Cytaty

"Pogodnie przyjmuję krzyż, który mi został ofiarowany, (ale) będziemy walczyć nadal o honor Pana naszego Jezusa Chrystusa i Jego Kościoła świętego i niepokalanego... i nigdy nie pomylimy go z nową religią, która głosi szczęście ziemskie, uciechy, rewolucję i wolność wszelkich uczynków, która obala mszę, kapłaństwo, katechizm i wszystko, co nadprzyrodzone: to antyteza chrześcijaństwa"
ks. Coache

„Wszelka polityka, która nie jest Tradycją, jest z pewnością zdradą”
Arlindo Veiga dos Santos

„Pro Fide, Rege et Patria” – „Za Wiarę, Króla i Ojczyznę”
_________________________________________________

wtorek, 15 kwietnia 2014

80 lat narodowego radykalizmu


Jan Mosdorf, przywódca ONR
14 kwietnia 1934 roku podpisano Deklarację Obozu Narodowo-Radykalnego, formacji, która choć legalnie funkcjonowała zaledwie 3 miesiące, to na trwałe weszła do historii polskiego nacjonalizmu. ONR zrzeszał elitę ówczesnej Polski, ludzi, którzy doskonale rozumieli wyzwania czasu, stąd też w publicystyce narodowych radykałów, w ich ideologii, a przede wszystkim w praktycznej działalności, obecność zagadnień i problemów dotykających przeciętnego Polaka. 80 temu w deklaracji założycielskiej ONR znalazły się znamienne słowa, które są jasnym drogowskazem dla naszej walki. Powtórzmy – drogowskazem, nie zaś samą drogą. Tę budujemy sami – tu i teraz. Rekonstrukcje oraz wyjałowioną i pozbawioną wszelkich podstaw adaptację nazw historycznych organizacji zostawiamy innym.

Polski narodowy radykalizm stoi w jednym szeregu z tymi wszystkimi ruchami, które w ówczesnym czasie nie tylko wysuwały na czoło postulaty rewolucji narodowej, ale przede wszystkim zwracały uwagę na zagadnienia duchowe, na fundamentalną rolę Boga w życiu każdego nacjonalisty. Bez Wiary, bez wysokich wymagań etycznych i moralnych, bez dawki chrześcijańskiego uniwersalizmu, nacjonalizm traci swoją siłę, przeradzając się w jeden z elementów „nowoczesnego świata”.

Dziś oddajemy hołd takim ludziom jak Jan Mosdorf, Tadeusz Gluziński, Wojciech Zaleski i wielu wielu innym, także wszystkim szeregowym działaczom Obozu Narodowo-Radykalnego, którzy w godzinach próby oddali swoje życie dla Wielkiej Polski, którym obcy był kompromis z ideologiami marksizmu i liberalizmu. To oni wyznaczyli kierunek odrodzenia naszej Ojczyzny i Europy.

Należy przypomnieć, iż delegalizacja, wojna, a następnie niemiecka i sowiecka okupacja nie pogrzebały idei narodowego radykalizmu. Od 1981 roku dziedzictwo ONR znalazło swoje miejsce w działalności oraz ideologii Narodowego Odrodzenia Polski, które za swój znak firmowy przyjęło „rękę z mieczem” (falangę), od kwietnia 1992 roku zastrzeżony i prawnie chroniony symbol. Związane z Ruchem wydawnictwo „Jestem Polakiem” publikowało klasyczne opracowania autorstwa wybitnych narodowych radykałów. Od początku lat 90-tych w piśmie „Szczerbiec” regularnie przywracano historię i dorobek przedwojennego Obozu Narodowo-Radykalnego. Wreszcie w 1993 roku w Warszawie, NOP zorganizowało pierwsze po tzw. transformacji obchody rocznicy powstania ONR.

Życie i śmierć dla Narodu! Niech żyje Wielka Polska!














zdjęcie Jana Mosdorfa od redakcji.