Św. Andrzej Bobola herbu Leliwa (ur. 30 listopada 1591 w Strachocinie, zm. 16 maja 1657 w Janowie Poleskim) – polski duchowny katolicki, jezuita, misjonarz, kaznodzieja, męczennik, święty Kościoła katolickiego, autor tekstu ślubów lwowskich króla Jana Kazimierza, zwany apostołem Polesia, został zamordowany przez schizmatyków prawosławnych w Janowie Poleskim w Roku Pańskim 1657. Kiedy męczono go, padło pytanie: "Jesteś ty ksiądz?". "Tak", odpowiedział, "moja wiara prowadzi do zbawienia. Nawróćcie się". Ciało jego, dotychczas nie zepsute, spoczywa w Warszawie.
W 1920 roku, kiedy wojska sowieckie zbliżały do Warszawy, polscy biskupi zwrócili się do Papieża Benedykta XV z prośbą o kanonizację bł. Andrzeja Boboli i ogłoszenie go patronem Polski. Wierzyli, że męczennik może wymodlić ratunek dla ojczyzny. W oblężonej stolicy odbywały się intensywne modlitwy – między innymi za pośrednictwem bł. Andrzeja Boboli, którego relikwie obnoszono w uroczystych procesjach. W ostatnim dniu nowenny, 15 sierpnia miał miejsce „Cud nad Wisłą”. Powszechnie przypisywano to wstawiennictwu Matki Bożej i o. Boboli.
W 1922 r., kiedy Połock znajdował się pod rządami sowietów, ciało Andrzeja Boboli wywieziono do Moskwy jako eksponat „religijnego fanatyzmu” i umieszczono na Wystawie Higienicznej w Ludowym Komisariacie Zdrowia. Polski rząd bezskutecznie starał się odzyskać szczątki. Udało się je odebrać dopiero dwa lata później za pośrednictwem Stolicy Apostolskiej, która otrzymała relikwie w zamian za zboże przekazane głodującej Rosji. Ponieważ Sowieci nie zgadzali się na przewiezienie ciała do Polski, spoczęło ono w rzymskim kościele jezuitów.
Wróciło ono do Polski w 1938 r., już po kanonizacji (dokonanej 17 kwietnia 1938 r. w Rzymie przez Papieża Piusa XI), w triumfalnej podróży kolejowej z przystankami w wielu miastach. W uroczystościach uczestniczyli m.in. gen. Józef Haller, xiążę Adam Stefan Sapieha - arcybiskup metropolita krakowski, marsz. Edward Rydz-Śmigły, Aleksander kard. Kakowski - Prymas Królestwa Polskiego (arcybiskup metropolita warszawski), Ludwik Maria hrabia Łubieński, Prezydent RP Ignacy Mościcki, August kard. Hlond - Prymas Polski (arcybiskup gnieźnieński).
Film: powrót relikwii św. Andrzeja Boboli do Polski w 1938 r.
W 1920 roku, kiedy wojska sowieckie zbliżały do Warszawy, polscy biskupi zwrócili się do Papieża Benedykta XV z prośbą o kanonizację bł. Andrzeja Boboli i ogłoszenie go patronem Polski. Wierzyli, że męczennik może wymodlić ratunek dla ojczyzny. W oblężonej stolicy odbywały się intensywne modlitwy – między innymi za pośrednictwem bł. Andrzeja Boboli, którego relikwie obnoszono w uroczystych procesjach. W ostatnim dniu nowenny, 15 sierpnia miał miejsce „Cud nad Wisłą”. Powszechnie przypisywano to wstawiennictwu Matki Bożej i o. Boboli.
W 1922 r., kiedy Połock znajdował się pod rządami sowietów, ciało Andrzeja Boboli wywieziono do Moskwy jako eksponat „religijnego fanatyzmu” i umieszczono na Wystawie Higienicznej w Ludowym Komisariacie Zdrowia. Polski rząd bezskutecznie starał się odzyskać szczątki. Udało się je odebrać dopiero dwa lata później za pośrednictwem Stolicy Apostolskiej, która otrzymała relikwie w zamian za zboże przekazane głodującej Rosji. Ponieważ Sowieci nie zgadzali się na przewiezienie ciała do Polski, spoczęło ono w rzymskim kościele jezuitów.
Wróciło ono do Polski w 1938 r., już po kanonizacji (dokonanej 17 kwietnia 1938 r. w Rzymie przez Papieża Piusa XI), w triumfalnej podróży kolejowej z przystankami w wielu miastach. W uroczystościach uczestniczyli m.in. gen. Józef Haller, xiążę Adam Stefan Sapieha - arcybiskup metropolita krakowski, marsz. Edward Rydz-Śmigły, Aleksander kard. Kakowski - Prymas Królestwa Polskiego (arcybiskup metropolita warszawski), Ludwik Maria hrabia Łubieński, Prezydent RP Ignacy Mościcki, August kard. Hlond - Prymas Polski (arcybiskup gnieźnieński).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz