Dziś swoje święto ma nasza Pani, Boga-człowieka Matka, Królowa Korony Polskiej, a nie żadna konstytucja!
Święto Najśw. Maryi Panny Królowej Polski.
(ryt zdwojony II klasy)
Upamiętnia ono śluby lwowskie króla Jana Kazimierza, zostało ustanowione przez Papieża Benedykta XV na prośbę biskupów polskich po zwycięstwie nad bolszewikami w 1920 r. Pierwszym Papieżem który nazwał Maryję 'Królową Korony Polskiej' w obecności polskiej delegacji z abp. Józefem Teodorowiczem (arcybiskupem ormiańskim Lwowa), był św. Pius X – Papież Polak, który zgodził się na wprowadzenie tego wezwania do litanii loretańskiej, oraz ustanowił święto Matki Bożej Królowej Korony Polskiej dla diecezji lwowskiej i przemyskiej w 1909 r. początkowo na I niedzielę maja, później (w 1914) na dzień 2 maja.
Wielka Polska Katolicka!
Pieśń „Serdeczna Matko” to jedna z najpiękniejszych i najbardziej znanych polskich pieśni ku czci Najświętszej Maryi Panny. Była tak znana już w XVIII / XIX wieku, że to właśnie na jej melodię zaczęto śpiewać w kościołach pieśń „Boże, coś Polskę” (Pieśń narodowa za pomyślność króla), którą dziś należy śpiewać ze słowami : Naszego króla racz nam wrócić, Panie! , a która po odzyskaniu niepodległości i koronacji polskiego Monarchy, powinna być hymnem państwowym Katolickiego Królestwa Narodu Polskiego, pod pierwotną nazwą, i z pierwotnymi słowami.
PIEŚŃ VI.
O Sercu Najśw. Maryi Panny.
Serdeczna Matko! opiekunko ludzi,
Niech cię płacz sierot do litości wzbudzi:
Wygnańcy Ewy do ciebie wołamy,
Zmiłuj się zmiłuj, niech się nie tułamy.
Do kogóż mamy wzdychać nędzne dziatki,
Tylko do ciebie ukochanej matki:
U której serce otwarte każdemu,
A osobliwie nędzą strapionemu.
Zasłużyliśmy to prawda przez złości,
By nas Bóg karał rózgą surowości:
Lecz kiedy ojciec rozgniewany siecze,
Szczęśliwy kto się do matki uciecze.
Ty masz po sobie i Ojca i Syna,
Snadnie go twoja przejedna przyczyna:
Pokazawszy mu piersi i wnętrzności,
Łatwo go skłonisz Matko łaskawości.
Dla twego serca wszystko Bóg uczyni,
Daruje plagi choć człowiek zawini:
Jak cię cna Matko nie kochać serdecznie,
Gdy się skryć możem pod twój płaszcz bezpiecznie.
Ratuj nas ratuj Matko ukochana,
Zagniewanego gdy obaczysz Pana:
Mieczem przebite pokazuj mu serce,
Gdyć Syna na krzyż wbijali morderce.
Dla tych boleści któreś wycierpiała,
Kiedyś pod krzyżem Syna twego stała:
Bóg nam daruje byśmy nie cierpieli,
Cośmy wytrzymać za złość naszą mieli.
A gdy ujdziemy tak gniewu jak chłosty,
Pokaż nam Matko tor do nieba prosty:
Niechaj to serce, z którego opieki
Dotąd żyjemy, kochamy na wieki.
Śpiewnik kościelny, Kraków 1838
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.