13 MAJA
Św. Roberta Bellarmina, Biskupa, Wyznawcy i Doktora
Ryt zdwojony. Szaty białe.
Urodzony w 1542 w Montepulciano we Włoszech, jako młodzieniec wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Pełnił on tam zaszczytne obowiązki profesora teologii w Lowanium i Rzymie. Mianowano go następnie kardynałem, a potem arcybiskupem w Kapui. Zrzekłszy się diecezji wrócił do Rzymu i jak poprzednio całą duszą oddał się głoszeniu Słowa Bożego i obronie wiary przeciw protestantom. Była to dusza o anielskiej czystości, głębokiej pokorze i posłuszeństwie. U schyłku życia otrzymał pozwolenie aby wrócić do nowicjatu, i tak przygotować się do śmierci. Umarł w 1621 roku. Pius XI nadał mu tytuł Doktora. Napisał wiele dzieł dogmatycznych opartych o wielką znajomość tradycji Kościoła i Pisma św.
Źródło: Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych, o. G. Lefebvre, Benedyktyn . 1949 r.
––––––
„Papież, będący jawnym heretykiem automatycznie (per se) przestaje być papieżem i głową Kościoła, jako że natychmiast przestaje być chrześcijaninem (katolikiem) oraz członkiem Kościoła. Z tego powodu może on być sądzony i ukarany przez Kościół. Jest to zgodne z nauką wszystkich Ojców [Kościoła], którzy nauczali, że jawni heretycy natychmiast tracą wszelką jurysdykcję”. św. Robert Bellarmin (†1621), Doktor Kościoła, De Romano Pontifice. II, 30