8 maja
Św. Stanisława, Biskupa i Męczennika
W diec. Lwow. i Przemyskiej, zdwojony 2-ej klasy.
W innych diec. zdwojony I-ej klasy z oktawą
Szaty czerwone.
Kolekta:
Deus, pro cuius honore gloriosus Pontifex Stanislaus gladiis impiorum occubit : praesta, quaesumus ; ut omnes, qui eius implorant auxilium, petitonis suae salutarem consequantur effectum. Per Dominum nostrum...
(Boże! Dla chwały Twojej sławny biskup Stanisław poległ od miecza bezbożnych : błagamy Cię, aby wszyscy, którzy wzywaja jego pomocy osiągnęli skutek zbawienny próśb swoich. Przez Pana naszego...)
Dziś wspominamy św. Stanisława - biskupa, męczennika i jednego z głównych patronów Polski (obok św. Floriana, św. Wacława i św. Wojciecha). Życiorys św. Stanisława znamy głównie dzięki kronikom bł. Wincentego Kadłubka i Anonima zwanego potocznie Gallem oraz żywotowi spisanemu przez dominikanina Wincentego z Kielc. Stanisław urodził się pod Krakowem w 1030 roku. Młodość spędził w niewinności. Po studiach w Gnesen i Paryżu rozdał biednym majątek, który zostawili mu umierający rodzice. Wyświęcony na kapłana, miał znaczny wpływ, dzięki świętości życia i sile jego nauk. Mimo niechęci musiał zgodzić się zostać biskupem krakowskim w 1072 r. Następnie wyróżniał się tym, że pogłębiał wszystkie swoje zalety duszpasterskie i okazywał dobroczynność ubogim. Szczerość w wyrzucaniu Bolesławowi za jego niepokoje i okrucieństwo wywołały u niego nienawiść tego księcia, który ośmielił się go zabić u stóp ołtarza, 8 maja 1079 r.
Spisana w sto lat po tych tragicznych wydarzeniach, związanych ze śmiercią św. Stanisława kronika bł. Wincentego Kadłubka podaje wiele szczegółów. Wynika z niej, że św. Stanisław napominał króla w sprawie krzywdzącego postępowania wobec swoich poddanych, szczególnie rycerstwa i ich rodzin; w końcu obłożył go klątwą. Bolesław Śmiały wysłał siepaczy, aby zabili biskupa - jednakże nie zdołali tego uczynić. Wyrok wykonał osobiście król - 8 maja 1079 r., w kościele na Skałce w Krakowie. Doprowadziło to do odsunięcia króla od władzy, który był zmuszony opuścić Polskę i schronić się na Węgrzech, gdzie zmarł dwa lata później.
Męczeńska śmierć Stanisława przyczyniła się do rozwoju kultu świętego. Dnia 17 września 1253 roku papież Innocenty IV dokonał kanonizacji, ogłoszenie jej w Polsce zaplanowano na rok następny. Dnia 8 maja 1254 roku w Krakowie odbyły się uroczystości połączone z podniesieniem relikwii i umieszczeniem ich na środku prezbiterium Katedry Wawelskiej (w sanktuarium w którym są do tej poty) w obecności książąt piastowskich: Bolesława Wstydliwego, Kazimierza, Przemysława I, Ziemowita, Władysława, rzesz rycerstwa i wiernych z całego kraju.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz