Indultowcy i konserwatyści Novus Ordo będą w Wielki Piątek modlić się za Ukrainę?

Na stronie Benedicamus Domino na FB (swoją drogą, bardzo ciekawej, promującej tradycyjną liturgię katolicką w wersji sprzed 1955 r.) pojawił się wczoraj ten wpis:

Wielkopiątkowa modlitwa za Ukrainę

Z polecenia Stolicy Apostolskiej, Konferencja Episkopatu Polski przygotowała tekst wezwania modlitwy powszechnej „Za Ukrainę” na Wielki Piątek tego roku. Tekst wzorcowy jest wyłącznie w języku polskim, nie da się więc zastosować go w tradycyjnych obrzędach. Przygotowaliśmy więc wkładkę do mszału z łacińskim tłumaczeniem (o tempora, o mores — żeby na łacinę trzeba było tłumaczyć!) autorstwa Marc-Thilo Glowacki, by Środowiska Tradycji mogły w jedności z całym Kościołem pomodlić się o pokój za wschodnią granicą Polski. Tłumaczenie nie uzyskało żadnego imprimatur, jego użycie pozostawiamy rozwadze celebransów. [sic!]

Plik w PDF do drukowania w formacie A4: https://bit.ly/oratio-pro-ucraina

Zachęcamy do podzielenia się plikiem z księżmi odprawiającymi wielkopiątkową liturgię!

Oryginalny tekst modlitwy

„Módlmy się za naród ukraiński doświadczający rosyjskiej napaści wojennej, za uchodźców i ofiary śmiercionośnych ataków, niech nasz Bóg i Pan powstrzyma przemoc, gwałt i zniszczenie, aby zapanował upragniony pokój.

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty uśmierzasz wojny i poniżasz pysznych, uwolnij naród ukraiński od okrucieństw i cierpień, wejrzyj łaskawie na uchodźców i wygnańców, na rozdzielone rodziny i osierocone dzieci, a nam daj serca czułe na potrzeby przybyszów.”

Mamy więc do czynienia z całą lawiną absurdów. Po pierwsze, pojawia się jakiś tekst "modlitwy za Ukrainę" tylko w języku polskim. Nie ma łacińskiego oryginału! Taki tekst może więc być zastosowany co najwyżej w neo-protestanckiej liturgii NOM, i "nie da się więc zastosować go w tradycyjnych obrzędach"! Jednakże następnie pojawia się jakieś prywatne, nieautoryzowane tłumaczenie, bez modernistycznego "imprimatur", jako "wkładka do mszału" [sic!]. Oto więc osoby które chcą propagować tradycyjną liturgię rzymską, posunęły się do nieautoryzowanych, prywatnych zmian w samej liturgii. Nie w przypisach, zwyczajach czy "drugorzędnych" obrzędach, ale w ścisłym tekście liturgicznym, i to w najważniejszej części liturgii Wielkiego Piątku, czyli uroczystych, publicznych wezwaniach modlitewnych, które tego dnia niejako zastępują Kanon Rzymski, którego się nie odmawia, nie ma bowiem tego dnia Ofiary Mszy Św., a jest sprawowana Msza darów uprzednio poświęconych (wg. Mszału sprzed 1955 r.).

 

Należy zwrócić przy okazji uwagę, że intencje te są zawarte w modlitwach Wielkiego Piątku! Modlimy się przecież aby Bóg Wszechmogący „świat oczyścił od wszelkich błędów, choroby odwrócił, głód oddalił, więzienia otworzył, kajdany rozwiązał [...]” oraz „pociecho strapionych i mocy cierpiących! Niechaj dojdą do Ciebie modły tych, którzy w jakimkolwiek utrapieniu wołają do Ciebie, aby się wszyscy weselili z przybycia ku ich pomocy miłosierdzia twego”. Ta uniwersalna modlitwa w zupełności wystarcza, ponieważ jest sprawiedliwa, obejmuje swym zasięgiem cały świat, wszystkich ludzi, którzy we wszystkich wojnach i konfliktach na całym świecie potrzebują ratunku i pomocy Bożej, nie ograniczając się tylko do jednego, konkretnego miejsca (pomijając niesprawiedliwie inne wojny, jak choćby w Syrii).

Jak widać, indultowcom którzy tyle piszą o potrzebie zachowania idealnej, czystej liturgii rzymskiej, którzy w ostatnim czasie coraz częściej wywyższają obrzędy sprzed 1955 r., jako lepsze, autentyczne, niezmienione, jako tą czystą, idealną liturgię rzymską, nietkniętą przez modernistycznych reformatorów (i mają tu oczywiście rację) nie przeszkadza jednak mieszanie w tej liturgii i dodawanie do niej nowych, nieautoryzowanych modlitw, w imię bieżącej polityki i propagandy! Mamy tu całkowitą paranoję, schizofrenię i pomieszanie zmysłów! Najpierw indultowcy przyjęli zmienioną przez x. Ratzingera w 2008 r. "modlitwę za żydów", która nie jest już modlitwą o nawrócenie wiarołomnych żydów z Mszału Rzymskiego, ale jest całkowicie nową modlitwą, ułożoną przez Ratzingera, która nie mówi już wprost o konieczności nawrócenia. Tak więc indultowcy nie sprawują liturgii Wielkiego Piątku ani wg. Mszału sprzed 1955 r., ani wg. Mszału z 1955 r., ani nawet wg. Mszału z 1962 r. Oni sprawują liturgię ratzingerowską (również ci, którzy szczycą się, że odprawiają liturgię Wielkiego Tygodnia sprzed 1955 r., także korzystają z nowej, ratizngerowskiej "modlitwy za żydów"). Również FSSPX nie jest w tym względzie konsekwentne, gdyż nie sprawuje, jak deklaruje, liturgii wg. mszału Roncalliego z 1962 r., lecz używa tekstów z 1955 r., gdzie w modlitwie za żydów jest jeszcze słowo "perfidis" (wiarołomni), usunięte przez Roncalliego już w 1959 r. i nieobecne w nowym mszale z 1962 r. Poza tym bractwo to znane jest z mieszania rytów, zwłaszcza w przypadku Wielkiego Tygodnia, mieszają oni ryt z 1955 r., z niektórymi elementami rytu wcześniejszego (tradycyjnego, sprzed '55), jak im tylko pasuje. 

Pomijając fakt, że w większości przypadków jest to jedynie symulacja, nie sprawuje bowiem tych obrzędów ważnie wyświęcony kapłan, lecz duchowny novus ordo z wątpliwymi lub wprost nieważnymi święceniami (jeśli udzielał ich "biskup" "konsekrowany" w novus ordo), mamy więc zwyczajny teatrzyk tradycji. W tym przypadku nie mamy już jednak do czynienia nawet z pięknem sztuki, dramatem jakim jest tradycyjna, katolicka liturgia (dla kogoś, kto nie wierzy w jej sacrum, lub w tym przypadku, gdy tego sacrum de facto tam nie ma), w tym przypadku mamy do czynienia z tragi-komedią. Mamy aktorów, którym wydaje się, że sprawują tradycyjny Ryt Rzymski, niezmienny od Soboru Trydenckiego (XVI wiek), a w swych najważniejszych tekstach sięgający VI wieku (św. Grzegorza Wielkiego), a w rzeczywistości usuwają z tego tekstu, z kluczowego fragmentu, jedną z najważniejszych modlitw (Oremus et pro perfidis Judæis), zastępując jakąś bezpłciową, nową formułą modernisty Józefa Raztingera z 2008 r., pozbawiając ją charakteru jednoznacznego wezwania o nawrócenie żydów do Jezusa Chrystusa (w nowej modlitwie jest mowa o "zbawieniu całego Izraela, gdy pełnia ludów wejdzie do Twojego Kościoła", lecz nie ma mowy wprost o nawróceniu... Moderniści jak zwykle przekładają akcenty, mówią o "dochodzeniu do poznania prawdy" [żydzi w przeciwieństwie do pogan, nie muszą dochodzić, bo znają Prawdę, którą jest Chrystus, lecz Go odrzucili!], oraz przesuwają ich "nawrócenie" na koniec czasów, co w praktyce oznacza zaprzestanie wszelkiej misji ewangelizacyjnej wśród żydów). 

Jak dodamy do tego zdjęcia z ubiegłorocznej "starożytnej liturgii wg. czcigodnego rytu" na których widzimy posługujących w p[l]andemicznych "maseczkach", oraz najnowszą "modlitwę za Ukrainę", którą być może wielu z nich naprawdę odmówi, wbrew wszelkim przepisom liturgicznym, to mamy czysty przykład greckiego teatru, tyle że, jak już wyżej napisałem, w wersji tragi-komicznej. Jeśli przy okazji będą się oni wciąż upierać i zarzekać, że to co sprawują, pardon, symulują to "starożytny Ryt Rzymski", będziemy mieli po prostu pseudoliturgiczny kabaret, albo dom wariatów.

Fakty są takie, że jedynymi, którzy rzeczywiście sprawują liturgię Wielkiego Tygodnia zgodnie ze starożytnym Rytem Rzymskim, są katolicy integralni (tzw. sedewakantyści), oraz niektórzy kapłani Ruchu Oporu FSSPX, którzy także używają Mszału sprzed 1955 r. Reszta to zwykli symulatorzy, oszuści i tradiprzebierańcy! 

Miejmy nadzieję, że ten teatrzyk tradycji wreszcie się skończy.

Bergoglio, do dzieła! Kończ Waść, coś zaczął!

Michał Mikłaszewski, redaktor naczelny