasztorach anglo-saksońskich. W XV w. papież Sykstus IV wzniósł w Watykanie kaplicę sykstyńską na cześć Niepokalanego Poczęcia N. M. Panny. Ojcowie Kościoła nie mieli nigdy dość słów na wysłowienie czystości i świętości tej, która od pierwszej chwili swego istnienia starła węża.

Źródło: Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych, o. G. Lefebvre, Benedyktyn, 1956 r.

57 rocznica zakończenia rewolucji „w tiarze i kapie”.

 Na zdjęciu wymiana umorzenia ekskomuniki między "papieżem" Pawłem VI a delegatem schizmatyckiego "patriarchy" Atenagorasa z Konstantynopola.

 7 grudnia 1965 roku odbyła się ostatnia sesja Soboru Watykańskiego II. Zatwierdzono „Dignitatis humanae” o wolności religijnej, koncepcję już nieomylnie potępioną przez Kościół katolicki; oraz „Gaudium et spes”, o dialogu ze współczesnym światem. „Kościół niemal ogłosił się służebnicą ludzkości” – oświadczył Paweł VI, który tego samego dnia zniósł Indeks Ksiąg Zakazanych i zamknął Święte Oficjum. Ogłosiwszy fałszywe wolności i zlikwidowawszy policję, bandyci podszywający się pod katolicką hierarchię dokonali dzieła zniszczenia i nadal swobodnie masakrują i torturują ciało Świętego Kościoła Rzymskiego.

 Dzień później, 8 grudnia 1965 r. uroczystym publicznym posiedzeniem na placu przed bazyliką św. Piotra, oficjalnie zakończył się „zbójecki sobór” Vaticanum II – śmierć zachodniej kultury, masońska rewolucja w Kościele (gorsza niż [anty]francuska i bolszewicka), najgorsza tragedia jaka dotknęła ludzkość, gorsza od wszystkich wojen i zarazy, całkowite zerwanie z wiarą katolicką, powstanie najgorszej w historii heretyckiej i schizmatyckiej sekty – „kościoła soborowego”... 

JANUSZ WALUŚ WYSZEDŁ NA WOLNOŚĆ.

Janusz Waluś oficjalnie wyszedł z więzienia na zwolnienie warunkowe, potwierdził w środę Departament Służby Więziennej RPA.

Jak poinformował portal Sunday World, Janusz Waluś, oficjalnie wyszedł z więzienia na zwolnienie warunkowe, potwierdził w środę Departament Służby Więziennej RPA.

Waluś miał zostać zwolniony w czwartek w zeszłym tygodniu, jednak został dźgnięty nożem przez innego więźnia w zakładzie karnym Kgosi Mampuru 29 listopada. Według resortu Waluś, który w środę został wypisany ze szpitala, dostał już zgodę medyczną na zwolnienie.

„Minister Sprawiedliwości i Służby Więziennej Ronald Lamola skierował skazanego Janusa Walusia na warunkowe zwolnienie ze skutkiem od środy 7 grudnia 2022 r. Jest to następstwem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z poniedziałku 21 listopada 2022 r.” — napisano w oświadczeniu departamentu.

Z okazji święta św. Mikołaja, biskupa z Miry.

Rok 325, św. Mikołaj z Miry uderza heretyckiego kapłana Ariusza w twarz
podczas obrad Soboru Nicejskiego. Święty jakiego potrzebujemy...

Pamiętajmy, że wbrew współczesnemu dobroludzizmowi, prawdziwy święty Mikołaj nie tylko wspierał ubogich, ale też walił lepy na twarz herezjarchom, np. Ariuszowi. 

Ariusz zdążył odwdzięczyć się Mikołajowi uderzeniem w twarz, czym złamał mu szczękę (po latach potwierdzili to archeolodzy badający szczątki Biskupa). Święty Mikołaj został za ten eksces wtrącony do lochu i pozbawiony godności biskupiej. Jednak gdy wielu uczestnikom soboru przyśnił się nasz Pan Jezus Chrystus wręczający Mikołajowi ewangelię i Najświętsza Maryja Panna okrywająca go biskupią szatą zdecydowano się przywrócić Mikołaja do jego godności.

Dziś przydałby się katolicki biskup, który wzorem św. Mikołaja, spoliczkował by herezjarchę Bergoliusza. Św. Pius X mówił, że modernistów należy bić pięściami.

Zawsze powtarzamy, że Jerzy Bergoglio ps. Franciszek nie jest papieżem. 

On jest po prostu prezydentem Novus Ordo. 

Novus Ordo nie jest katolicki. 

Oni są po prostu sektą jak protestanci.

Wszystkim zwolennikom teorii "uznawania i sprzeciwiania się", polecamy zapoznać się z teologią katolicką, z pismami wybitnych Katolików Rzymskich integralnych, oraz samego świętego Papieża Piusa X, którego wielu współczesnych neogallikanów szyderczo bierze sobie na "patrona" i wyciera sobie nim swoje heretyckie gęby: 

 "Niech więc katolicy wobec dyrektywy papieskiej nie mówią nigdy, że Ojciec Święty przekracza Swą władzę. Kto większą, niż Papież, ma kompetencyę do określania granic tej władzy?… Gdy przeto Pasterz Najwyższy daje wskazówkę, w jakiejkolwiekbądź byłoby to dziedzinie, znaczy, że ma prawo tak czynić, a obowiązkiem wiernych jest słuchać Go. (...) Wszyscy więc katolicy, stojąc w szyku bojowym, winni być karni, posłuszni, winni mieć oko bacznie zwrócone na znak najwyższego Wodza, a ucho pilnie wytężone na Jego rozkazy i hasła. I tego jednak za mało. Żołnierz wtedy tylko bije się dzielnie i z nadzieją zwycięstwa, gdy, zamiast niedowierzać wodzowi, ufa mu, czci go, miłuje i uwielbia jego mądrość i męstwo." (mgr Gauthey) 

Brazylijski kapłan Novus Ordo "ekskomunikowany" za to, że został katolikiem i otrzymał święcenia.

4 grudnia 2022 r.

Tłum. za: https://novusordowatch.org/2022/12/leonardo-holtz-excommunicated-becoming-sedevacantist/

Ks. Leonardo Holtz zostaje katolickim księdzem

Brazylijski kapłan Novus Ordo "ekskomunikowany" za zostanie Sedewakantystą, przyjęcie Święceń.

Pewnego dnia gruchnęła wiadomość, że "kardynał" Orani João Tempesta (ur. 1950), który jest arcybiskupem Rio de Janeiro w Brazylii, ogłosił ekskomunikę (z kościoła "soborowego") jednego ze swoich byłych prezbiterów.

Szczęśliwą duszą, o której mowa, jest ks. Leonardo Holtz Peixoto, który po tym jak stał się sedewakantystą i odrzucił Sobór Watykański II (1962-65), został prawidłowo wyświęcony na katolickiego księdza przez bpa Rodrigo da Silva 19 listopada (patrz zdjęcie powyżej). Wyjaśnienie, dlaczego oryginalne święcenia kapłańskie ks. Holtza w rycie Novus Ordo dla kościoła Vaticanum II były nieważne, można znaleźć w poniższym poście:

Unholy Orders: 50 lat nieważnych święceń w rycie Novus Ordo

Dekret ekskomuniki przeciwko ks. Holtzowi został wydany przez "kardynała" Tempestę 29 listopada 2022 roku. Zeskanowana kopia jego pierwszej strony została opublikowana na Twitterze 2 grudnia. Oto przycięta wersja tego obrazu:

Konrad Rękas: Polskość na Kresy powraca.

Historię tworzy każdy odzyskany przez Polaka dom na Kresach, każde polskie gospodarstwo przywracane spadkobiercom prawowitych właścicieli.

Przede wszystkim rozróżnijmy dwie kwestie: czego z pewnością pragnęliby Polacy, dla których wypędzenie z Kresów Wschodnich to wciąż niezabliźniona rana narodowej świadomości – i co być może zrobi obecny rząd państwa polskiego, całkowicie posłusznego poleceniom anglosaskim. To są zupełnie odrębne i faktycznie przeciwstawne postawy, co rzecz jasna nie oznacza, że przynajmniej czasowo i dla konkretnych celów obie opcje nie mogłyby ze sobą współgrać i współpracować. Takim punktem wspólnym oczywiście mogłoby być wkroczenie Wojska Polskiego do Lwowa.

Co należy podkreślić – władze w Warszawie mogą zdecydować się na taki krok wyłącznie na wyraźne polecenie amerykańsko-brytyjskie oraz tylko w ramach wsparcia dla kijowskiej junty. Powtórzmy: jeśli jutro Polacy weszliby do Lwowa – to tylko by bronić mera Sadowego i innych banderowców, a nie by ich osądzić za antypolonizm i wygnać. Rosjanie nie powinni mieć pod tym względem żadnych złudzeń: ani Polska, ani Rumunia, ani nawet Węgry nie pomogą czynnie w rozbiorze Ukrainy. Nie oznacza to jednak, że żadne z tych państw nie skorzystałoby, gdyby obecne państwo ukraińskie rozeszło się w szwach bez ich udziału.

Lwów zawsze polski

I tu dochodzimy do pozornego paradoksu: jak pro-banderowska i antypolska polityka narzucana przez Anglosasów - mogłaby przynieść jednak coś dobrego obiektywnie rozumianej polskiej racji stanu. Jest bowiem bezdyskusyjne, że jeśli Polska do Lwowa wróci, choćby pod flagą NATO i z hasłami najbardziej nawet pro-kijowskimi – to już tak łatwo wyprzeć się stamtąd nie damy. Z polskiego punktu widzenia nie ma się też co obawiać niekorzystnego w chwili obecnej stosunku demograficznego na zajmowanych przez Ukrainę polskich Ziemiach Wschodnich – zasadą jest bowiem, że częściej to profil etniczny danego terytorium dostosowuje się do zmian granic, nie zaś odwrotnie. Serbska Kraina przed zajęciem przez Chorwatów była pełna Serbów – ale już nie jest. Grecy zaludniali kiedyś egejskie wybrzeże Turcji, zaś Bułgarzy Zachodnią Trację. Ukraińcy mogą dziś stanowić większość we Lwowie – ale przed wojną większości byli tam Polacy. Ani granice, ani skład narodowościowy nie są więc czymś danym raz i na zawsze, ale podlegają dynamice społecznej i politycznej.

X. Cekada: Analiza cytatu z dzieła kard. Bellarmina.

Cytat z Bellarmina o "oporze" względem Papieża, 

czyli kolejny mit tradycjonalistów

KS. ANTHONY CEKADA

POCZĄWSZY OD LAT SIEDEMDZIESIĄTYCH UBIEGŁEGO WIEKU, niezliczeni pisarze tradycjonalistyczni odrzucający nauczanie Vaticanum II oraz Nową Mszę i jednocześnie przeciwstawiający się sedewakantyzmowi usprawiedliwiają swoje stanowisko bezmyślnie przytaczając następujące słowa św. Roberta Bellarmina:

"Tak jak dozwolonym jest opierać się Papieżowi, który atakuje ciało, tak też dozwolonym jest opór wobec tego, kto atakuje dusze albo niszczy porządek cywilny albo nade wszystko, próbuje zniszczyć Kościół. Twierdzę, że dozwolonym jest stawianie mu oporu przez niewykonywanie jego nakazów i przez utrudnianie wypełniania jego woli. Jednakże niedozwolonym jest osądzanie go, karanie lub detronizowanie, jako że są to akty przynależne zwierzchności" (De Romano Pontifice, II.29).

Wielokrotnie próbuje się nam wmawiać, że ustęp ten stanowi usprawiedliwienie dla poglądu głoszącego, że ruch tradycjonalistyczny może "stawiać opór" fałszywym doktrynom, złym prawom i świętokradzkiemu kultowi, które to promulgowali Paweł VI wraz ze swoimi następcami, a jednocześnie może nadal "uznawać" ich za prawdziwych papieży. (Ten dziwny pomysł przypisuje się także innym teologom takim jak np. Kajetan).

Mówi się nam również, że ten sam ustęp z traktatu Bellarmina zadaje śmiertelny cios zasadzie, na której opiera się sedewakantyzm (a mianowicie tezie, że heretycki papież automatycznie traci swój urząd) ponieważ sedewakantyści "osądzają" i "detronizują" papieża.

Wnioski te okazują się być po prostu kolejnym przykładem na to, że niskie standardy intelektualne w polemikach tradycjonalistycznych prowadzą do powstawania mitów, które szybko obrastają aurą niemalże prawd objawionych.

Każdy, kto rzeczywiście zajrzy do oryginalnych źródeł i rozumie kilka fundamentalnych rozróżnień zawartych w prawie kanonicznym dojdzie do całkowicie odmiennych wniosków na temat tego, o czym naprawdę mówi sławny cytat o "oporze", a mianowicie:

1. Bellarmin mówi o moralnie złym papieżu, który wydaje moralnie złe polecenia – a nie o takim, który, jak posoborowi papieże, naucza doktrynalnego błędu bądź nakłada złe prawa.
2. Kontekstem powyższego stwierdzenia jest debata nad błędami gallikanizmu, a nie przypadek heretyckiego papieża.
3. Bellarmin usprawiedliwia "opór" stawiany przez królów i prałatów, a nie przez indywidualnych katolików.
4. Bellarmin w następnym rozdziale swojego traktatu (30) uczy, że heretycki papież automatycznie traci autorytet swej władzy.

Jednym słowem, omawiany ustęp w żaden sposób nie może być stosowany do obecnego kryzysu ani nie można się do niego odwoływać w sporze z sedewakantyzmem.

Dla porządku, należałoby w tym miejscu zamieścić krótki komentarz do każdego z wyżej przytoczonych czterech punktów.

Św. Jan Chrzciciel - Prześladowany za Prawdę - ks. Rafał Trytek

Kazanie ks. Rafała Trytka wygłoszone na drugą niedzielę Adwentu - 04.12.2022, w kaplicy Matki Bożej Królowej Polski w Krakowie, ul. Sarego 18/2. 

Temat: Św. Jan Chrzciciel - Prześladowany za Prawdę

Kolejny przykład fanatycznego sekciarstwa i zwiastunów choroby umysłowej zwolenników FSSPX.

 Czasem zastanawiam się, czy zwolennicy FSSPX (Bractwo św. Piusa X) są w stanie się jeszcze bardziej skompromitować i ośmieszyć, i gdy wydaje mi się, że to niemożliwe, że już bardziej pogrążyć się nie da, oni pokazują, że jednak myliłem się, i że się da. Sekciarscy zwolennicy FSSPX nie przestaną mnie zaskakiwać w swym chorobliwym fanatyzmie i urojeniach. Otóż wg. nich, jakakolwiek krytyka wobec "świętego i niepokalanego" bractwa jest... bluźnierstwem [sic!]... Z tego co mi wiadomo, bluźnierstwo jest przeciwko Bogu, a więc lefebvryści stworzyli sobie nowe bóstwo, bałwana któremu oddają cześć, a więc ich schizmatyckie bractwo (FSSPX). 

 

Czasy ostateczne a fałszywy ekumenizm. J. Exc. x Biskup Marek A. Pivarunas CMRI.

 Czasy ostateczne a fałszywy ekumenizm

BP MARK A. PIVARUNAS CMRI

––––––

     Na pierwszą niedzielę Adwentu, 1995 roku

     Umiłowani w Chrystusie!

     Dziś, w pierwszą niedzielę Adwentu rozpoczynamy nowy rok liturgiczny, a nasza Święta Matka, Kościół katolicki przedstawia nam w Ewangelii Mszy świętej ten sam temat co ostatniej niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego, którym jest przepowiednia Pana naszego Jezusa Chrystusa o znakach, które poprzedzą koniec świata i Jego ponowne przyjście. Istnieją dwa powody tego powtórzenia.

     Pierwszym powodem jest to, że ponieważ rok liturgiczny ma analogie do historii rodzaju ludzkiego wraz z życiem Chrystusa jako punktem kulminacyjnym, Ewangelia ostatniej niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego podsumowuje tę historię wraz z wydarzeniami, które nastąpią przed końcem świata. Drugim powodem jest to, że Adwent jest czasem przygotowania się do świąt Narodzenia Boskiego Zbawiciela (Jego pierwszego przyjścia), które miało miejsce około 2000 lat temu, a Ewangelia pierwszej niedzieli Adwentu przypomina nam, że tenże Boski Zbawiciel przyjdzie ponownie "sądzić żywych i umarłych" przy Sądzie Ostatecznym. Dlatego też Ewangelie tej niedzieli i poprzedniej powtarzają ten sam temat.

     Gdy rozważamy słowa Chrystusa tyczące się wydarzeń, które poprzedzą koniec świata, musimy pamiętać by zachować równowagę w naszych osądach i by nie popadać w skrajności co do tych zagadnień. A jakie są te skrajności? Z jednej strony nie brakuje takich, którzy nierozumnie usiłują przepowiadać datę i szczegółowe wydarzenia, co jest całkowicie sprzeczne z nauczaniem Chrystusa o tym, że "nikt nie zna ani dnia ani godziny" końca świata. Z drugiej zaś strony są i tacy, którzy nie zważają na przepowiednie znajdujące się w Piśmie Świętym i całkowicie zaprzeczają by owe rzeczy mogły mieć miejsce w naszych czasach. Musimy być nie tylko ostrożni i roztropni, ale również powinniśmy być realistami.

     Wystarczy powiedzieć, że żyjemy w czasach, jakich nigdy jeszcze nie było w historii Kościoła katolickiego. Od otwarcia II Soboru Watykańskiego (1962 – 1965) wprowadzono do Kościoła nowe nauczanie, które już wcześniej zostało potępione przez papieży. Ofiara Mszy świętej została zastąpiona przez nową "mszę", która nie przedstawia już bezkrwawego odnowienia ofiary Kalwarii, przebłagalnej Ofiary Nowego Testamentu, a która w rzeczywistości jest luterańskim wspomnieniem (pamiątką) Ostatniej Wieczerzy. Fałszywy ekumenizm "hierarchii" tak zwanego modernistycznego "kościoła katolickiego" z heretykami, schizmatykami, buddystami, hinduistami, i wieloma innymi przywódcami fałszywych religii świata stał się zjawiskiem które już spowszedniało. Wydarzenia te są tak całkowicie sprzeczne z nauczaniem Chrystusa i Jego Kościoła, że katolicy wzdrygają się w kompletnej konsternacji, wołając: "Co się stało z Kościołem katolickim?!".