Czy można wchodzić do niegdyś katolickich kościołów obecnie okupowanych przez modernistów?

   Wczoraj, w niedzielę 4 września, pan Michał Woźnicki, "salezjanin" z Poznania (ul. Wroniecka 9) wygłosił w swojej "kaplicy-celi" kolejne "kazanie", w którym przedstawił bardzo dziwną i kontrowersyjną tezę, podobno głoszoną także przez x. Jacka Bałembę, a mianowicie że katolikom do niegdyś katolickich kościołów i kaplic okupowanych obecnie przez sektę modernistyczną "Kościoła Soborowego", w których jest masowo (zwłaszcza od czasów COVID-19) rozdawana "komunia św." na stojąco i do rąk, nie wolno nawet wchodzić, gdyż grozi to "deptaniem Pana Jezusa". Na postawie tej tezy pan Woźnicki przypuścił następnie ostry atak na kapłanów bractwa św. Piusa X w Polsce, zwłaszcza na ich przełożonego, x. Karla Stehlina FSSPX, którego w dość niewybredny sposób zwyzywał (m.in. od psów, szwabów etc.), ponieważ bractwo planuje na najbliższą sobotę pielgrzymkę do Gietrzwałdu, która kończyć się ma (jak zwykle to bywa) w sanktuarium, wewnątrz kościoła.

   Teza ta wydaje się o tyle dziwna, zwłaszcza w ustach tego człowieka, który od kilku lat walczy rzekomo o przywrócenie "Mszy Wszechczasów" do [po]salezjańskiego kościoła pw. MB Wspomożenia Wiernych przy ul. Wronieckiej 9 w Poznaniu. Ciekawe więc co zrobiłby pan Woźnicki, gdyby dajmy na to, czysto hipotetycznie, zdarzył się cud, i zamiast komornika i eksmisji zaplanowanej na 8 września, przyszedł do niego "ks." Arkadiusz Szymczak ("dyrektor") wraz z "ks. inspektorem" Pizoniem, i powiedział że Matka Boża oświeciła go w Jej święto, i od dziś zezwala z powrotem "ks." Woźnickiemu na sprawowanie "Mszy trydenckiej" w kościele, i zdejmuje z niego wszelkie kary oraz przywraca go do zakonu. Rozumiem, że w tej sytuacji "ks." Woźnicki kategorycznie odmówił by, ponieważ nie może wejść do kościoła aby odprawiać tam msze, gdyż jest tam "deptany Pan Jezus"? Więc o co tak naprawdę pan Woźnicki od pięciu lat toczy swoją batalię, skoro argument "przywrócenia Mszy do salezjańskiego kościoła" jest już nie aktualny, bo do tego kościoła panu Woźnickiemu i jego wiernym nie wolno wejść (przynajmniej tak długo, jak będzie tam sprawowany NOM i rozdawana "komunia" na rękę)??!

Kościół pw. M. B. Wspomożenia Wiernych, Poznań ul. Wroniecka 9

   Jakże dziwnie te słowa brzmią także w kontekście ogólnych sformułowań tego człowieka a także jego zwolenników, i zarzutów kierowanych wobec nas, tzw. sedewakantystów (a także do kapłanów i wiernych FSSPX, choćby w powyższym filmie), że my nie chcemy walczyć o polskie, katolickie kościoły!!! Cóż to za absurd, w jaki sposób pan Woźnicki chce niby o te kościoły walczyć, skoro nie zamierza nawet do nich wschodzić, i wręcz stwierdza, że wchodzenie do tych kościół jest grzechem, a jego absurdalna teza jest "faktem" w który każdy powinien wierzyć... Jest to również absurdalne, gdyż jeszcze kilka miesięcy temu pan Woźnicki wraz z swoją grupką wchodził do wielu kościołów, zarówno do kościoła przy Wronieckiej, jak też w Gietrzwałdzie, Licheniu, Wambierzycach, Tulcach etc. czy w jakimkolwiek miejscu, gdzie się udawał. Wystarczy obejrzeć starsze filmiki na jego kanale, z początku tego roku (styczeń, luty i marzec), lub jeszcze wcześniejsze. Czy "komunia" na rękę jest rozdawana w Polsce dopiero od kilku miesięcy? Czy też jest rozdawana dopiero od czasów COVID-19, czyli od ok 2 lat? Otóż nie, jest już rozdawana w tej formie od wielu, wielu lat, choć wcześniej rzeczywiście te przypadki nie były tak częste jak teraz, ale były, a w miejscach popularnych jak Jasna Góra, były normą...

   Przede wszystkim jednak, dla nas katolików nie ma najmniejszej obawy żadnej profanacji czy "deptania Pana Jezusa", ponieważ obiektywnie nie zachodzi tam ważna konsekracja. Novus Ordo Missae (NOM) to nie jest katolicka liturgia, ani ważna Msza św., a modernistyczne "duchowieństwo" nie posiada już ważnych święceń kapłańskich i biskupich, gdyż te zostały skutecznie unieważnione przez całkowitą zmianę formy konsekracji biskupiej w neokościele w 1968 r. Dlatego też, nowa "msza" w żadnym stopniu nie może być nazywane mianem "Mszy Św.", nie ma tam Pana Jezusa, a wierni otrzymują zwykły chleb (oczywiście, jak pisała np. Anna Katarzyna Emmerich, ci którzy nieświadomie i z pobożnością go przyjmują, mogą otrzymać jakieś duchowe pocieszenie, a nawet komunię duchową, ale nie zmienia to faktu, że nie ma tam realnej, substancjalnej obecności, i to jest fakt, a nie wydumki x. Bałemby czy powtarzanie tego typu twierdzeń przez p. Woźnickiego). 

   Dlatego też należy przypomnieć jakie powinno być katolickie nauczanie (kapłańskie) oraz praktyczne podejście katolickich kapłanów i wiernych na temat wchodzenia do kościołów niegdyś katolickich, a obecnie okupowanych przez modernistyczną nową religię posoborową. Czy katolikom wolno wchodzić do tych kościołów? Jak najbardziej tak, to są w końcu nasze kościoły, a jedynie, miejmy nadzieję, tymczasowo, okupowane przez heretyków. Są to nasze miejsca kultu, gdzie znajdują się katolickie ołtarze, przeznaczone dla katolickiej Mszy, święte i cudowne, łaskami słynące obrazy, figury, Relikwie Świętych etc. Mamy prawo nawiedzać te miejsca, i mamy prawo się tam modlić, i prosić o szczególne łaski, o które w tych miejscach prosili i otrzymywali nasi przodkowie. Oczywiście w związku z tym, że te miejsca są okupowane przez heretyków, należy zachować pewne szczególne zasady, i nie można zachowywać się tam dokładnie tak samo, jak zachowywalibyśmy się w katolickim kościele czy kaplicy. Przede wszystkim, kapłani nie powinni w tych kościołach sprawować Mszy św., Sakramentów, nabożeństw czy jakichkolwiek innych publicznych modlitw, a wierni nie powinni także przyklękać przed tym, co udaje tam Najświętszy Sakrament. Wskazania te są zawarte m.in w dyrektorium liturgicznym Instytutu Rzymskokatolickiego J.E. x. bp. Donalda Sanborna:

   Członkom Instytutu nie wolno odprawiać Mszy ani odprawiać publicznych czy prywatnych nabożeństw w kościele czy kaplicy zwykle używanej do odprawiania liturgii novus ordo. Cześć relikwii i świętych obrazów w tych kościołach czy kaplicach jest dozwolona. Członkom Instytutu nie wolno okazywać żadnego znaku czci wobec tego, co udaje przenajświętszy Sakrament w kościołach czy na ołtarzach novus ordo. 

(źródło:  http://sedevacante.pl/teksty.php?li=109)

     Podobne wskazania dla wiernych katolików znajdziemy również m.in. w artykule x. Rafała Trytka "Wakacje z Panem Bogiem" z  czerwca 2019 r.:

   Podczas nawiedzania świątyń katolickich okupowanych przez modernistycznych heretyków pamiętajmy, by oddając cześć starym obrazom, krzyżom i relikwiom, nie pochylać głowy przed wizerunkami modernistów „kanonizowanych” przez innych modernistów: w przypadku Polski chodzi głównie o podobizny Karola Wojtyły. Zawsze natomiast pamiętajmy, że naszą ucieczką jest Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny.

(źródło: http://sedevacante.pl/teksty.php?li=79)

   Nic jednak nie znajdziemy, ani w tekście "rozporządzenia" bp. Sanborna, ani w artykule x. Trytka, o rzekomym "deptaniu Pana Jezusa". Wręcz przeciwnie, bp. Sanborn wprost pisał, że w kościołach czy na ołtarzach novus ordo nie ma Pana Jezusa, tylko coś co udaje przenajświętszy Sakrament (czyli zwykły niekonsekrowany chlep – opłatek) i katolikom nie wolno okazywać wobec tego żadnego znaku czci (przyklęknięcia, pokłony etc.), gdyż wówczas było by to bałwochwalstwo. Myślenie x. Jacka Bałemby jest więc dokładnie odwrotne niż myślenie katolickiego biskupa i kapłana, co pokazuje, że x. Bałemba, mimo przyjęcia ważnych święceń kapłańskich, wciąż nie ma katolickiego zmysłu wiary (sensus fidei), zapewne z powodu braku uzupełnienia formacji seminaryjnej i przyjęcia święceń bez żadnego, należnego przygotowania intelektualnego... Nie wiadomo też tak na prawdę po co x. Bałemba przyjął te święcenia sub contitione, skoro cały czas uznaje ważność "konsekracji" podczas nowej "mszy św." (a więc także święceń kapłańskich) w novus ordo. Czyżby więc święcenia przyjął tylko na pokaz, lub żeby pozyskać jakiś wiernych, którzy mieli wcześniej wątpliwości co do ważności jego święceń? W takim razie przyjął je więc niegodnie i świętokradczo, jeśli sam był/jest przekonany o ważności swoich pierwszych "święceń" w NOM...

   Można więc, z czystym sumieniem, będąc np. na Jasnej Górze, wejść do kaplicy cudownego Obrazu, i modlić się przed wizerunkiem Najświętszej Maryi Panny. Podobnie np. w Kalwarii Zebrzydowskiej czy w innych sanktuariach maryjnych, gdzie na szczęście cudowne obrazy znajdują się w bocznych kaplicach lub ołtarzach, i nie ma ryzyka, że klękając przed obrazem Matki Bożej, będziemy jednocześnie oddawać cześć temu, co u modernistów udaje Najświętszy Sakrament. Podobnie relikwie świętych, w wielu kościołach np. w Krakowie, znajdują się szczęśliwie poza prezbiterium, w bocznych ołtarzach. Problemem może być jedynie np. Katedra na Wawelu, gdzie w najświętszym i najważniejszym, tuż po Jasnej Górze, dla nas Polaków miejscu – konfesji św. Stanisława, przed przepięknym relikwiarzem głównego Patrona Polski, moderniści wstawili dziwaczny "relikwiarz" z szczątkami Karola Wojtyły... Zawsze można jednak udać się np. za ołtarz główny, do ołtarza cudownego krucyfiksu królowej Jadwigi, albo do jednej z kaplic bocznych (uważając jednak na osobną kaplicę z obrazem i... jeszcze jednym "relikwiarzem" Wojtyły).

   Wracając jednak do Poznania (w którym także jest wiele pięknych, cennych i wartych odwiedzenia, choćby z przyczyn czysto wizualno-artystycznych, kościołów, jak np. kościół przy Wronieckiej), i do osoby p. Woźnickiego, to moglibyśmy tym razem "przymknąć oko" i uznać, że każdy atak na bractwo św. Piusa X jest dobry, i z lekkim uśmieszkiem wysłuchać raz jeszcze wyzwisk pod adresem x. Stehlina. Jednakże, aby zachować zasadę słuszności i sprawiedliwości, stwierdzić trzeba uczciwie, że w tym przypadku FSSPX ma rację, i zostało zaatakowane niesłusznie. Nie można postępować w sposób faryzejski i nieuczciwy, i gdy ktoś atakuje kogoś, kogo nie lubimy i z kim się nie zgadzamy, to bić brawo, nawet jeśli atak jest całkowicie nieuzasadniony i niesłuszny, bo za chwilę ten sam atak może być również skierowany na nas. Przecież podczas każdej naszej pielgrzymki do Kalwarii Zebrzydowskiej, organizowanej przez x. Rafała Trytka, pielgrzymka kończyła się na terenie sanktuarium, w kościele oo. Bernardynów, w kaplicy cudownego Obrazu, gdzie wierni wraz z xiędzem modlili się (prywatnie, w ciszy) do Matki Bożej. Podobnie podczas drogi na dróżkach (idąc dróżkami Matki Bożej), wchodziliśmy zawsze do kościoła Wniebowzięcia NMP w Brodach, który jest kościołem "stacyjnym", nad małą kaplicą, popularnie nazywaną Grobkiem (symbolizującą grób Matki Bożej w Jerozolimie, odmawia się tam stację Pogrzebu N.M.P. – w dolnej części, przy grobie, i Wniebowzięcia N.M.P., przy górnym ołtarzu), należącym do kompleksu sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej, oraz do wszystkich innych, mijanych po drodze kapliczek, jeśli tylko były otwarte...

   Nie jest to w żadnej mierze artykuł "w obronie bractwa", a po prostu w obronie sprawiedliwości i zasad katolickich, których p. Woźnicki (czy jak widać, niestety także x. Bałemba) nie rozumie, fałszuje i miesza. W ten sposób Woźnicki po raz kolejny kompromituje i ośmiesza nie tylko samego siebie, ale ogólnie ruch "katolickiej Tradycji" w Polsce, z którym jest kojarzony. Nie tylko wychodzi tu bowiem jego brak logiki i konsekwencji w postepowaniu, aż do całkowitego zaprzeczenie idei, którą kilka lat temu wziął sobie (dosłownie) na sztandar (czy raczej na tabliczki z dykty które wciąż można zobaczyć w jego "kaplicy-celi"), ale po raz kolejny wychodzi duch sekciarstwa i nieznajomości katolickiej teologii. Bo nawet gdyby jednak, jak twierdził do niedawna (bo teraz chyba nie jest już tego taki pewien, bo używa zwrotu "jeśli") na NOM byłaby ważna konsekracja, to i tak wierni wchodzący do kościołów nie byliby w żaden sposób winni profanacji partykuł, które mogą się znajdować na podłodze, gdyż profanacja jest tylko wtedy, kiedy jest działaniem zamierzonym, świadomym i dobrowolnym. Nie można "profanować" jeśli nie ma wyraźnego zamiaru profanacji. Zamiar profanacji jest zaś wtedy, kiedy celowo wzięło by się Najświętszy Sakrament w tym celu, aby go sprofanować, podeptać etc. Tak więc na przykład wzięcie do rąk konsekrowanej hostii przez świeckiego jest zawsze profanacją (o ile hostia jest ważnie konsekrowana) ponieważ świecki widzi, wie co robi, wie że robi źle i popełnia przestępstwo (o ile wie, że mu tego robić nie wolno) a jednak to robi. Wówczas za taki czyn grozi ekskomunika mocą samego prawa. Podobnie jeśli widziałby hostię lub jej fragment leżący na ziemi, i świadomie by go nadepnął (jednak wierny nie może sam go podnieść, nawet w celu ochrony przed nadepnięciem przez inną osobę, w takiej sytuacji może jedynie niezwłocznie poinformować o tym fakcie kapłana, a jeśli nie ma w pobliżu żadnego kapłana, oddalić się, lub czekać). Natomiast nie można sprofanować czegoś, czego nie widać, i jedynie można domniemywać, że najprawdopodobniej to jest. Wówczas wyłączna odpowiedzialność spada na kapłana, który dopuścił do tego, aby niewidzialne gołym okiem cząstki konsekrowanych postaci upadły na ziemię. Wierny nie ma wówczas żadnej winy po swojej stronie, a takie sytuacje w kościołach mogły mieć miejsce na długo przed soborem. Wielu było zapewne kapłanów nieuważnych, którzy np. rozdawali Komunię św. w pośpiechu. Zdarzały się też z pewnością różne nadużycia (bo przecież przed soborem też nie było idealnie!), że kapłan rozdawał Komunię bez pateny, zwłaszcza jeśli rozdawało wielu kapłanów, w tym samym czasie, a nie było aż tylu ministrantów, bo do Mszy służył jeden lub dwóch... Wtedy rzeczywiście mogły się zdarzać sytuacje, że wierni deptali Pana Jezusa, ale to absolutnie nie była ich wina, tylko nierozważnych i nieostrożnych kapłanów, którzy (grzesząc ciężko!) łamali przepisy liturgiczne i kanoniczne...

   Tak więc niezależnie od tego, czy założymy że w NOM jest ważna konsekracja (jak twierdzi m.in. FSSPX) czy też że jej niema (jak wiemy że jest), nie można mówić o żadnej profanacji czy (celowym) deptaniu Pana Jezusa ze strony wiernych, którzy wchodzą do dawniej katolickich kościołów okupowanych przez sektę novus ordo, aby oddać cześć świętym obrazom czy relikwiom, lub też po prostu aby zwiedzić te miejsca, tak jak odwiedza się inne zabytki, muzea czy teatry. Reasumując, możemy wchodzić do tych kościołów i kaplic, i możemy traktować je w praktyce jak budynki świeckie, gdyż zostały zdesakralizowane przez sprawowanie w nich heretyckich obrzędów i te wszystkie profanacje, jakie miały miejsce 50 lat temu, zaraz po soborze, gdy byli jeszcze ważnie wyświęceni xięża. Nie powinniśmy więc używać "pobłogosławionej" przez modernistów wody, w celu wykonania znaku krzyża przy wejściu, ani przyklękać bądź kłaniać się przed tabernakulum / ołtarzem, możemy natomiast podejść do bocznego ołtarza lub kaplicy, gdzie znajduje się cudowny obraz czy relikwie świętego, i tam uklęknąć oraz pomodlić się. Jeśli w kościele tym odbywało by się w tym czasie jakieś modernistyczne nabożeństwo, obrzędy, a zwłaszcza NOM, to oczywiście nie wolno w nim w żaden sposób uczestniczyć.

   Nawet jeśli w tym miejscu byłby rzeczywiście przechowywany Najświętszy Sakrament (np. mieszka tam bardzo stary, ważnie wyświęcony kapłan, z święceniami których ważność nie budzi wątpliwości, a więc do 1969 r., który np. sprawował by tam indultową mszę trydencką, i mając intencję ważnie by konsekrował) to i tak należy stwierdzić, że Pan Jezus nie chce tam przebywać, że jest tam niejako "uwięziony", tak jak np. w cerkwi prawosławnej, czy u starokatolików, gdzie także może zachodzić ważna konsekracja i jest rzeczywiście obecny Pan Jezus. W takich miejscach jednak również nie należy w jakikolwiek sposób oddawać publicznie czci, nawet jeśli mamy domniemanie graniczące z pewnością, że może być tam Najświętszy Sakrament, ponieważ w ten sposób przyzwalamy na to profanowanie Pana Jezusa w tym miejscu przez tych, którzy niegodnie (choć ważnie) sprawują Msze i niegodnie sprowadzają tam żywego Boga. Lepiej, jeśli wówczas wewnętrznym aktem strzelistym pozdrowimy w duszy Pana Jezusa i przeprosimy go za te straszliwe zniewagi, które musi tam znosić od heretyków.

   Miejscem kultu i adoracji Chrystusa w Najświętszym Sakramencie jest tylko katolicki kościół lub kaplica, a nie zbory heretyków czy schizmatyków, nawet jeśli posiadają oni (niegodnie i nielegalnie) Najświętszy Sakrament. Inaczej jest z kultem miejsc świętych, obrazów czy relikwii. Będąc w Ziemi Świętej, możemy przecież wejść do Bazyliki i do Groty Narodzenia, mimo iż znajduje się ona w rękach prawosławnych schizmatyków od wielu stuleci. Tak samo grekokatoliccy Rusini podczas zaborów chodzili modlić się przed ikonami do okupowanych przez schizmatyków unickich cerkwi (choć oczywiście nie uczestniczyli w schizmatyckiej liturgii). Ciekawe czy gdy Woźnicki uda się na "pielgrzymkę" do Rzymu i do Ziemi Świętej, to także nie wejdzie do żadnego z kilkuset kościołów w Wiecznym Mieście i Jerozolimie, gdzie znajdują się najcenniejsze relikwie i pamiątki Chrześcijaństwa...

   Pamiętajmy o tych prostych, katolickich zasadach! Ad maiorem Dei gloriam!

Michał Mikłaszewski, redaktor naczelny