Cytaty

"Pogodnie przyjmuję krzyż, który mi został ofiarowany, (ale) będziemy walczyć nadal o honor Pana naszego Jezusa Chrystusa i Jego Kościoła świętego i niepokalanego... i nigdy nie pomylimy go z nową religią, która głosi szczęście ziemskie, uciechy, rewolucję i wolność wszelkich uczynków, która obala mszę, kapłaństwo, katechizm i wszystko, co nadprzyrodzone: to antyteza chrześcijaństwa"
ks. Coache

„Wszelka polityka, która nie jest Tradycją, jest z pewnością zdradą”
Arlindo Veiga dos Santos

„Pro Fide, Rege et Patria” – „Za Wiarę, Króla i Ojczyznę”
_________________________________________________

niedziela, 10 stycznia 2016

x. Antoni Cekada o Kościele w czasie wakatu Stolicy Apostolskiej.



„Widzialna Powszechna Jurysdykcja & Kościół podczas Wakatu”


*** Argument 

Bez Papieża widzialna powszechna jurysdykcja wymiera, a z nią Kościół […]. 


*** Odpowiedź 

Journet, podsumowując Kajetana, adresuje pytanie o status Kościoła podczas wakatu, jak następuje: 

„Kiedy Papież umiera, Kościół jest owdowiały, i jeśli chodzi o widzialną powszechną jurysdykcję, jest prawdziwie anarchiczny. Nie jest jednak anarchiczny w ten sposób, jak są schizmatyckie kościoły, ani też jak rozkładające się bezgłowe ciało. Chrystus kieruje nim z nieba. Nie ma nikogo na ziemii, któryby mógł widzialnie wykonywać najwyższą duchową jurysdykcję w Jego imię, i w rezultacie, każdy nowy objaw ogólnego życia Kościoła jest zablokowany. Ale, choć zwolnione, tętno życia Kościoła nie ustało; posiada on władzę Papiestwa w możności, w takim sensie, że Chrystus, który zawsze chciał, by Kościół posiadał widzialnego Pasterza, dał mu władzę wybierania człowieka, któremu On sam powierzy klucze Królestwa Niebieskiego, jak kiedyś powierzył je św. Piotrowi”.


„Utrata Apostolskości”


*** Argument

Bez Papieża, lub przynajmniej Biskupów diecezjalnych, którzy otrzymali jurysdykcję zwyczajną od prawdziwego Papieża, apostolskość, i misja Chrystusa umiera, a z nimi wraz Kościół […].


*** Odpowiedź

(1) Misja, i przykazanie, które Pan Jezus dał Apostołom, i ich następcom (nauczania, rządzenia, i uświęcania) jest przedmiotem prawa Bożego.

(2) Pytanie jak ta misja, i przykazanie będą przeniesione, i przekazane na następujące pokolenia Biskupów, i Kapłanów Pan Jezus pozostawił Kościołowi do wdrożenia przy użyciu prawa ludzkiego.

(3) W następujących wiekach, te prawa Kościelne ustanowiły metody wybierania Biskupów, i Kapłanów, oraz obdarzania ich misją, i sukcesją apostolską. Kościół uznawał różne sposoby wybierania: […].

(4) W bardziej współczesnych czasach prawo Kościelne ostatecznie orzekło, że jakikolwiek wybór na urząd Biskupi zależy wyłącznie od Papieża dla prawowitości, i otrzymania prawdziwej sukcesji apostolskiej. Prawowitość niższego duchowieństwa (proboszczów, i t. d.) zależy zaś na prawowitości misji Ordynariusza (Biskupa diecezjalnego). […].

(5) Z powodu nieobecności prawdziwego Papieża, założenia prawa Kościelnego, dotyczące prawowitości misji, i sukcesji apostolskiej nie mogą dłużej stosować się ściśle.

(6) Niemniej jednak, ta misja, i polecenie, które Pan Jezus dał Apostołom, i tym, którzy nastąpią po nich wciąż ma pełne zastosowanie, jako kwestia prawa Bożego, które trwa wiecznie, nawet gdy założenia prawa ludzko-kościelnego nie mogą być stosowane.

(7) Tradycjonalistyczni Biskupi, i Kapłani otrzymali obowiązek kontynuacji tej misji od Pana Jezusa z racji ich konsekracji, i święceń. Pomimo faktu, iż ich misja, i sukcesja nie przyszła do nich przez założenia prawa ludzko-kościelnego, ich misja, i sukcesja jest w rzeczy samej apostolska, jeżeli chodzi o prawo Boże, ponieważ jest identyczna z misją, którą Pan Jezus dał Kościołowi.


Tłumaczenie z języka angielskiego: Albert Polak