Abp Lefebvre o chrześcijańskim porządku społecznym

"Chrześcijański porządek społeczny znajduje się na przeciwstawnym biegunie w stosunku do idei marksistowskich, które - w jakiejkolwiek części świata nie zostałyby zastosowane - nigdy nie przyniosą nic oprócz niedoli, uciemiężenia najsłabszych, pogardy dla człowieka, śmierci. Chrześcijański porządek społeczny szanuje własność prywatną, chroni rodzinę przed psującymi ją wpływami, jest za dużymi rodzinami oraz obecnością matki w domu. Zezwala prywatnym przedsiębiorcom na stosowną niezależność, pochwala średni i mały biznes. Popiera powrót do ziemi i docenia rolnictwo jako trwałą jej wartość. Wspiera stowarzyszenia zawodowe, wolność kształcenia oraz ochronę obywateli przed wszelkimi formami przewrotów i rewolucji.
Chrześcijański porządek społeczny całkowicie różni się także od systemów liberalnych, opartych na rozdziale Kościoła od państwa, których niezdolność do przezwyciężania kryzysów staje się coraz bardziej oczywista. Jakże mogłoby być inaczej, skoro odcięli się od Tego, który jest "światłością ludzi". Jak mogliby zgromadzić siły swych obywateli, skoro nie mają im do ukazania żadnego innego ideału, poza dobrobytem i wygodą? Przez pewien czas byli w stanie podtrzymywać iluzję, gdyż ludziom pozostały chrześcijańskie nawyki myślenia, a rządzący mniej czy bardziej świadomie zachowywali pewne wartości. Kiedy jednak wszystko zostaje zakwestionowane, zanikają też owe ukryte odniesienia do woli Bożej. Systemy liberalne, pozostawione samym sobie i nie motywowane już żadną ideą wyższą, wyczerpują się i łatwo padają łupem ideologii wywrotowych.
Zatem mówienie o chrześcijańskim porządku społecznym nie jest kurczowym trzymaniem się martwej przeszłości. Przeciwnie: jest to stanowisko przyszłościowe, które bez wahania powinieneś uznać. Nie walczysz gdzieś na tyłach; jesteś pośród tych, którzy wiedzą, co jest czym, gdyż lekcje pobierali u Tego, który rzekł: "Ja jestem Drogą, Prawdą i Życiem". Mamy przewagę posiadania prawdy. To nie nasze dzieło, nie możemy się tym pysznić; przewagą którą Kościół ma nad błędem. I to od Kościoła, wspartego łaską Bożą, zależy, czy ją rozpowszechni, zamiast bojaźliwie ukrywać pod korcem" - Abp Marcel Lefebvre "List do zagubionych katolików" (str. 148-149, wyd. Te Deum)