5. Kolory szat liturgicznych. Stosowanie do znaczenia uroczystości lub obrzędów św. zmieniają się kolory niektórych szat liturgicznych, jako to: ornatu, stuły, manipularza, kapy i welum na kielichu. Przez to mają się wyrażać uczucia, z jakiemi św. czynności należy odbywać. Kolorów takich jest pięć, a mianowicie: zielony, biały, czerwony, fioletowy i czarny.
a) Zielony jest barwą nadziei i wyraża także tęsknotę za wiecznym zbawieniem. Kolor ten przypada właściwie na wszystkie dni w roku kościelnym. Że jednak do każdego dnia przywiązana jest zwykle pamiątka jakiegoś Świętego, a ta wymaga innego koloru, przeto z kolorem zielonym spotykać się można przy Mszy św. tylko w niektóre niedziele po Trzech Królach i po Zielonych Świętach lub w takie dni powszednie, kiedy żadna uroczystość równocześnie z nimi się nie łączy.
b) Biały jest symbolem niewinności i radości; używa się go przeto w uroczystości Pańskie, święta Matki Boskiej i w dni pamiątkowe tych Świętych, którzy nie byli męczennikami.
c) Czerwony jest kolorem krwi i ognia; ma przeto zastosowanie na Zielone Święta, w dni poświęcone pamiątkom cierpień i krzyża Zbawiciela, tudzież w święta apostołów i męczenników, którzy z miłości ku Bogu krew przelali.
d) Fioletowy jest barwą pokuty i żalu, więc spotkać się z nim można w nabożeństwie adwentowym, w Poście Wielkim w dni krzyżowe, suchedni i wigilie.
e) Czarny kolor wyraża smutek i żałobę, a przeto używa się go w W. Piątek, w Dniu Zadusznym i przy nabożeństwach żałobnych.
Ks. dr [Alojzy] Jougan, Liturgika katolicka czyli wykład obrzędów Kościoła Katolickiego dla szkół średnich, seminariów nauczycielskich i szkół wydziałowych. str. 37
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz