104'ta rocznica Obrony Lwowa.

 22 listopada 1918 r. - polskie dowództwo opublikowało komunikat podsumowujący fazę operacji obrony Lwowa:

"Zagrożony naszym wczorajszym ruchem oskrzydlającym od południa i wschodu, nieprzyjaciel w nieładzie i popłochu wycofał się w kierunku północno-wschodnim. Opanowaliśmy dziś nad ranem całe miasto. Liczba jeńców i zdobyczy wojennej duża, dotąd nieobliczona".

Ciężkie walki wyparły Ukraińców z miasta. Lwów był wolny, ale jego byt nadal zagrożony przez wroga. Ostrzał artyleryjski trwał jeszcze wiele tygodni. Ostateczne zwycięstwo przyszło wiosną 1919 r. - wojska polskie dowodzone przez gen. Józefa Hallera przegnały Ukraińców za Zbrucz. Polskę czekała jednak kolejna próba. Wojna z bolszewikami, czyli wojna o wszystko.

W szeregach obrońców Lwowa walczyło 6022 ochotników i żołnierzy, w tym 427 kobiet. 1421 obrońców miasta nie miało ukończonych siedemnastu lat (najmłodszy miał 9 lat). W listopadowych walkach zginęło 439 obrońców Lwowa. Największą grupę poległych -109 osób - stanowili uczniowie szkół średnich.

W kwietniu 2008 r. zmarł ostatni z Orląt Lwowskich - Aleksander Sałacki. Miał 104 lata. Był ostatnim żyjącym obrońcą Lwowa przed Ukraińcami w 1918, i ostatnim żyjącym obrońcą Lwowa przed bolszewikami w roku 1920.

Chwała Bohaterom! 

22.11.1920 r. Lwów został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari. To najwyższe polskie odznaczenie wojskowe nadano Bohaterskiemu miastu, które do dziś z dumą nosi dewizę: Semper Fidelis - Zawsze Wierny.