 |
| Rok 1903: dzień wyboru Ojca Świętego Piusa X. |
Kościół Katolicki i Wybór Papieża
W tym bardzo długim okresie wakatu Stolicy Apostolskiej, który rozpoczął się po śmierci papieża Piusa XII 9 października 1958 r., wielu katolików jest zaniepokojonych następującym pytaniem:
„Kto wybrałby Papieża po śmierci wszystkich kardynałów?”
Ludzie są bardzo zaniepokojeni tym pytaniem, ponieważ zaakceptowali fałszywą tezę propagatorów Vaticanum II:
„Po śmierci poprzedniego papieża kardynałowie zobowiązani są pod groźbą ekskomuniki do wybrania nowego papieża w bardzo krótkim okresie kilku dni. Jeśli papież nie zostanie wybrany w ciągu kilku dni, nie będzie już Kościoła, ponieważ Kościół nie może działać bez papieża”.
Aby odpowiedzieć na to niepokojące pytanie i obalić fałszywą tezę, podaję fragmenty książek, które zawierają naukę katolicką na temat wyboru papieża. Książki te zostały opublikowane zgodnie z przepisami Kościoła Katolickiego, które obowiązywały przed śmiercią papieża Piusa XII.
Na przykład wielebny Peter A. Baart, STL, napisał, że ‘jeśli wszyscy kardynałowie umrą przed wyborem papieża’, ‘powszechniejsza i bezpieczniejsza jest opinia, że wybory będą dotyczyć duchowieństwa rzymskiego, to znaczy do kanoników bazyliki na Lateranie (patrz: THE CATHOLIC ENCYCLOPEDIA), katedry papieskiej.’ (patrz The Roman Court by the Reverend Peter A. Baart, S.T.L.) Chciałbym tutaj tylko podkreślić, że autor nie pisał o „duchowieństwie” kościoła Vaticanum II.
Aby być ważnymi członkami duchowieństwa rzymskiego, muszą najpierw odrzucić wszystkie herezje, które rozpowszechniali i wyznawali, zanim zostaną przyjęci do Kościoła Katolickiego.
Po potwierdzeniu ważnego chrztu lub po chrzcie, jeśli nie zostali jeszcze ochrzczeni, muszą zostać potwierdzeni (przez Sakrament Bierzmowania) i wyświęceni przez ważnych biskupów katolickich. Dopiero po spełnieniu tych warunków mieliby prawo wyboru papieża.
Podobnie jak wielebny Peter A. Baart, inni autorzy katoliccy nauczają, że Kościół katolicki istnieje przez pewien czas, nawet gdy Stolica Apostolska doświadcza nieobecności Biskupa Rzymskiego, Następcy Świętego Piotra.
Kościół uczy, że okresowo powtarzane wakaty Stolicy Apostolskiej są integralną częścią jego historycznego, eklezjologicznego i kanonicznego kontekstu.
Nie ma Kościoła Katolickiego bez papieża, gdy żyje, i nie ma Kościoła Katolickiego bez okresowo powtarzanego wakatu Stolicy Apostolskiej, gdy papież zmarł lub zrezygnował.
Kościół Katolicki i Stolica Apostolska mają naturę osoby prawnej na mocy Bożego zarządzenia (Kanon 100).
Osoba prawna ma z natury charakter wieczysty. Może być wygaszona przez likwidację dokonywaną przez uprawnioną władzę lub przez zaprzestanie istnienia na sto lat. Jeśli przynajmniej jedna osoba z kolegialnej osoby prawnej pozostaje, prawa wszystkich spoczywają na tej osobie (Kanon 102).
Jeśli Stolica Apostolska nie była zajmowana przez papieża przez sto lat lub nawet dłużej, nie przestaje być osobą prawną (moralną), ponieważ ma z natury swój wieczny charakter. Ta sama zasada dotyczy Kościoła Katolickiego.
Będąc ustanowioną przez Boga, Stolica Apostolska zajmowana przez papieża, albo będąc vacantna, może istnieć jako wieczysta osoba prawna do ostatniego dnia istnienia tego świata.
Podobnie, albo posiadając papieża lub nie -, Kościół Katolicki może istnieć jako wieczysta osoba prawna aż do ostatniego dnia istnienia tego świata.
Ponieważ Kościół Katolicki i Stolica Apostolska mają naturę prawnie wieczystej osoby z Boskiego polecenia, mogą one zostać wygaszone jedynie przez samego Boga, który jako jedyny jest Autorem i Najwyższą Władzą swego stworzenia.
Tak więc ani papież, ani kardynałowie, ani samozwańczy „teologowie” świeccy nie mają władzy, by położyć kres Kościołowi Katolickiemu.
Bez względu na to, jak długo może trwać wakat Stolicy Apostolskiej, sam wakat nie jest autorytetem uprawnionym. W związku z tym, nie będąc autorytetem uprawnionym, wakat Stolicy Apostolskiej nie może zakończyć istnienia Papiestwa i Kościoła Katolickiego.
Przez Boskie polecenie Papiestwo, z powodu śmierci lub rezygnacji papieża, nie przestaje być ustanowioną przez Boga instytucją.
Jeśli Instytucja Papiestwa i Kościół Katolicki przestaną istnieć z powodu śmierci lub rezygnacji Papieża (jak twierdzą „teologowie” samozwańczy), oznacza to, że Papiestwo i Kościół Katolicki nie są instytucjami Boskimi.
Dlatego każdy katolik ma obowiązek wierzyć, że w czasie wakatu Stolicy Apostolskiej Kościół Katolicki nadal żyje i wypełnia swoją misję ratowania dusz, bez względu na długość okresu trwania wakatu.
Prawdą jest, że celem Konklawe jest wybór nowego papieża. Jeśli ktoś mówi, że Konklawe ma inny cel, wymyśla inną, niekatolicką wiarę.
Podobnie, gdy ktoś mówi, że pod groźbą ekskomuniki kardynałowie są zobowiązani do wybrania nowego papieża w bardzo krótkim okresie kilku dni, również wymyśla inną, niekatolicką wiarę.
Papież Pius XII w Konstytucji Apostolskiej VACANTIS APOSTOLICAE SEDIS ustanowił zasadę, zgodnie z którą po upływie maksymalnie osiemnastu dni, kiedy celebrowane są obrzędy pogrzebowe zmarłego papieża, kardynałowie, niezależnie od ich liczby, muszą natychmiast wejść na Konklawe i przystąpić do wyborów.
Również Pius XII i niektórzy z jego poprzedników, tacy jak św. Pius X, Leon XIII i wielu innych, ustalili pewne kary kanoniczne, które mogą zostać nałożone na elektorów, a także pewne ograniczenia dla kandydatów:
- Wszyscy wyborcy są zaprzysiężani do zachowania tajemnicy w odniesieniu do tych rzeczy, które dotyczą wyborów pod groźbą ekskomuniki ipso facto.
- Cenzura ekskomuniki latae sententiae (ipso facto) za zbrodnię symonii.
- Zabrania się, pod groźbą ekskomuniki latae sententiae, za życia papieża traktowania wyborów jego następcy.
- Wszystkie karty do głosowania powinny zostać policzone, zweryfikowane przez inspektorów i spalone w obecności kardynałów.
- Kardynałowie, którzy zostali kanonicznie zdjęci z urzędu lub zrezygnowali z godności kardynalskiej za zgodą Pontifika Rzymskiego, nie mają prawa wyboru.
- Głos wybranego kardynała nie może być liczony.
- Wybór niewiernego, heretyka, schizmatyka lub kobiety byłby nieważny.
- itp.
(Powiązany link: Can an Excommunicated Cardinal be Elected Pope?)
Ale żaden z Papieży nie pozostawił reguły, która reguluje, w jakim czasie kardynałowie muszą dokońać wyboru nowego papieża.
Ponadto, dla kardynałów nie istnieją kary kanonicznej, ani za brak wyboru papieża w określonym czasie, ani za głosowanie na innego kandydata, tj. innego niż ten, który został wybrany.
W przywołanych poniżej fragmentach można przeczytać, że w historii Kościoła Katolickiego było wiele przypadków przedłużających się wakatów Stolicy Apostolskiej, trwających nawet do czterech lat. Każdy taki przypadek obala fałszywą tezę, że nowy papież musi zostać wybrany w ciągu kilku dni po śmierci papieża popprzednika.
Na przykład papież Mikołaj IV zmarł 4 kwietnia 1293 r., a Stolica Apostolska była pusta dwa lata, trzy miesiące i dwa dni. Było dwunastu kardynałów, ale byli oni podzieleni: sześciu Rzymian, czterech Włochów i dwóch Francuzów. (Patrz THE LIVES AND TIMES OF THE ROMAN PONTIFFS By the CHEVALIER ARTAUD BE MONTOR)
Ponadto Kościół uczy, że papież może zrezygnować z urzędu. W takim przypadku kardynałowie powinni przystąpić do wyborów w taki sam sposób, jak po śmierci papieża. Ostatnim papieżem, który potwierdził tę starą zasadę, był Pius XII (n. 91 VACANTIS APOSTOLICAE SEDIS).
Z historii Kościoła wiadomo, że wśród tych, którzy zrezygnowali z urzędu, byli nawet święci. Na przykład papież św. Celestyn V dobrowolnie zrezygnował z Pontyfikatu 13 grudnia 1294 r. (Patrz THE LIVES AND TIMES OF THE ROMAN PONTIFFS By the CHEVALIER ARTAUD BE MONTOR)
Kolejnym pytaniem, o które martwią się niektórzy ludzie, jest:
„Czy papież Pius XII wyznaczył kogoś na swojego upragnionego następcę?”
Po pierwsze, katolicy muszą znać nauczanie Kościoła na temat możliwości wyboru nowego papieża przez poprzednika.
Po drugie, katolicy muszą wiedzieć, w jaki sposób kardynałowie mogą/powinni działać, jeśli papież chce, aby określona osoba sprawowała po nim ten urząd.
Papież nie ma wyłącznego prawa do mianowania lub wybierania innego papieża.
Prawo wyboru nowego papieża należy do kardynałów.
Francis Patrick Kenrick, arcybiskup Baltimore, pisał, że zasada wyboru, która pierwotnie była wspólna dla wszystkich tronów biskupich, nadal jest święta w stosunku do Stolicy Apostolskiej, dla której całkowicie zabronione jest sprawianie wrażenia dziedziczenia urzędu. (Patrz THE PRIMACY OF THE APOSTOLIC SEE VINDICATED BY FRANCIS PATRICK KENRICK, ARCHBISHOP OF BALTIMORE).
Ponadto, wielebny P. A. Baart napisał, że za papieża Pawła IV pytanie, czy papież może wybrać własnego następcę, było dyskutowane w konsystorzu, a on, wraz z większością kardynałów, uważał, że opinia pozytywna powinna zostać odrzucona jako fałszywa. (Patrz excerpts from the book The Roman Court by the Reverend Peter A. Baart, S.T.L.).
Także wielebny P. Chas. Augustyn wyjaśnia, że papież jest moralnie zobowiązany do poszanowania jus quasitum kardynałów, co byłoby iluzoryczne, gdyby papież nie musiał się do tego wymogu dostosowywać według własnej przyjemności (Patrz A COMMENTARY ON THE NEW CODE OF CANON LAW By THE REV. P. CHAS. AUGUSTINE).
W ostatnim Dokumencie Papieskim dotyczącym wyboru papieża VACANTIS APOSTOLICAE SEDIS z 8 grudnia 1945 r. Pius XII ustanowił zasady WYBORU papieża przez kardynałów, a nie mianowania nowego papieża przez papieża poprzedniego lub zatwierdzenia przez kardynałów „następcy”, który został „mianowany” przez poprzednika, niezależnie od wyników Konklawe.
Papież Pius XII usilnie wzywa kardynałów, aby ci przy wyborze papieża (in eligendo Pontifice), mając na względzie tylko chwałę Boga i dobro Kościoła, oddali swoje głosy na odpowiedniego kandydata, który będzie owocniej i pożyteczniej, w porównaniu do innych, rządził Kościołem powszechnym. (Porównaj n. 97. VACANTIS APOSTOLICAE SEDIS)
Jeśli Papież ze swojego łoża śmierci poleca kardynałom kandydata, którego uważa za wartego bycia nowym papieżem, zalecenia tego nie można uznać za definicję ex cathedra lub wiążący Dokument Papieski.
Podczas gdy niektórzy kardynałowie mogą wziąć pod uwagę zalecenie umierającego papieża, inni mogą je zignorować bez żadnych konsekwencji kanonicznych dla siebie.
W każdym razie każdy kardynał działa kanonicznie, zgodnie ze swoim sumiennym osądem, niezależnie od tego, czy przyjmuje zalecenie umierającego papieża, czy go odrzuca.
Dlatego, jeśli odpowiedź na pytanie „Czy papież Pius XII wyznaczył kogoś na swojego upragnionego następcę?” brzmiałaby „Tak”, nie jest ona formą sakramentalną, zmieniającą każdego w papieża „ex opere operato”.
Ks. Walerii
Korekta: Paulo
P.S. Niewierni lub osoby nieochrzczone w żadnym wypadku nie mogą zostać wybrani; ponadto, zgodnie z Boskim Prawem, heretyków i schizmatyków należy trzymać z dala od Najwyższego Pontyfikatu, ponieważ według Boskiego Prawa nie są oni w stanie uczestniczyć w jakiejkolwiek jurysdykcji nad Kościołem i oczywiście muszą być wykluczeni z zajmowania Stolicy Apostolskiej, która jest nieomylnym nauczycielem Prawdziwej Wiary i centrum jedności Kościoła. (Patrz INSTITUTIONES lURIS CANONICI, Tomus II:784, PHILIPPO MAROTO)
Zobacz cytaty w angielskiej wersji artykułu “The Catholic Church and Election of a Pope” na tej stronie (link powyżej).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.